Η κατάσταση στην οποία έχει φτάσει η χώρα μας είναι οριακή και μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι έχει προσελκύσει παγκόσμιο ενδιαφέρον Καθημερινά τα διεθνή ΜΜΕ αφιερώνουν τουλάχιστον ένα ρεπορτάζ τους στην «χτυπημένη από την κρίση Ελλάδα».
Διαβάζοντας τον διεθνή Τύπο ενόψει και κατά τη διάρκεια του Euro 2012, βαρέθηκα να βλέπω σε κάθε ρεπορτάζ για την Εθνική μας τη φράση «οι Έλληνες παίκτες θα προσπαθήσουν κάτω από δύσκολες γι` αυτούς συνθήκες να ανορθώσουν το ηθικό των συμπατριωτών τους που έχουν πληγεί από τα αυστηρά μέτρα λιτότητας με τη χώρα να βρίσκεται στα όρια της χρεοκοπίας».
Τα μελανά χρώματα με τα οποία βάφουν κάθε προσπάθεια της χώρας μας οι ξένοι ήρθε να μου επιβεβαιώσει και το e-mail που δέχτηκα από φίλο Γάλλο δημοσιογράφο. Με ενημέρωνε ότι ένας γνωστός του δημοσιογράφος από μεγάλο δίκτυο της Βραζιλίας επρόκειτο να έρθει στην Ελλάδα για να κάνει ένα ρεπορτάζ για το πώς και σε ποιόν βαθμό έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση τον αθλητισμό και μου ζητούσε αν δεν έχω πρόβλημα να του δώσει τα στοιχεία μου για να επικοινωνήσει. Έτσι κι έγινε κι έπειτα από κάποιες ημέρες παραμονής του Πέδρο Μότα (αυτό είναι το όνομά του) στην Αθήνα κανονίσαμε να συναντηθούμε.
Όπως κάθε τουρίστας που σέβεται τον εαυτό του, έτσι και ο Πέδρο δήλωσε ενθουσιασμένος από τις ομορφιές της χώρας μας που είχε προλάβει να δει, την ελληνική κουζίνα (φυσικά), αλλά και από τους ανθρώπους που του φάνηκαν πολύ οικείοι και εξυπηρετικοί.
Μετά περάσαμε, όμως, στα πιο… δύσκολα. Όταν τον ρώτησα για τα συμπεράσματα που έχει βγάλει ήταν απολύτως ειλικρινής: «Πήγα στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Αγίου Κοσμά και η εικόνα ήταν απελπιστική. Έχετε γήπεδο μπέιζμπολ – ΜΠΕΪΖΜΠΟΛ – και το χορτάρι μου έφτανε μέχρι το γόνατο. Σπαταλήσατε τόσα χρήματα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και μετά δεν εκμεταλλευτήκατε τις εγκαταστάσεις στο ελάχιστο. Γιατί αναλάβατε τους Αγώνες αφού δεν είχατε χρήματα;».
Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου, αν και προσπάθησα να παίξω τον δικηγόρο του διαβόλου: «Μα ήταν τιμή για εμάς, εδώ γεννήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες και ήταν όμορφο που επέστρεψαν». Με κοίταξε δείχνοντας ότι κατανοεί τί ήθελα να πω, αλλά η απορία του ήταν εύλογη:
«Κοίτα, δεν θα βάλω την πραγματική μου άποψη στο ρεπορτάζ, αλλά θεωρώ ότι ήταν λάθος. Σας
στοίχησε πολλά περισσότερα απ` ό,τι σας προσέφερε. Πραγματικά, γιατί το κάνατε αυτό στους εαυτούς σας;»
Κατά την παραμονή του στην Ελλάδα είχε την ευκαιρία να μιλήσει με αρκετούς δημοσιογράφους και αθλητές. Ένας από αυτούς ήταν και ο Βλάσσης Μάρας που πρόσφατα προσέθεσε άλλο ένα μετάλλιο στην συλλογή του. «Ήταν πραγματικά απογοητευμένος. Η προετοιμασία του γίνεται κάτω από αντίξοες συνθήκες. Αν και είναι φυσικά περήφανος που εκπροσωπεί τα ελληνικά χρώματα, θεωρεί ότι η ανάληψη των Αγώνων του 2004 μπορεί να ήταν και λάθος».
Έρχομαι να ενισχύσω τα λόγια του πρωταθλητή μας, εξηγώντας του ότι πολλοί αθλητές προετοιμάζονται για τους Ολυμπιακούς υπό αντίξοες συνθήκες. Όπως ο Δημήτρης Χονδροκούκης που μας έκανε περήφανους με το χρυσό μετάλλιο που κατέκτησε στο άλμα εις ύψος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κλειστού στίβου της Κωνσταντινούπολης έχοντας προπονηθεί σε εγκαταλελειμμένους χώρους χωρίς θέρμανση. Ή όπως αποκαλύπτουν οι συγκλονιστικές δηλώσεις της Νόρας Δράκου, της κολυμβήτριας του ΝΟ Πατρών που έχει πάρει το εισιτήριο για το σπουδαίο γεγονός του καλοκαιριού βουτώντας μέσα στον χειμώνα σε παγωμένες πισίνες, σε κολυμβητήρια χωρίς θέρμανση: «Είμαι σε χάλια ψυχολογική κατάσταση κάθε φορά που μπαίνω σε τόσο κρύα πισίνα. Για την ακρίβεια, μπαίνω μέσα κλαμένη. Δεν αντέχονται αυτές οι θερμοκρασίες. Με επηρεάζουν πάρα πολύ, τόσο στην ψυχολογία μου, όσο και στον αγωνιστικό τομέα. Δυσκολεύει το έργο μου».
«Μιλάς σοβαρά; Θα ήθελα να έρθω σε επαφή και με αυτούς τους αθλητές», μου λέει. Του υπόσχομαι ότι θα του στείλω κάποια στοιχεία.
Τον ρωτάω για το πώς είναι η κατάσταση στη Βραζιλία. Η πατρίδα του έχει αναλάβει το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου του 2014 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016. «Η καλύτερη! Πραγματικά η χώρα βρίσκεται στην καλύτερή της φάση. Γίνονται πολλά έργα, έχουν πέσει πολλά χρήματα, ο κόσμος είναι ενθουσιασμένος».
Εκείνη την ώρα περνά δίπλα μας ένας μεσήλικας που μας ζητά χρήματα. Το βλέμμα του σταματά πάνω του. Έπειτα από λίγο φεύγει. «Δυστυχώς η συγκεκριμένη εικόνα είναι συνηθισμένη πλέον», του αναφέρω. Μένει σε ξενοδοχείο κοντά στην Ομόνοια, οπότε καταλαβαίνει τι εννοώ. Του υπενθυμίζω, βέβαια, ότι η Βραζιλία φημίζεται για τις αντιθέσεις της και για τις άθλιες συνθήκες κάτω από τις οποίες ζει σημαντικό μέρος του πληθυσμού. «Είναι αλήθεια», μου λέει «κι εμείς έχουμε τις αντιθέσεις μας και ανθρώπους που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχιας, αλλά η κατάσταση δεν είναι τόσο τραγική». Διατηρώ τις επιφυλάξεις μου, αλλά προτιμώ να μην το συνεχίσω.
Πριν περάσουμε σε πιο ευχάριστες κουβέντες μου λέει ότι θα ήθελε να μείνει στην Ελλάδα όλο το καλοκαίρι και να συνεχίσει το ρεπορτάζ του: «Έχω τόσο υλικό που θα μπορούσα να γεμίσω τρίωρη εκπομπή κι όχι το μικρό ρεπορτάζ που έχω να παραδώσω». Ναι, Πέδρο, δυστυχώς η υπόθεση έχει πολύ… ψωμί!
Νατάσα Παπαδημητροπούλου
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.