Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα στο οποίο δημιουργούνται πολύ όμορφες ιστορίες. Πρώην συμπαίχτες βρίσκονται κάποια στιγμή αντίπαλοι και αυτός που «έφυγε» είναι ο κακός και αυτός που έμεινε είναι ο «καλός».
Από κει και πέρα, τυχαίνει μία ομάδα να χάνει ένα παιχνίδι από ένα γκολ, ενός πρώην δικού της παιδιού, ακόμα και δηλωμένου οπαδού της. Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα το ματς της Τετάρτης (13/5) ανάμεσα στην Ρεάλ Μαδρίτης και την Γιουβέντους στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου.
Το σκορ 1-0 υπέρ της Ρεάλ, σκορ πρόκρισης, μέχρι που η μπάλα στρώνεται στον Αλβάρο Μοράτα και εκείνος κάνει το 1-1 το οποίο έκρινε και την αναμέτρηση, δίνοντας την πρόκριση στην Γιουβέντους, καθώς τίποτα δεν άλλαξε μέχρι το τέλος.
Ο Μοράτα, τιμώντας τα (λίγα) χρόνια που φόρεσε τη φανέλα της ανδρικής ομάδας της Ρεάλ, πήρε μία απόφαση. Αποφάσισε να μην πανηγυρίσει το γκολ που πέτυχε. Έτσι ένιωσε έτσι έκανε και μαγκιά του ή λάθος του. Όπως το πάρει κανείς.
Είναι γνωστό πως στο σημερινό ποδόσφαιρο, όλοι περιμένουν στη γωνία, για να βρουν κάτι αρνητικό σε οποιαδήποτε δήλωση, κίνηση, απόφαση ενός ποδοσφαιριστή. Λίγα μόλις λεπτά μετά από τον ΜΗ πανηγυρισμό του Μοράτα, το διαδίκτυο κατακλύστηκε από σχόλια κατά αυτής της κίνησης. Με λογικά ή με λιγότερο λογικά επιχειρήματα.
«Πανηγύρισε ρε! Είναι το σημαντικότερο γκολ της καριέρας σου!», «Εγώ στη θέση σου θα πανηγύριζα», «Νομίζεις ότι είσαι κανένας θρύλος της Ρεάλ; Μπορεί μόλις να έστειλες την ομάδα σου στον τελικό! Πανηγύρισε!», «Μήπως το να μην πανηγυρίσεις είναι πιο αγενές προς τους οπαδούς της ομάδας σου, παρά το να πανηγυρίσεις για αυτούς της πρώην ομάδας σου;».
Δεν υπάρχει αντικειμενική αλήθεια σε κάποια θέματα. Θα μπορούσαμε να κάνουμε μια λίστα με τους λόγους για τους οποίους θα έπρεπε να πανηγυρίζονται τα γκολ απέναντι σε πρώην ομάδες και μία για τους οποίους δεν θα έπρεπε και να βγάζαμε τον νικητή. Αλλά δεν είναι καθόλου έτσι.
Είναι καθαρά θέμα του καθενός που βρίσκεται κάθε φορά σε αυτή τη θέση, να αποφασίσει για το αν πρέπει ή αν δεν πρέπει να πανηγυρίσει. Αυτόν αφορά και ΜΟΝΟ. Αν ήμουν οπαδός της Γιουβέντους, θα ήμουν περήφανος για τον Αλβάρο Μοράτα, γιατί μπορεί να μην πανηγύρισε κανένα από τα 2 γκολ που έβαλε, αλλά δεν παύει να τα έβαλε και να έστειλε την Γιουβέντους τελικό. Είτε χάρηκε για αυτό είτε όχι. Η Ρεάλ θα είναι στη Μαδρίτη στις 6 Ιουνίου και η Γιουβέντους στο Βερολίνο. Ας τον αφήσουμε ήσυχο λοιπόν και τον κάθε επόμενο Μοράτα.
ΥΓ. Παρόλα αυτά, οι οπαδοί της Ρεάλ τον αποδοκίμασαν ομαδικά! Αν δεν έριχνα ούτε ένα χαμόγελο και στα δύο γκολ που πέτυχα απέναντι στην πρώην ομάδα μου, αλλά παρόλα αυτά όλο το γήπεδο με αποδοκίμαζε, στο τέλος του αγώνα θα πανηγύριζα μπροστά τους μέχρι να με βγάλουν έξω οι security του γηπέδου. Για ακόμα μια φορά οι οπαδοί της Ρεάλ απέδειξαν ότι είναι οι χειρότεροι οπαδοί του κόσμου.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.