Ο Γκουαρδιόλα δεν είχε ποτέ στη διάθεσή του τον Σουάρεζ. Είχε όμως τον Τσάβι και τον Ινιέστα, στις πιο δοξασμένες ποδοσφαιρικές τους μέρες. Ποτέ δεν σχεδίασε 11άδα με τον Νεϊμάρ στα πλάνα του. Υπολόγιζε όμως στον Βίγια, στον Ετό, στον άνθρωπο με την καρδιά λιονταριού, τον αρχηγό του, Πουγιόλ. Ο Γκουαρδιόλα δεν είχε την ίδια ομάδα που έχει σήμερα ο Λουίς Ενρίκε. Άφησε ιστορία με μια άλλη, την παλιά.
Η «καινούργια» όμως, η αλλαγμένη, αυτή που βλέπει πια μόνο σαν θεατής από την τηλεόραση, μοιάζει πολύ με τη δικιά του Μπάρτσα. Μοιάζει με τη Μπάρτσα των ονειρώξεων, μ΄ εκείνη την «τρομοκρατική οργάνωση» που ποδοπάτησε -σχεδόν- τους πάντες, -σχεδόν- σε όλα τα ευρωπαϊκά γήπεδα από το 2008 έως το 2012. Η χθεσινή, που άλωσε το Παρίσι και υπέταξε την Παρί με 1-3, ήταν «φτυστή» της.
Είναι μια διαφορετική Μπαρτσελόνα, ως προς τον τρόπο παιγνιδιού, μα και όμοια με εκείνη του Πεπ συνάμα. Ας ξεκινήσουμε με τις διαφορές. Το «τίκι- τάκα» του παλιού καλού καιρού δεν συνηθίζεται πια στη Βαρκελώνη. Προσπάθησε να το μετεξελίξει πέρσι ο Τάτα Μαρτίνο, αλλά ατσούμπαλα. Ο Λουίς Ενρίκε το κατάφερε με στυλ, όταν τον άφησαν ήσυχο οι δαίμονές του, αλλά και μερικοί που έκοβαν βόλτες έξω από τον Καμπ Νου μέχρι το Γενάρη. Χθες, η μεταβίβαση της μπάλας έγινε 12 φορές από το δεξιό μπακ, τον Μοντόγια, στον Μέσι, και 28 (!) φορές από τον Ζόρντι Άλμπα, τον αριστερό μπακ, στον Νεϊμάρ. Από την άμυνα στην επίθεση δηλαδή. Κομμένες οι αμέτρητες πάσες, το «χτίσιμο» κάθε επίθεσης από τον τερματοφύλακα, η επίδειξη υψηλής τεχνικής έξω από την περιοχή. Οι «μπλαουγκράνα» τραβάνε το μαχαίρι, σημαδεύουν στο ψαχνό και φεύγουν γρήγορα για τους πανηγυρισμούς.
Βλέποντας χθες κανείς και το άλλο παιγνίδι, της Πόρτο με τη Μπάγερν, την τωρινή ομάδα του Γκουαρδιόλα, παρατηρεί σχεδόν αυτόματα την άλλη σημαντική διαφορά. Η Μπάγερν, αυτή που πια προπονεί ο Πεπ, «χάνει λάδια». Οι παίκτες τραυματίζονται, οι αντοχές πέφτουν και η μπαταρία τον Απρίλιο και τον Μάιο συχνά δεν έχει την ίδια απόδοση με την αρχή της σεζόν. Πέρυσι η πραγματικότητα αυτή της έδωσε μια γερή σφαλιάρα στα μούτρα, όταν μήνα Απρίλιο εισέπραξε μια μεγαλοπρεπή 4άρα μέσα στη Γερμανία από τη Ρεάλ. Το 2010, ίδια εποχή, ο Μουρίνιο με την Ίντερ έφυγαν για τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ μέσα από το Καμπ Νου, που τότε διοικούσε ο Πεπ. Το 2012 η Τσέλσι, τα ίδια. Οι ομάδες του Γκουαρδιόλα καταναλώνουν αμέτρητη ενέργεια στο παιγνίδι. Όταν όλα πάνε σύμφωνα με το πλάνο, κλειδαμπαρώστε και κρύψτε τα γυναικόπαιδα. Όταν κάτι πάει στραβά, δηλαδή τραυματισμοί ή ντεφορμάρισμα, με το που πιάνει η ζέστη τα σύνολα του Καταλανού δεν είναι ανθεκτικά. Πριν δυο βδομάδες η Μπάγερν έχασε στο Μόναχο από τη Γκλάντμπαχ δίχως να σκοράρει, ενώ με το χθεσινό 3-1 κινδυνεύει να μείνει εκτός διοργάνωσης, ως φαβορί, από τα προημιτελικά.
Ποιες είναι οι ομοιότητες; Αυτές που κάθε σώφρων άνθρωπος, με πλάνο και αυτογνωσία, θα ήθελε να κρατήσει από την εποχή του Πεπ. Πρώτον, αυτή η αυτοπεποίθηση ότι το πλάνο είναι «πολύ καλό» για να μην αποδώσει. Μια ριζωμένη αίσθηση υπεροχής. Δεύτερον, η απόδειξη αυτής της υπεροχής. Η Μπάρτσα χθες επικράτησε εμφατικά. 63% κατοχή, 706 πετυχημένες πάσες (έναντι 347 της Παρί) με 91% ακρίβεια. Τρίτον, όπως παλιά, έτσι και τώρα το παιγνίδι στηρίζεται σε αρτίστες. Ο Τσάβι δεν είναι πια βασικός, είναι όμως ο Ράκιτιτς με 70/73 πάσες και 96% επιτυχία. Ο Μασεράνο σημαδεύει από πίσω στα μπροστά, με 87/89 και 98% επιτυχία. Δηλαδή, γίνεται να μην φτιάξεις φάσεις για γκολ όταν δεν χάνεις σχεδόν ποτέ τη μπάλα; Έφτιαξε, 11. Έβαλε τρία. Χαίρετε.
Ο Γκουαρδιόλα έφυγε το 2012 από τη Μπαρτσελόνα, αφήνοντας πίσω του μια ομάδα που κατέκτησε τα πάντα. Τώρα, προσπαθεί να φτιάξει μια άλλη για να κάνει το ίδιο. Χθες, παρακολουθώντας ταυτόχρονα τη Μπάγερν και τη Μπαρτσελόνα, δεν καταλάβαινες εύκολα ποια ομάδα προπονεί αυτή την περίοδο. Οι «μπλαουγκράνα» χθες έπαιζαν όπως τότε που τον είχαν για αφεντικό. Φτου φτου.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.