Από πού έρχεται και πού πάει η Κύπρος

Η βασανισμένη Κύπρος

Συχνά αναφερόμαστε στην πολυτάραχη ιστορία της Ελλάδας με παράπονο και υποστηρίζουμε πως είμαστε ένας βασανισμένος λαός που έχει υποστεί πολλά. Αλλά και η Κύπρος είναι ένα νησί που λόγω της στρατηγικής του θέσης αποτελεί φιλέτο και πάντα γινόταν αντικείμενο διεκδικήσεων. Αν κανείς ρίξει μια ματιά στην ιστορία της Κύπρου, θα αντιληφθεί πως το νησί ήταν σχεδόν πάντα κατεκτημένο. Από τους Φράγκους, τους Βενετούς, τους Τούρκους, τους Άγγλους.

Στο τέλος της Αγγλοκρατίας, που διήρκεσε σχεδόν 100 χρόνια (1878-1960), γίνεται αγώνας για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Ιδρύεται η ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών), τα μέλη της οποίας βασανίζονται και εκτελούνται από τους Άγγλους. Οι Άγγλοι προβοκάρουν τους Τούρκους της Κύπρου, οι οποίοι προχωρούν σε λεηλασίες και δολοφονίες. Τελικά, υπογράφονται οι συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου, σύμφωνα με τις οποίες οι Άγγλοι κρατούν δύο μεγάλες περιοχές ως βάσεις στο νησί, απαγορεύεται η ένωση με την Ελλάδα και η Τουρκία αποκτά εγγυητικά και επεμβατικά δικαιώματα. Το 1960 εγκαθιδρύεται η ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία. Όμως, η ιστορία της Κύπρου δεν παύει να είναι γεμάτη αναστάτωση και αναπάντεχα γεγονότα. Το 1963 οι Τουρκοκύπριοι εξεγείρονται με αφορμή τα αιτήματα του προέδρου Μακαρίου για τροποποίηση του Συντάγματος, λόγων προβλημάτων που ανακύπτουν από την εφαρμογή των συνθηκών Ζυρίχης-Λονδίνου. Η Τουρκία κάνει αεροπορικές επιθέσεις κατά της Κύπρου. Το 1974 στην Ελλάδα επιβάλλεται χούντα και η προσφορά βοήθειας στην Κύπρο δυσχεραίνεται. Ο πρόεδρος Μακάριος κάνει πραξικόπημα και στη συνέχεια οι Τούρκοι καταλαμβάνουν το νησί. Η Κύπρος κόβεται στα δύο. Το 2004 ο ΟΗΕ προτείνει το «σχέδιο Ανάν» και τίθεται δημοψήφισμα και στα δύο κομμάτια της Κύπρου. Η τουρκική πλευρά υπερψηφίζει το σχέδιο, ενώ η ελληνική το αντίθετο.

Και ερχόμαστε στο Μάρτιο του 2013. Στο όνομα της οικονομικής κρίσης και λόγω της εθνικής σωτηρίας γίνεται κούρεμα στις καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ, προκειμένου να εξοικονομηθούν 5,8 δις ευρώ και να μη χρεοκοπήσει η Κύπρος. Αυτή τη φορά μια νέα εισβολή γίνεται στο νησί, μια απρόσωπη εισβολή, στα πλαίσια του οικονομικού πολέμου που ολόκληρη η Ευρώπη υφίσταται.

Η Κύπρος στιγμή δεν έχει ηρεμήσει. Πάντοτε το πολιτικοκοινωνικό κλίμα ήταν τεταμένο. Και πάντοτε συνέβαιναν πρωτόγνωρα γεγονότα. Ποιος περίμενε τη διχοτόμηση του νησιού σε κυπριακό και τουρκικό κομμάτι; Ποιος περίμενε ότι τελικά όντως θα συνέβαινε το κούρεμα των καταθέσεων;

Η ειρωνική «λύση» που βρέθηκε για να ξεσπάσει η οργή του λαού σήμερα είναι να ζητηθεί από το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο να αναζητήσει και να τιμωρήσει τους υπαίτιους. Η ιστορία προχωρά, αλλά τα ίδια πράγματα συμβαίνουν ξανά και ξανά, απλά με άλλη μορφή ίσως πιο εξευγενισμένη. Δε διαφέρει σε τίποτα η λαιμητόμος των μεσαιωνικών χρόνων από την πρόταση αυτή στο Συνταγματικό Δικαστήριο.

Από τη Φραγκοκρατία μέχρι σήμερα λίγα πράγματα, δυστυχώς, φαίνεται να έχουν αλλάξει. Η Κύπρος έχει πάντοτε δυνάστες και για τα λίγα χρόνια που παρέμεινε, υποτίθεται, ανεξάρτητη υπέστη στρατιωτική επέμβαση. Ο κυπριακός λαός πάντα κάτι έχανε. Τα παιδιά του, που πάλευαν για την απελευθέρωση και την ένωση, τα σπίτια του που έμειναν στα κατεχόμενα, τους κόπους χρόνων που αντικατοπτρίζονται σε καταθέσεις. Αλλά αυτό είναι το τίμημα του λαού για την καλή γεωπολιτική θέση της χώρας του, στον κόσμο που ζούμε.

Μαρία Δελαγραμμάτικα

……………………………………………..…………

Bye bye Cyprus

Αίνιγμα πιο δύστροπο και από αυτό της Σφήγκας… Το ρώσικο χρήμα, οι Έλληνες πολιτικοί, οι καταθέσεις τους και ο χαμένος «φορολογικός» παράδεισος της Μεγαλονήσου απασχολούν δημοσιογράφους και αναλυτές. Νούμερα και δημοσιεύματα που ασχολούνται με νούμερα –τίποτα άλλο.

Η Κύπρος είναι η απάντηση σε όσους «έκλαιγαν» για την καημένη Ελλαδίτσα που θέλουν να την πετάξουν από το ευρώ. Άλλη μια απόδειξη των πραγματικών διαθέσεων και ορέξεων που όρισαν τη ζωή μας. Τα νούμερα δεν είναι νούμερα. Είναι γέννημα δημιουργικής λογιστικής. Είναι πολιτική.

Δεν πεινάμε επειδή «δε βγαίνουν τα νούμερα». Μάλλον επειδή «βγαίνουν» ακριβώς όπως τα παρήγγειλαν. Ήταν επιδίωξη η σταδιακή υποτίμηση του νότου. Για πολύ συγκεκριμένους λόγους, που συνδέονται με τη Μεσόγειο. Αυτό βέβαια, δεν απαλλάσσει τα θύματα –και εν προκειμένω την Κύπρο. Τα θύματα είναι και ηθικοί αυτουργοί.

Οι ιθύνοντες χρόνια τώρα εξώθησαν την οικονομία της χώρας στα ουράνια. Μόνο που η πτήση έλαβε χώρα μέσα σε μια φούσκα. Από ήλιο και χρηματοπιστωτικό τομέα. Πρωτογενής τομέας; Άγνωστο λεκτικό σύνολο.

Η Κύπρος δεν είχε, δεν έχει παραγωγή και δεν θα ξαναφτάσει εκεί που ήταν. Είχε βασίσει την οικονομία της στα κέρδη της από τον «φορολογικό» παράδεισο που είχε στήσει. Μη αποτελώντας ιδιαίτερη εξαίρεση, η φούσκα της έσκασε, καθώς αυτός ήταν ο προορισμός της. Τα λεφτά έφυγαν από τις τράπεζες της χώρας τώρα πια. Θα πάνε στη Μάλτα, στη Λετονία, να αναζητήσουν αλλού τον «παράδεισο».

Αυτό που θα μείνει πιστό στο έδαφός της είναι η ύφεση που θα ξεπεράσει –από ό,τι εκτιμούν- μέχρι και την ελληνική μαεστρία. Και όλα αυτά, γιατί η Ρωσία είπε «bye bye Cyprus» και έπρεπε να τιμωρηθεί κάπως (εξάλλου οι μεγαλοκαταθέτες της «κουρεμένης» τράπεζας Κύπρου είναι Ρώσοι).

Το αστείο (και τραγικό) της υπόθεσης είναι ότι οι Ευρωπαίοι δεν ξέρουν ακόμα αν η Κύπρος είναι χώρα… Και ο Guardian απαντά: «Η Κύπρος είναι ένα Ευρασιατικό έθνος στη Μέση Ανατολή με πολλούς πρώην ιδιοκτήτες, ένα τεράστιο πρόβλημα χρέους και δύο στρατιωτικές βρετανικές βάσεις. Καταλάβατε;».

Μίνα Κωστοπούλου