«Ξέρεις ποιο είναι το πρώτο αντιρατσιστικό τραγούδι που γράφτηκε»; Με ρώτησε με ένα πλατύ χαμόγελο ο φίλος μου Simon ενώ πίναμε τη μπύρα μας σε ένα σχεδόν άδειο μαγαζί της Πάτρας. Περιμένοντας να ακούσω κάτι αρκετά βαρύγδουπο γεμάτο δυνατά drums από το πάθος του αντιφασισμού, μου απάντησε με περίσσεια άνεση : “ Το Strange Fruit, της Billie Holiday”.
«Πρέπει να δεις το πρόσωπό της όταν το τραγουδάει, να διαβάσεις τους στίχους». Διαβάζοντάς τους, καταλαβαίνεις όντως ότι πρόκειται για μια πρώιμη Μανωλάδα. Για εργάτες που πέθαιναν κάτω από τις πιο άδικες συνθήκες : «αίμα στα φύλλα, αίμα στις ρίζες» . Η Billie Holiday ουσιαστικά ενσαρκώνει τον αγώνα που είχε ξεκινήσει εκείνη την περίοδο και πολύ πιο πριν ο Malcom X , ο οποίος μερικά χρόνια αργότερα δολοφονήθηκε ως ακτιβιστής για την απελευθέρωση των Αφροαμερικανών στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη διασφάλιση των δικαιωμάτων τους. Τον ίδιο δρόμο του αγώνα θα ακολουθούσε και ο Νέλσον Μαντέλα για πολλά περισσότερα χρόνια.
«Όσο περίεργο και αν σου φαίνεται, η Billie Holiday θα συνδυαζόταν τέλεια με τον Ray Charles a.k.a. Hit the Road Jack, τον Jerry Lee Lewis ή τον Louis Armstrong αρκετά πριν γίνουν τόσο διάσημοι». Και πηγαίνοντας λίγο πίσω με τη μηχανή του χρόνου μας, φτάσαμε στις απαρχές της jazz ( την οποία πολλοί σήμερα λένε avant garde και όντως ισχύει σε ένα βαθμό αλλά όχι επί του συνόλου της).
Η jazz, ξεκίνησε με βάση τον αυτοσχεδιασμό και την πολυφωνία, ως λαϊκά τραγούδια ή αλλιώς χόλλερς από ανθρώπους που κουράζονταν υπερβολικά πολύ. Δούλευαν όλη μέρα και ελάχιστες στιγμές της καθημερινότητάς τους είχαν την πολυτέλεια να βρεθούν όλοι μαζί και να χορέψουν. Να τραγουδήσουν και να ξεχαστούν από το φόβο και την αδικία του να είσαι διαφορετικός. Κάπως έτσι, η jazz άρχισε να γίνεται συνώνυμο της ελευθερίας, κάπως έτσι, μερικοί άνθρωποι που γλεντούσαν άρχισαν να συνιστούν αυτό που με μελωδία βιώνεται ως Ενωτισμός.
Μαζί με αυτά τα στοιχεία, πίσω στις ρίζες τους, στην Αφρική δηλαδή, πριν ακόμη μεταναστεύσουν, θα συναντήσουμε τα δυο βασικά συστατικά ενός άλλου είδους, που έδινε στους «ξεχασμένους από το Θεό» ανθρώπους, τη δύναμη να βιώνουν την πιο αληθινή ευτυχία. Γύρω από τη φωτιά, με απλά ρούχα, άρχισαν να σκάνε τα πιο αληθινά χαμόγελα μαζί με μέντο και σκα. Δηλαδή παραδοσιακά χορευτικά στοιχεία που λίγο αργότερα, ενωμένα θα φτιάξουν αυτό που έμεινε σε όλους μας ως reggae.
Χαρακτηριστικά , ο Toots Hibbert , τραγουδιστής των Maytals, είπε κάποτε : « Reggae σημαίνει ό,τι προέρχεται από το λαό, κάτι καθημερινό, από το γκέτο , σημαίνει φτώχια, δεινά, Ρασταφάρι, οτιδήποτε από το γκέτο . Είναι μουσική επαναστατών , ανθρώπων που δεν έχουν αυτό που επιθυμούν».
Το γκέτο από μόνο του μας παραπέμπει αμέσως αμέσως, στη hip hop όπου η λέξη αυτή είναι η αφετηρία γύρω από την οποία θα κινείται η αγάπη, ο φόβος, τα ναρκωτικά, η φτώχεια. Ό, τι συνιστά ζωή και ταυτόχρονα την κλέβει βίαια. Οι άκρως πολιτικοποιημένοι στίχοι των Public Enemy είναι ένα ηχηρό παράδειγμα, ότι οι « περιθωριοποιημένοι» είναι κάτι πολύ παραπάνω από τα στιλέτα που κρύβουν στα δερμάτινα jacket τους.
Ταξιδεύοντας λίγο γρήγορα και ερχόμενη στα του οίκου μας, δε θα μπορούσε να παραλειφθεί κομβική μουσική, που κράτησε ενωμένους τους ανθρώπους σε στιγμές μεγάλης αδικίας. Τραγούδια, βγαλμένα από τη φτώχεια για τη φτώχεια, μέσα στον πόλεμο, δίπλα στο μαγκάλι όταν η φωτιά δεν ήταν αρκετή, αλλά για να επιβιώσουν κάπως έπρεπε να γίνει. Τα ρεμπέτικα τραγούδια ή κάποια πρώτα λιθαράκια τους.
Τέλος, μερικά από τα πιο δυνατά κομμάτια, που φτιάχτηκαν από ανθρώπους που δεν είχαν τα όπλα της εξουσίας παρά μόνο τη συντροφικότητα για να δομήσουν έναν άλλο κόσμο. Μουσική που μοιραζόταν απλόχερα, όπως το τσιγάρο και το ψωμί στα δύο. Όπως ένα δάκρυ κι ένα χαμόγελο για την πιο μικρή νίκη και ήττα. Η μουσική της επανάστασης. Που όποτε την τραγουδούσαν όλοι μαζί , όσο αδικημένοι κι’ αν ήταν, έφερναν τη δικαιοσύνη.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.