Το καλοκαίρι στους Ολυμπιακούς Αγώνες, η αθλήτρια Βούλα Παπαχρήστου τιμωρείται με αποκλεισμό από τη διοργάνωση καθώς δημοσιεύει ένα ρατσιστικό tweet στο λογαριασμό της. Λίγες μέρες πριν, ο πρώην (σύμφωνα με τα τελευταία δημοσιεύματα) ποδοσφαιριστής μίας κατεξοχήν αντιρατσιστικής ομάδας, της ΑΕΚ, Γιώργος Κατίδης πετυχαίνει γκολ και το πανηγυρίζει χαιρετώντας ναζιστικά προς τις εξέδρες! Η τιμωρία του, ο αποκλεισμός από την εθνική ομάδα. Το πιο σύνηθες φαινόμενο στον αθλητισμό, όμως, είναι να δέχονται οι ίδιοι οι παίκτες το ρατσισμό και όχι να τον προκαλούν αυτοί. Οι διακρίσεις όμως πάντοτε “συγκινούσαν” την 7η Τέχνη: τέσσερις ταινίες αντιπροσωπευτικές του παραπάνω φαινομένου.
Berlin 36 (2009)
Η Gretel Bergmann είναι μία από τις πιο ταλαντούχες αθλήτριες στο άλμα επί ύψος. Η συμμετοχή της στους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 κινδυνεύει, όμως, λόγω της εβραίικης καταγωγής της. Ο πατέρας της, την στέλνει από τη Γερμανία στην Αγγλία ώστε να προπονείται με παραπάνω ασφάλεια. Η επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων παράλληλα δεν επιτρέπει τον αποκλεισμό αθλητών από τη διοργάνωση μόνο και μόνο επειδή είναι Εβραίοι.
Οι Ναζί, όμως, αντικαθιστούν τον προπονητή της με έναν “πιστό” στις ιδέες του κινήματος, ο οποίος λίγες μέρες πριν την έναρξη των Αγώνων δεν αφήνει την νεαρή αθλήτρια να συμμετάσχει. Την αντικαθιστά η Marie Ketteler, η οποία μαθαίνοντας την αδικία που έγινε εις βάρος της συμπαίκτριας της, χάνει εσκεμμένα. Δύο χρόνια έπειτα αποκαλύπτεται ότι η Marie είναι τελικά άνδρας!
Gracie (2007)
To 1978 το γυναικείο ποδόσφαιρο δεν ήταν καθόλου ανεπτυγμένο και δημοφιλές. Η μικρή Gracie έχει μεγαλώσει σε μία ποδοσφαιρόφιλη οικογένεια και αγαπάει το άθλημα όσο τίποτα άλλο. Ο περίγυρός της όμως την αποθαρρύνει από το να εξασκεί το αγαπημένο της άθλημα ενώ ακόμη και ο ίδιος της ο πατέρας αρνείται να την αφήσει να παίξει μπάλα μαζί του και με τους μεγάλους της αδερφούς. Η Gracie τότε ξεκινά την επανάσταση, ώσπου το συμβούλιο του σχολείου της, λόγω την έλλειψης κάποιας γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου, της δίνει το δικαίωμα να συμμετέχει στην αντρική!
Salute(2008)
To ντοκιμαντέρ μας διηγείται τα γεγονότα του 1968, στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικό όταν δύο μαύροι αθλητές, ο Tommie Smith και ο John Carlos υψώνουν τις γροθιές τους όντας στο βάθρο των νικητών. Η χειρονομία αυτή έχει μείνει στην ιστορία ως μία από τις σημαντικότερες, όσον αφορά τον αγώνα της διεκδίκησης ίσων δικαιωμάτων.
Watermarks(2004)
H ταινία Watermarks, διηγείται τη ιστορία του θρυλικού γυναικείου εβραϊκού αθλητικού club, Hakoah Vienna. Ιδρύεται το 1909 σε αντίθεση με το νόμο που απαγορεύει τα Αυστριακά αθλητικά club από το να δεχτούν Εβραίους αθλητές ως μέλη τους. Γρήγορα το Hakoah Vienna μετατρέπεται σε ένα από τα καλύτερα και πιο δημοφιλή αθλητικά club της Ευρώπης. Οι επιτυχίες διαδέχονται η μία την άλλη, ώσπου το 1930 τα κορίτσια του club κατακτούν το Αυστριακό πρωτάθλημα. Το 1938 οι Ναζί κλείνουν το club και οι αθλήτριες εγκαταλείπουν τη χώρα λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος. Εξηνταπέντε ολόκληρα χρόνια μετά, ο σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ, Yaron Zilberman συναντάει τα μέλη του Hakoah Vienna και τα ξαναφέρνει σε επαφή!
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.