Αν τύχει (μην το αφήσεις στην τύχη) να τους ακούσεις, θα κολλήσεις. Σίγουρα ξέρεις πολλούς Έλληνες μουσικούς με τζαζ, μπλουζ ή φανκ επιρροές και στοιχεία στον ήχο τους, αλλά οι Wolfy Funk Project έχουν πάει ένα βήμα πιο πέρα. Ενεργοί από το 2007, σε μια σκηνή «δύσκολη», ειδικά όταν πρόκειται για το… καλομαθημένο ελληνικό κοινό, δείχνουν όμως ότι τα έχουν καταφέρει πολύ καλά και αυτό είναι μόνο η αρχή.
Πριν μερικές ημέρες κυκλοφόρησε το πρώτο τους ολοκληρωμένο άλμπουμ, Mindtrap, και την Παρασκευή 25 Νοέμβρη περιμένουμε την πρώτη live παρουσίαση του στο Ίλιον Plus, συναυλία για την οποία ανυπομονούν και οι ίδιοι: «Στόχος μας να παρουσιαστούν τα κομμάτια του Mindtrap όσο το δυνατόν καλύτερα, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει. Επίσης, θα παιχτούν και άλλα, όχι δικά μας κομμάτια, που θα αποδοθούν με το δικό μας πολύ ρυθμικό και groovy τρόπο», όπως μας λένε, σημειώνοντας ότι στη σκηνή εκτός από τους WFP θα βρεθούν όλοι οι μουσικοί που συμμετείχαν στο δίσκο, σε ένα δύσκολο project στην πραγμάτωση του, αλλά ευτυχώς έχουν περίσσια όρεξη και μεράκι γι αυτό. Στα σκαριά βρίσκονται και άλλα live, που θα ανακοινωθούν σύντομα όπως μας διαβεβαίωσε.
Όλοι οι μουσικοί που συμμετείχαν στο άλμπουμ είπαμε. Σύνολο, μαζί με το συγκρότημα, 11 άνθρωποι, σε μια μακρά διαδικασία ηχογραφήσεων: «Συνεργαστήκαμε με άλλους έξι μουσικούς, προκειμένου να έχουμε το αποτέλεσμα που είχαμε κατά νου, όταν ενορχηστρώναμε και φανταζόμασταν τα κομμάτια πριν το στούντιο. Αλλά και αυτό άλλαζε στην πορεία των ηχογραφήσεων, δημιουργώντας νέες ανάγκες. Ούτε εμείς φανταζόμασταν το μέγεθος της παραγωγής, τα προβλήματα αλλά και τις λύσεις που θα προκύπταν. Γι αυτό άλλωστε η όλη διαδικασία διήρκησε περισσότερο από όσο είχαμε υπολογίσει». Το αποτέλεσμα παρ’ όλα αυτά, είναι μάλλον εντυπωσιακό και σίγουρα κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον.
Οι ίδιοι οι Wolfy με το project που έχουν δημιουργήσει έχουν κερδίσει ένα μεγάλο στοίχημα: «H σύνθεση του old school αφροαμερικάνικου ήχου που παραπέμπει στο παραδοσιακό funk, με τη σύγχρονη ηλεκτρονική και hip-hop σκηνή. Για να πούμε την αλήθεια, δεν ξέρουμε πώς προέκυψε αυτό. Για μας είναι η φυσιολογική εξέλιξη της μπάντας. Προς τα εκεί “κοιτούσαμε” τα τελευταία χρόνια, αυτόν τον ήχο ψάχναμε, κάνοντας τις ανάλογες συνεργασίες. Και φτάσαμε να τα αποτυπώσουμε όλα αυτά στο Μindtrap». Φανκ, τζαζ, χιπ χοπ, ηλεκτρονική μουσική, πότε πιο… χαλαρά πράγματα, πότε πιο χορευτικά, «όλα αυτά μαζί σε διαφορετικές αναλογίες», πάντοτε με «κοινό παρονομαστή το groove, το ρυθμό και την αφροαμερικανική μουσική».
Οι WFP μέσα από το φακό του Δημήτρη Πουπάλου
Βέβαια, δεν είναι μόνο η μουσική τους που τους κάνει να ξεχωρίζουν: «η ομαδικότητα είναι κάτι που μας χαρακτηρίζει. Δεν είμαστε μια μπάντα “one man show”. Όλοι συμμετέχουν, επηρεάζουν και “βλέπουν” τον εαυτό τους στο τελικό αποτέλεσμα», σε ένα από τα πλεονεκτήματα τους. Ένα ακόμα, καθαρά πρακτικό, το δικό τους home studio, όπου «με αυτόν τον τρόπο ηχογραφούμε τα πάντα, απομονώνουμε και δουλεύουμε ιδέες, ανατρέχουμε σε παλιότερες πρόβες και τελικά είμαστε πιο δημιουργικοί».
Όταν μιλάμε για τους Wolfy, δεν γίνεται να σε αφήσει ασυγκίνητο το λογότυπο τους, το οποίο χρησιμοποιούν επιπλέον ως artwork και, όπως φαίνεται, είναι κι αυτοί περήφανοι για αυτό το εντυπωσιακό σκίτσο λύκου: «Το λογότυπό μας είναι έργο της Βusybuilding, και μάλιστα το εξώφυλλο του πρώτου μας single From Scratch που κυκλοφόρησε το 2014 σε βινύλιο και πάλι με το λογότυπο-Λύκο, απέσπασε δύο βραβεία καλύτερου εξώφυλλου». Τελικά, πόσο σημαντική είναι η εικόνα, το ίματζ, το περιτύλιγμα με το οποίο θα πλασάρεις τη μουσική σου; Οι WFP έχουν τον δικό τους τρόπο προσέγγισης και σε αυτό το κομμάτι: «Οτιδήποτε έχει να κάνει με το άλμπουμ και τα live, ακόμα και εάν δεν σχετίζονται άμεσα με τη μουσική, όπως το artwork, η αφίσα, οι φωτογραφίες, τα video, προσπαθούμε να είναι τουλάχιστον προσεγμένα και κυρίως να αντιπροσωπεύουν την αισθητική μας».
Τόσοι άνθρωποι, τόσες μουσικές, όλοι με τις δικές τους επιρροές που φτιάχνουν το ιδιαίτερο κράμα ήχου που ακούμε από τους WFP: «Αποφασίσαμε μετά από πολύ σκέψη να βάλουμε σε ένα κείμενο που αφορούσε το προφίλ μας τον James Brown, τον George Clinton, τον Herbie Hancock και τους Roots, περισσότερο για να δίνουμε ένα μουσικό στίγμα. Όμως, η αλήθεια είναι ότι πάρα πολλοί καλλιτέχνες και μπάντες που αναφέρονται σε αυτό που ονομάζουμε αφροαμερικάνικη μουσική και αφορά το funk, τη jazz, τη latin, τη reggae, την afro, το hip-hop, υποκατηγορίες και μίξεις όλων αυτών από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα μέχρι σήμερα, μας έχουν επηρεάσει είτε συνειδητά ή υποσυνείδητα».
Πριν μερικές ημέρες έφυγε από τη ζωή και ο σπουδαίος Leonard Cohen, ελπίζουμε στην τελευταία μεγάλη απώλεια του 2016 (σ.σ. η συνέντευξη έγινε πριν γίνει γνωστή η είδηση του θανάτου της Sharon Jones), ο οποίος αποτέλεσε μέρος των επιρροών των WFP: «Μία τέτοια απώλεια μόνο τεράστια μπορεί να είναι. Όταν όμως ένας καλλιτέχνης “φεύγει” με ένα τόσο γεμάτο και ουσιαστικό έργο σαν του Cohen, του Bowie ή του Prince αφήνοντας πίσω ανεκτίμητη παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές καλλιτεχνών, μόνο ευγνωμοσύνη νοιώθεις που υπήρξες στην εποχή του. Αναπόφευκτα λοιπόν, οι επιρροές μιας προσωπικότητας τέτοιου βεληνεκούς, υπάρχουν στον καθένα μας ξεχωριστά, σε άλλον λιγότερο σε άλλον περισσότερο».
Η συζήτηση για τις επιρροές της μπάντας και τους μεγάλους μουσικούς των προηγούμενων χρόνων μας οδήγησε σαν φυσική εξέλιξη στο σήμερα, στον ελλαδικό μουσικό χώρο και στο αν κάποιοι Έλληνες μουσικοί έχουν τις βάσεις να γίνουν μεγάλοι: «Στην Ελλάδα, για μια σειρά από λόγους οι οποίοι έχουν να κάνουν κυρίως -αλλά όχι μόνο- με το περιορισμένο κοινό αυτής της μουσικής, οι μπάντες είναι λίγες και βραχύβιες. Ενώ υπάρχουν εξαιρετικοί μουσικοί, και μάλιστα εξαιρετικοί νέοι μουσικοί, το μοτίβο είναι η δημιουργία projects για μικρό χρονικό διάστημα. Αυτό από μόνο του δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό, απλά περιορίζει πολύ το εύρος των απαντήσεων, που μπορούμε να σου δώσουμε! Σίγουρα, λοιπόν, παρακολουθούμε τους Mode Plagal, τους Happy Dog Project, τους Afrodyssey. Και βέβαια πάντα θα ακούμε τους Oh! My garden, από τους πρώτους με το δικό τους στίγμα και δικές τους δουλειές στην ελληνική funk σκηνή.
Κάθε εποχή, κάθε κοινωνία, έχει τους δικούς της “σπουδαίους”, τους δικούς της καλλιτέχνες που εμβαθύνουν, ερευνούν και προχωράνε, τη μορφή τέχνης με την οποία καταπιάνονται. Είναι σχεδόν νομοτελειακό ότι από τη στιγμή που η τέχνη είναι κομμάτι της κοινωνίας, θα συμβαίνουν όλα τα παραπάνω, παράγοντας “σπουδαίους”.
Όμως για μας είναι πολύ σημαντικό να λέμε κάθε φορά, πόσο σημαντική είναι η ενασχόληση με την Τέχνη χωρίς την προσδοκία ότι θα γίνεις σπουδαίος. Όταν βρίσκεσαι με τους φίλους σου τις Κυριακές και παίζεις μουσική ή όταν συνθέτεις μια απλή μελωδία, ή γράφεις 2 στίχους. Αυτό από μόνο του σε κάνει να νιώθεις πολύ σπουδαίος και είναι όλη η απελευθερωτική δύναμη της Τέχνης».
Θυμίζουμε ότι την Παρασκευή 25 Νοέμβρη οι Wolfy Funk Project παρουσιάζουν την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά Mindtrap, στο Ίλιον Plus. Μπορείς να βρεις τη μουσική των WFP στο επίσημο site τους και περισσότερα σε ό,τι αφορά τη μπάντα στη σελίδα τους στο Facebook.
Οι Wolfy Funk Project είναι ο Άγγελος Διαμαντόπουλος (τύμπανα), ο Κώστας Στάμου (μπάσο), ο Σταμάτης Λεκάτης (πιάνο, πλήκτρα & προγραμματισμός), ο Νίκος Μαρτζιόκας (κρουστά) και ο Billa Quase (mpc & scratch).
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.