Ο Πανιώνιος είναι η δική μας Λέστερ, με τη διαφορά ότι αν ο Πανιώνιος πετύχει το απόλυτο θαύμα, δεν προσθέτει άλλη μία όμορφη ποδοσφαιρική ιστορία στις ήδη πολλές που έχει η Πρέμιερ Λιγκ για να τροφοδοτεί το Χόλιγουντ, αλλά γράφει την ιστορία από την αρχή. Δίνει ξανά νόημα σ’ ένα πρωτάθλημα που έχει χάσει από καιρό το νόημά του για όλους τους γνωστούς λόγους, που δεν χρειάζεται να αναλύσουμε ξανά.

Αν καταφέρει μετά από ένα μικρό θαύμα με την νίκη του απέναντι στον Ολυμπιακό, να πετύχει ένα ακόμη με την ΑΕΚ στην επόμενη αγωνιστική (εντός έδρας) κι ο Ολυμπιακός παράλληλα χάσει από τον ΠΑΟΚ (εκτός έδρας), θα μπορεί να ελπίζει βάσιμα στο μεγαλύτερο θαύμα όλων των εποχών σε εγχώριο επίπεδο, στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Κι ας έχει χάσει τον μέχρι πρότινος κορυφαίο του σκόρερ (Ανσαριφάρντ) κι ας αγωνίζεται από τον Ιανουάριο στον βασικό του ανταγωνιστή (Ολυμπιακός).

Οι υπόλοιπες αγωνιστικές της Super League

Είμαι σίγουρος ότι πολλοί σκέφτονται, ακόμη και τώρα πως ο Πανιώνιος κάποια στιγμή θα “ξεφουσκώσει”. Ότι είναι υπερβολή να γράφουμε για πιθανότητες, έστω κι ελάχιστες, να κατακτηθεί ένα πρωτάθλημα από μια ομάδα εκτός των παραδοσιακά ισχυρών. Πόσω μάλλον, όταν έχουμε ως δεδομένο ότι τα τελευταία 22 χρόνια το πρωτάθλημα κατακτούν, περισσότερο ή λιγότερο δύσκολα μόνο 2 ομάδες και πολύ περισσότερο η μία (18 έχει ο Ολυμπιακός, 4 τίτλους έχει ο Παναθηναϊκός, τελευταίος το 2010).

Επιπλέον το δικό μας πρωτάθλημα, στη συνείδηση λίγο – πολύ όλων παραμένει διεφθαρμένο και με προδιαγεγραμμένο τέλος. Με άλλα λόγια το παραμυθί θα τελειώσει πριν καν αρχίσει, γιατί στην Ελλάδα δεν χωράνε παραμύθια, τα τρώει η παράγκα.

Όμως σε αγωνιστικό επίπεδο, το ίδιο πίστευαν και για την Λέστερ. Δεν μπορεί κάπου θα στραβοπατήσει έλεγαν και μετά θα αρχίσει η καθίζηση σε σημείο που θα τη φέρει εκτός Ευρώπης. Θέλεις η παραπάνω ποιότητα των άλλων, θες οι νίκες που έρχονταν, αλλά με το ζόρι, έκαναν τους περισσότερους να στοιχηματίζουν ακόμη και λίγες στροφές πριν το τέλος πως η Λέστερ δεν θα πάρει το πρωτάθλημα.

Τελικά το πήρε. Η ομάδα ενός τύπου που βγάλαμε αποτυχημένο στα μέρη μας (Ρανιέρι), έπιασε ουρανό. Κι έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι κι ο Πανιώνιος μπορεί να πετύχει το ίδιο, με τη διαφορά όμως ότι τα αποτέλεσματα, μιας δικής του επιτυχίας, μπορούν να έχουν πολλαπλάσια επίδραση.

Δεν θα είναι απλά μια ένεση ανταγωνισμού και ενδιαφέροντος σε ένα ήδη ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, όπως συνέβη με την Λέστερ.

Στην Πρεμιερ Λιγκ, τα τελευταία 22 χρόνια το πρωτάθλημα έχουν κατακτήσει 7 διαφορετικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένων των Μπλάκμπερν και Λέστερ

Η επιτυχία του Πανιώνιου θα είναι όχι μόνο πρωτόγνωρη ή σπάνια, αλλά φιλί ζωής στο πεθαμένο ελληνικό ποδόσφαιρο και ξεθωριασμένο ρομαντισμό. Ήδη άλλωστε, χωρίς να έχει πάρει το πρωτάθλημα, είναι πολλές φορές που το γήπεδό του είναι γεμάτο, κάτι που στα ελληνικά γήπεδα βλέπουμε λίγες φορές.

Η επιτυχία του Πανιώνιου θα είναι η απόδειξη, ότι με τις κατάλληλες δράσεις, το ελληνικό ποδόσφαιρο μπορεί να εξελιχθεί -ακόμη- από ταπεινό, απαξιωμένο και λόγο περίγελου σε γνωστές τηλεοπτικές εκπομπές του εξωτερικού, σε μια ανταγωνιστική κι ενδιαφέρουσα λίγκα κι αυτό μόνο μέσα σε λίγα χρόνια. Αρκούν μεθοδικές ενέργειες από τα πάνω (ΕΠΟ και διοικήσεις) που θα αξιοποιούν από αύριο κιόλας μεθοδικές δουλειές από τα κάτω (ποδοσφαιρικά σύνολα), χωρίς να ξηλώνονται με την πώληση καλών παικτών σε συγκεκριμένες ομάδες.

Δεν θα γίνουμε βέβαια Πρέμιερ Λιγκ, αλλά τουλάχιστον θα έχουμε ένα λιγότερο λόγο να μιζεριάζουμε. Γιατί πέραν του Ολυμπιακού, θα παίρνουν πρωτάθλημα κι ο Πανιώνιος κι η Ξάνθη και ο Ατρόμητος και όποιος θέλετε.

Φυσικά δεν θα πρέπει να επαναληφθεί η Ολυμπιακών Αγώνων διαχείριση της επιτυχίας του Euro, το 2004. Μια επιτυχία που ξοδεύτηκε γρήγορα, με λάθος τρόπο, σε λάθος μεριές. Χάθηκε μια σπάνια ευκαιρία να στηθεί το ελληνικό ποδόσφαιρο σε άλλες βάσεις, ευκαιρία που δεν χάθηκε σε αντίστοιχη συγκυρία για το ελληνικό μπάσκετ το 1987. Μέσα από δύο δηλαδή αντίθετα παραδείγματα, είδαμε ότι η επιτυχία από μόνη της δεν μπορεί να σε πάει στο επόμενο στάδιο.

Με τον Πανιώνιο, αν δεν καταρρεύσει όπως ακόμη πολλοί πιστεύουν και κάνει την αδιανόητη υπέρβαση μεγαλύτερη από αυτή της Λεστέρ, καθώς η ομάδα του Ρανιέρι ήταν κατά βάση 1η, την κυνηγούσαν – δεν κυνηγούσε, θα πρέπει να υπάρξει άλλη λογική και άλλο πλάνο. Θα χρειαστεί ένα σχέδιο βραχυπρόθεσμο, μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο, μια σοβαρή δουλειά, που νομίζω μπορεί να γίνει αν συνειδητοποιηθεί στην πραγματική του διάσταση το πόσο χαμηλά βρισκόμαστε, πόσο απαξιωμένοι είμαστε.

Πρέπει να προχωρήσουν δηλαδή πρωτοβουλίες που θα δώσουν χώρο στους μικρότερους του πρωταθλήματος να αναπτυχθούν και κατά συνέπεια να αναπτύξουν το ενδιαφέρον της λίγκας. Αυτό συνεπάγεται δίκαιη κατανομή εσόδων, με λογική, μπασκετική κι εδώ, αλά ΝΒΑ. Να ενισχύεται δηλαδή κατά προτεραιότητα ο πιο αδύναμος για να μπορεί την επόμενη φορά να εμφανιστεί ακόμη κι ως ο πιο δυνατός.

Κάπως έτσι ένα προϊόν που δεν θεωρείται προϊόν, θα αποκτήσει υπόσταση και θα μπορέσει να προσελκύσει το ενδιαφέρον του κόσμου κι όσων θέλουν να επενδύσουν σε αυτό.

Ακόμη όμως κι αν ο Πανιώνιος δεν πετύχει να πάρει το πρώτο του πρωτάθλημα, έχει καταφέρει πολλά. Όπως ότι μιλάμε αρκετά για ένα άλλο ποδόσφαιρο, που θα  έχει όλα όσα έχει φέρει ο Πανιώνιος με φόρα. Γεμάτες κερκίδες, οπαδούς που αγαπούν ομάδα τους και σε νίκες και σε ήττες, αγνό ενθουσιασμό για τις επιτυχίες, σασπένς για την κάθε αγωνιστική, αλλά και καλό ποδόσφαιρο.

Βλέπετε τελικά, ακόμη κι η ίδια η πραγματικότητα φτάνει να βαριέται τον εαυτό της. Κι ένας Πανιώνιος, έρχεται να της χαρίσει έναν άλλο.

To πάρτυ έχει αρχίσει

Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.

Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.

[fbcomments width="100%" count="off" num="5"]

About The Author

Γεννήθηκε και ζει στα Εξάρχεια. Αγαπά τους τοίχους τους, τους αγώνες και τους ανθρώπους τους. Του αρέσει να φωτογραφίζει και να γράφει για όσα δεν μπόρεσε να φωτογραφίσει. Κυκλοφορεί από τα εννιά του με μια εφημερίδα στο χέρι και συνεχίζει να γράφει σε μπλοκάκι στα ρεπορτάζ. Ακούει ό,τι μακριά πολύ μακριά μας ταξιδεύει και διαβάζει ό,τι του γυαλίσει στις βιτρίνες της Καλλιδρομίου, της Ζωοδόχου Πηγής και της Θεμιστοκλέους. Αγαπά τα νησιά και κάποτε θέλει να ζήσει σε ένα από αυτά. Μέχρι τότε, κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για μια διαφορετική δημοσιογραφία, με πολλά αυτοδιαχειριζόμενα 3point και γραφιάδες χωρίς περιορισμούς.

Related Posts