«Να του πεις για το παγκάκι στη στάση. Εγώ δεν μπορώ να μείνω, έχω τον σύζυγο στο κρεβάτι, αλλά εσύ πήγαινε και πες του να βάλει παγκάκι να καθόμαστε όταν περιμένουμε το λεωφορείο», μου λέει η κυρία Τούλα. Την συναντώ στο δρόμο για το καφενείο «Ο Απόλλων», όπου αναμένεται από στιγμή σε στιγμή ο Γιώργος Καμίνης.
Το καφενείο του Μπάμπη Υφαντή, παλαίμαχου ποδοσφαιριστή του Απόλλωνα Σμύρνης, σπάνια έχει τόση πελατεία. Συνήθως, λιγοστοί ηλικιωμένοι πίνουν καφέ ή τρώνε μεζέ χαζεύοντας μπάλα στη δορυφορική. Αλλά δεν έρχεται κάθε μέρα ο δήμαρχος στη Ριζούπολη. Σήμερα ο κύριος Μπάμπης δεν προλαβαίνει τις παραγγελίες – καρφίτσα δεν πέφτει μέσα στο καφενείο, ενώ δεκάδες ακόμη περιμένουν απ’ έξω, συζητώντας σε πηγαδάκια.
Τα πρόχειρα φυλλάδια, που είχαν ριχτεί στην είσοδο κάθε σπιτιού μόλις την προηγούμενη ημέρα, μάς ενημέρωναν ότι ο δήμαρχος θα φτάσει στις 6 μ.μ. Η ώρα είναι 6.30, έχει αρχίσει να επικρατεί ανυπομονησία. «Πού είναι ρε Γιάννη, πότε θα έρθει;», ρωτάει τον διπλανό του ένας κύριος που κρατάει κομπολόι. «Στο δρόμο είναι, τώρα, έρχεται», απαντάει ο Γιάννης, που είναι νεώτερος και έχει το ακουστικό του hands-free μονίμως στο αυτί, άρα κάτι ξέρει. Τον επιβεβαιώνουν, πάντως, οι μοτοσικλέτες της αστυνομίας που περνάνε μπροστά από το καφενείο – ανήκουστο θέαμα για την οδό Ερμωνάσσης.
Λίγα λεπτά αργότερα, ένα αυτοκίνητο του δήμου σταματάει στο παρακάτω στενό. Ο Γιώργος Καμίνης βγαίνει και περπατάει προς το καφενείο χωρίς συνοδεία. Μία γιαγιά τον φιλάει σταυρωτά, κάποιος τρέχει να του δώσει την κάρτα του, ο δήμαρχος καλύπτει με δυσκολία τα 50 μέτρα μέχρι το «Απόλλων» αλλά τελικά φτάνει και μπαίνει στην αίθουσα χειροκροτούμενος.
Το πάνελ έχει στηθεί πρόχειρα κάτω από και τις φανέλες του Απόλλωνα, τα κασκόλ των “Blue Angels” και τις παλιές φωτογραφίες που κοσμούν τον τοίχο. Στις πλαστικές καρέκλες του ακροατηρίου κάθεται ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα των κατοίκων της περιοχής, δηλαδή σχεδόν αποκλειστικά ηλικιωμένοι. Ο πάτερ της ενορίας του Προφήτη Ηλία και δυο-τρία πιτσιρίκια σπάνε τη μονοτονία. Ο Καμίνης κοιτάζει το κοινό και τους τοίχους και μοιάζει έκπληκτος με τη μάλλον σουρεαλιστική εικόνα, δεδομένου ότι βρισκόμαστε στην Αθήνα του 2014 – ποιος ξέρει τι περίμενε από αυτή τη γειτονιά στην άκρη του δήμου.
Ξεκινώντας, παραδέχεται ότι πράγματι έρχεται πρώτη φορά στη Ριζούπολη. Προσπαθεί να προσαρμοστεί στο κοινό – αφού κάνει τον γνωστό απολογισμό της συνετής διαχείρισης των οικονομικών του Δήμου, δίνει έμφαση στα σχολικά γεύματα και στα συσσίτια που προσφέρει ο δήμος σε συνεργασία με την Εκκλησία. «Δεν επιτρέπεται να μένει κανείς χωρίς ένα πιάτο φαΐ», λέει κοιτώντας με νόημα τον ιερέα. Συνεχίζει λέγοντας ότι έτσι θα λυθεί και το πρόβλημα της ασφάλειας των δημοτών: «Αν τους ταΐζεις όλους, τους κρατάς μακριά από την εγκληματικότητα», τονίζει – δεν είμαι σίγουρος όμως ότι πείθει τους ηλικιωμένους, που κάποτε κάθονταν μέχρι αργά το βράδυ στις αυλές, με τις πόρτες και τα παράθυρα ορθάνοιχτα, αλλά εδώ και χρόνια κλειδαμπαρώνονται πολύ πριν σκοτεινιάσει.
Εκεί που σίγουρα τους χάνει ο Γιώργος Καμίνης, είναι όταν κάνει λόγο για τις «πάνω από 80 συναλλαγές με τον Δήμο που μπορούν πλέον να γίνουν μέσω Ίντερνετ» – δεν είναι ακριβώς η πρώτη προτεραιότητα αυτού του κοινού, που ανυπομονεί να θέσει τα προβλήματά του στον δήμαρχο. Τελικά, ο λόγος περνάει στους δημότες – όμως η χαμογελαστή πρόεδρος του 5ου δημοτικού διαμερίσματος -πολύ κοντά ηλικιακά στο μέσο όρο του κοινού- μοιάζει να επιλέγει, διακριτικά αλλά πολύ προσεκτικά, ποιος θα πάρει το μικρόφωνο. Πρώτα, ένας κύριος που μόνο καλά λόγια έχει για τον δήμαρχο, για την εκδήλωση και τον οικοδεσπότη Μπάμπη Υφαντή, «που είναι ίσως ο μόνος ποδοσφαιριστής παγκοσμίως που έχει πετύχει οκτώ γκολ σε έναν αγώνα». Έπειτα η ιστορική μορφή του ελληνικού ποδοσφαίρου, Αριστείδης Καμάρας. Και οι δύο ζητούν να προχωρήσει η ανάπλαση του Προμπονά και η αναβάθμιση των εγκαταστάσεων του Απόλλωνα. «Έχουμε καθήκον να το προχωρήσουμε», απαντά ο Γιώργος Καμίνης, που φαίνεται να καταλαβαίνει πόσο σημαντική είναι η ομάδα για την περιοχή.
Το μικρόφωνο περνάει στις πιο πίσω σειρές. Ένας συμπαθέστατος παππούς σηκώνεται με τη βοήθεια του μπαστουνιού του για να απευθυνθεί στο δήμαρχο χαμογελαστός. «Εκτίθεστε από τις λεπτομέρειες», λέει. «Εδώ πιο πάνω είχαν σπάσει οι σωλήνες της αποχέτευσης, μέρες έκαναν να έρθουν να τις φτιάξουν. Μετά, κάνατε το πάρκο της “Θερμίδας” αλλά δεν προβλέψατε εσοχή για τους κάδους στο πεζοδρόμιο και κολλούσε το λεωφορείο, δεν μπορούσε να περάσει. Και στη Χριστιανουπόλεως όλο μετακινούν τους κάδους, κανείς δεν τους θέλει μπροστά στην πόρτα του, αλλά κι εμείς τους ψάχνουμε κάθε φορά».
Ο Γιώργος Καμίνης απαντά τονίζοντας την ευθύνη των πολιτών στη διαχείριση των απορριμμάτων και αναφέρει τα «υπερσύγχρονα βυθιζόμενα κοντέινερ που ήδη εγκαθίστανται σε 20 σημεία της πόλης». Η Ριζούπολη σίγουρα δεν είναι ένα από αυτά, ενώ ελάχιστοι από το ακροατήριο φαίνεται να έχουν καταλάβει τι ακριβώς είναι τα κοντέινερ και πώς θα λυθεί το πρόβλημα με τους κάδους.
Το λόγο παίρνει ο ιερέας, που μιλάει για τις σπασμένες λάμπες στο πάρκο του Προφήτη Ηλία, τη γραφειοκρατία που αντιμετωπίζει στην προσπάθεια επισκευής του ναού, αλλά και τις ακαθαρσίες των σκύλων. Ο δήμαρχος προτείνει τεστ DNA στα περιττώματα, που σε συνδυασμό με το υποχρεωτικό μικροτσίπ θα οδηγεί στους «ενόχους». «Να τους βάλετε φόρο! Φόρο!», φωνάζει πίσω μου ένας ηλικιωμένος με γκλίτσα και στριφτό μουστάκι. Για άλλη μία φορά, ο Καμίνης έχει διαλέξει άγνωστες λέξεις.
Στο βάθος μια κυρία ζητάει επίμονα το λόγο αλλά η πρόεδρος του δημοτικού διαμερίσματος, που συντονίζει τη συζήτηση, την αποφεύγει. Ο δήμαρχος όμως θέλει να φτάσει κι εκεί το μικρόφωνο. «Είμαστε σχολικοί τροχονόμοι, απλήρωτοι εδώ και 8 μήνες. Το υπουργείο Εσωτερικών λέει ότι τα χρήματα είναι στο Δήμο. Μπορείτε να μας πείτε πότε θα πληρωθούμε;». Επικρατεί αμηχανία καθώς ο Γιώργος Καμίνης σκύβει προς τη μεριά μιας συμβούλου του πριν απαντήσει: «Δεν υπάρχει ούτε ένας εργαζόμενος απλήρωτος από μας. Είμαι βέβαιος ότι είναι θέμα γραφειοκρατίας και θα λυθεί τις επόμενες ημέρες».
Η συζήτηση τελειώνει, μετά τη διαβεβαίωση του δημάρχου ότι θα κάνει ό,τι μπορεί για την μετατροπή του εγκαταλελειμμένου εργοστασίου της Columbia σε Μουσείο Μουσικής, όπως ζητούν εκπρόσωποι τοπικού συλλόγου.
Φεύγοντας, αναρωτιέμαι τελικά αν ο Γιώργος Καμίνης μπορεί να απευθυνθεί σε όλους τους Αθηναίους. Συναλλαγές μέσω Ίντερνετ, βυθιζόμενα κοντέινερ, τεστ DNA σε περιττώματα: οι προτάσεις ακούγονται ριζοσπαστικές, αλλά οι ηλικιωμένοι κάτοικοι της ξεχασμένης συνοικίας, εδώ στα σύνορα του δήμου, δεν ζητούν πολλά: να μην εξαφανίζεται ο κάδος των σκουπιδιών, να μη φοβούνται να πάνε βόλτα στο πάρκο, να προχωρήσει επιτέλους η ανάπλαση του Προμπονά και της Columbia – κι αν γίνεται, ένα παγκάκι στη στάση για την κυρία Τούλα.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.