Το σημείωμα της Μαριέττας Φαφούτη για τον Γιάννη Σεβδικάλη που πριν τέσσερα χρόνια έχασε τα πόδια του και αυτές τις μέρες βρίσκεται στη Βραζιλία για να συμμετάσχει στους Παραολυμπιακούς αγώνες, αποδεικνύει ότι τα πάντα είναι ζήτημα οπτικής. Ακόμη και τις μεγαλύτερες δυσκολίες να έχεις μπροστά σου, αν πιστεύεις σε σένα και σε ένα όνειρο μπορείς να ξεπεράσεις όσα σε καθηλώνουν σε μια πραγματικότητα που δεν διάλεξες. Αναδημοσιεύουμε την ανάρτησή της Μ. Φαφούτη, που δείχνει τη διαδρομή ενός ανθρώπου ο οποίος όχι απλά δεν το έβαλε κάτω, αλλά έδωσε άλλο νόημα στην “ατυχία”.
4 χρόνια πριν συνέβη κάτι. Ένα πανέξυπνο, πανέμορφο και φωτεινό αγόρι είχε μια άτυχη στιγμή. Καθώς επέστρεφε από τη δουλειά του με το ποδήλατό του, βρέθηκε στις ράγες του τρένου έχοντας χάσει τα 2 του πόδια.
Τότε θα κάναμε μία μεγάλη συναυλία στο Βοτανικό για να συγκεντρωθούν χρήματα για τα προσθετικά του μέλη. Πήγα και εγώ στο σπίτι του να τον γνωρίσω αμέσως μετά από το πρώτο χειρουργείο. Φοβισμένη, πληγωμένη και θυμωμένη με αυτό που είχε συμβεί. Δεν θα ξεχάσω ποτέ μα ποτέ το τεράστιο χαμόγελο του όταν μπήκα. Σα να ανάρρωνε από μία απλή ίωση. Του λέω: “Ρε συ Γιάννη, ξέρω ότι ήταν ατυχία τώρα αυτό που συνέβη. Τι να σου πω”. Και γυρίζει και μου λέει με το υπέροχο χαμόγελό του: “Τι ατυχία ρε συ. Πέρασε ολόκληρο τρένο από πάνω μου και είμαι εδώ και σου μιλάω. Αυτό είναι αληθινή τύχη. Τίποτα δε με σταματάει τώρα”.
4 χρόνια πριν συνέβη κάτι. Ένα πανέξυπνο, πανέμορφο και φωτεινό αγόρι έγινε υπεράνθρωπος. Σήμερα, 4 χρόνια μετά, έχει καταφέρει όσα ελάχιστοι θα τολμούσαν ακόμη και να ονειρευτούν και θα αγωνιστεί για την Ελλάδα στους Παραολυμπιακούς του Ρίο στις 12 Σεπτεμβρίου στις 23:30, ενώ είναι ήδη κάτοχος 2 Πανευρωπαϊκών ρεκόρ στο ακόντιο και στο άλμα εις μήκος. Και μέσα σε όλα αυτά έπαιξε στις Όρνιθες στου Καραθάνου το μεταμοντέρνο Δία.
Δεν ξέρω και δεν με απασχολεί καν αν θα πάρει κάποιο μετάλλιο στους αγώνες. Αυτό που με νοιάζει είναι πως στα μάτια αυτού του ανθρώπου βλέπω μόνο φως, φλόγα, αισιοδοξία, πίστη, ευγνωμοσύνη και αληθινή ευτυχία. Και έναν δυνατό πανέμορφο άντρα που η ζωή του είναι πλημμυρισμένη από μια υπέροχη τεράστια οικογένεια και αμέτρητους φίλους που τον λατρεύουν και τους λατρεύει δίχως αύριο. Και πάνω απ’ όλα βλέπω έναν άντρα που έκανε τα δύσκολα να γίνουν εύκολα από τη μία στιγμή στην άλλη.
Giannis Sevdikalis σ’ αγαπώ και σε θαυμάζω με όλη μου την καρδιά και θα σε ευχαριστώ για πάντα γιατί με έκανες πιο όμορφο άνθρωπο. Καλή επιτυχία αγάπη μου! Ό,τι και αν γίνει μας έχεις κάνει και θα συνεχίσεις να μας κάνεις υπερήφανους πάντα!
Υ.Γ. Μια εβδομάδα πριν που μιλήσαμε μου έγραψε: “Είδες; Τα καταφέραμε τελικά”.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.