Του Παντελή Μπουκάλα (Καθημερινή)
Τη γενναιότητα που απαιτείται ώστε μια κυβέρνηση να αναγνωρίσει κάποια από τα λάθη της, τίμια και ξεκάθαρα, όχι με μισόλογα, σπάνια τη βλέπουμε. «Ολα καλά», αυτό το δόγμα ασπάζεται κάθε κυβερνήτης. Σπάνια επίσης βλέπουμε από την πλευρά της εκάστοτε αντιπολίτευσης τη γενναιότητα που απαιτείται ώστε να παραδεχτεί ότι κάποιο από τα σχέδια των κυβερνώντων, ένα στα εκατό, βρε αδερφέ, δεν φέρνει τη συντέλεια, δεν οδηγεί στον γκρεμό και όσα άλλα κλισέ βγαίνουν από το φωτοτυπικό της γκρίνιας. «Ολα είναι μαύρα κι άραχλα», αυτό είναι το αέναο αντιπολιτευτικό δόγμα.
Χώρος για το ενδιάμεσο, το μέτριο, το γκρίζο έστω, δεν υπάρχει στην πολιτική μας κονίστρα, όπου κυριαρχεί η λατρεία του απόλυτου και της ακραίας ορολογίας. Και πώς να υπάρξει τέτοιος χώρος όταν υποτίθεται ότι κάθε φορά είμαστε μάρτυρες της σύγκρουσης του Φωτός με το Σκοτάδι, του Χθες με το Αύριο, του Παλιού με το Νέο. Ποιος το Χθες και ποιος το Αύριο; Στην ουσία είμαστε μάρτυρες μιας ατελεύτητης ανακύκλωσης στη διανομή των ρόλων. Εναν χρόνο μένεις μακριά από την εξουσία, τιμωρημένος από τη λαϊκή ψήφο για όσα διέπραξες όταν δέσποζες, και αρχίζεις να πιστεύεις ότι εξαγνίστηκες και ανέκτησες την καθαρότητά σου, ότι εσύ είσαι πια το Νέο και το Φωτεινό. Πώς το είπε λ.χ. η κ. Φώφη Γεννηματά στη ΔΕΘ; «Το ΚΙΝΑΛ δεν είναι απλώς ο τρίτος πόλος. Είναι ο μοναδικός δρόμος». Η έλλειψη ευθυκρισίας είναι το πρόβλημα. Οχι η απουσία σεμνότητας.
Η οξύτητα της κομματικής αντιπαράθεσης –πάγια και πατροπαράδοτη, όχι τωρινό γνώρισμα, όπως ισχυρίζονται οι νοσταλγοί ενός αναδρομικά εξωραϊσμένου παρελθόντος– νομιμοποιεί έναν φόβο που, αν τα πράγματα ήταν «κανονικά», θα μπορούσε να επικριθεί όχι απλώς σαν αδικαιολόγητος αλλά σαν προσβλητικός: Είναι βέβαιο ότι οι εκάστοτε αντιπολιτευόμενοι δεν απεύχονται και την πιο μικρή επιτυχία της εκάστοτε κυβέρνησης, ακόμα κι αν με την επιτυχία αυτή ανακουφίζεται μια μερίδα του λαού, που όλοι τον πονούν; Δεν θα πω ότι εύχονται την αποτυχία της, προσδοκώντας ότι θα εξαργυρώσουν εκλογικά τη λαϊκή αγανάκτηση. Αυτό παραείναι βαρύ. Φαίνεται όμως ότι όλοι συμμερίζονται κατά βάση ένα δόγμα του αρχαϊκού κομμουνισμού, «όσο χειρότερα για τον λαό τόσο καλύτερα για την επανάσταση», που δεν επαληθεύτηκε ποτέ. Και το χειρότερο: Ηταν αμοραλιστικό. Αν όντως πονάς τον λαό, πώς αντέχεις να βλέπεις να μαυρίζει ακόμα περισσότερο η ζωή του, με την αυταπάτη ότι μες στο πολύ μαύρο θα δει το φως το αληθινόν;
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.