Ο Έλληνας είναι με διαφορά ο μεγαλύτερος «φιγουρατζής» της Ευρώπης, αν όχι του κόσμου. Η εικόνα που θα βγάλει προς τα έξω, τον ενδιαφέρει περισσότερο από το να είναι καλά στην υγεία του ή στα επαγγελματικά του. Αυτό μας έχει φάει και θα μας τρώει. Είναι στο αίμα μας.

 

Ήρθαν οι Red Hot Chili Peppers στην Ελλάδα. Αδιαμφισβήτητα σημαντικό γεγονός, καθώς μιλάμε για ένα από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα της σύγχρονης εποχής. Παράλληλα, τρομερή ευκαιρία για φιγούρα και εφέ. Ειδικότερα στο Facebook και τα άλλα κοινωνικά δίκτυα.

 

Αρκετές μέρες πριν από την συναυλία το Facebook άρχισε να κατακλύζεται με posts σχετικά με τους RHCP. Είτε από κάποιο τραγούδι τους, είτε από κάποιο τυποποιημένο μήνυμα τύπου «Λίγες ώρες έμειναν για τους RHCP», είτε με φωτογραφίες στις οποίες οι εικονιζόμενοι κρατούν τα εισιτήρια στα χέρια κάνοντας χαζοχαρούμενες πόζες.

 

Ποτέ μου δεν κατάλαβα αυτούς που με το πατήσουν κάπου, κάνουν το γνωστό πλέον σε όλους μας “check-in» από τα smartphones. Ακόμα περισσότερο, αυτούς που βρίσκονται σε έναν χώρο και παρακολουθούν ένα θέαμα πολλές φορές μοναδικό, για το οποίο πλήρωσαν ένα σημαντικό ποσό, αλλά αντί να ζουν τη στιγμή, παλεύουν να ανεβάσουν φωτογραφίες στο Facebook.

 

Με αυτό τον τρόπο χάνουν τη μαγεία της στιγμής, περνάνε περισσότερη ώρα την οθόνη του κινητού τους παρά παρακολουθούν το ίδιο το θέαμα το οποίο μπορεί να μην ξαναδούν ποτέ στη ζωή τους, αλλά δεν τους ενδιαφέρει. Τι να το κάνουν, αν δεν το δουν οι «αντίζηλοι» τους; Τι να το κάνουν αν δεν μάθει όλος ο κόσμος ότι βρίσκονται εκεί; Η χαρά είναι μισή, αν όχι μηδαμινή. Εκεί έχουμε φτάσει.

 

Επειδή όμως η συναυλία, ο ποδοσφαιρικός αγώνας, η παράσταση δεν διαρκεί για πάντα, έρχεται η στιγμή που ο καθένας από αυτούς αναρωτιέται. «Αυτό ήταν; Δεν έχει άλλο;», αλλά είναι αργά. Βασικά έτσι θέλω να πιστεύω. Μπορεί και να μην ισχύει και να είναι χαρούμενοι μόνο και μόνο επειδή έβγαλαν πολλές φωτογραφίες για να ανεβάσουν και να δουν οι άλλοι.

 

Το ίδιο ισχύει και με τις διακοπές του καθενός από αυτούς. Εκατό φωτογραφίες το λεπτό, status μετά το status check in στο check in και πάει λέγοντας. Γιατί να μην ζεις την κάθε στιγμή ζωντανά, αλλά να τη ζεις μέσα από μια οθόνη κινητού, ή μέσα από μια φωτογραφική μηχανή;

 

Ευτυχώς για όλους όσους δεν ήμασταν στο OAKA χθες (04/09), δεν υπήρχε ασύρματο Internet και οι φωτογραφίες που ανέβηκαν ήταν ελάχιστες. Γιατί ναι μεν θέλουμε να κάνουμε την φιγούρα μας, αλλά μην χρεωθούμε κιόλας.

 

Για να μην παρεξηγηθώ, σίγουρα έχω κάνει και εγώ όλα τα παραπάνω, αλλά οι φορές που έχει συμβεί κάτι από αυτά, είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός, άντε των δύο χεριών μέσα σε ένα χρόνο.

 

Δεν γίνεται να μην βγάλεις κάποιες φωτογραφίες όταν είσαι σε ένα μέρος που δεν πρόκειται να ξαναπάς, ή σε ένα γεγονός που είναι μοναδικό, αλλά τις βγάζεις για πάρτη σου, για τους 2-3 καλούς σου φίλους, για την κοπέλα σου και για την οικογένεια σου. Για κανέναν άλλον και για κανένα κοινωνικό δίκτυο.

 

Υ.Γ. Δεν είμαι fan των RHCP και είμαι απόλυτα ευχαριστημένος με τις μέρες των διακοπών μου. Αυτά.

Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.

Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.

[fbcomments width="100%" count="off" num="5"]

About The Author

Αφού απέτυχε να γίνει μεγάλος και τρανός εντός των γραμμών ενός ποδοσφαιρικού γηπέδου (όχι δεν τον έφαγαν τα κυκλώματα, ούτε ένας σοβαρός τραυματισμός), αποφάσισε να ασχοληθεί με ό,τι κοντινότερο με το ποδόσφαιρο. Σπούδασε δημοσιογραφία στο Κέντρο Αθλητικού Ρεπορτάζ και δούλεψε σε αθλητικές ιστοσελίδες (balla.gr, sport.gr). Επίσης, εργάστηκε ως LOC στον τελικό του Champions League της Αθήνας το 2007 και ως απεσταλμένος του NovaΣΠΟΡ FM σε εκείνον της Μόσχας το 2008. Όπου κι αν εργάστηκε στάθηκε τυχερός, καθώς ασχολιόταν με αυτό που αγαπούσε περισσότερο, το διεθνές ποδόσφαιρο.

Related Posts