Φαινομενικά η Χρυσή Αυγή μπήκε στις ζωές μας αναπάντεχα. Χωρίς να το περιμένει κανείς το κόμμα του Νίκου Μιχαλολιάκου εκμεταλλεύτηκε το γεμάτο τρύπες πολιτικό σύστημα της Ελλάδας και εγκαταστάθηκε στην ελληνική Βουλή, τα media, την καθημερινότητα και τις συνειδήσεις μας. Είναι ωστόσο τόσο αναπάντεχος ο τρόπος με τον οποίο η Χρυσή Αυγή εγκαθιδρύθηκε στην ελληνική κοινωνία; Αν κοιτάξουμε το παρελθόν μας δεν νομίζω.
Η συμμορία των Χρυσαυγιτών στηρίχθηκε στις πιο πρόσφατες εκλογές από 425.990 συμπολίτες μας, που δικαιολόγησαν την απόφασή τους αυτή με έναν ιδιαίτερα πιασάρικο τίτλο. «Ψήφος διαμαρτυρίας και αντίδρασης». Αντίδραση στην φτώχια, στην εξαθλίωση, στην εκμετάλλευση, στους κλέφτες και τους ψεύτες. Αντίδραση, στην ουσία, στον ίδιο τους τον εαυτό, καθώς η πλειονότητα όσων στράφηκαν προς τους νεοναζί ήταν οι ίδιοι με αυτούς που τόσα χρόνια κουνούσαν την σημαία κάτω από το βήμα του Αντρέα. Άνθρωποι βολεμένοι μέσα σε ένα σύστημα με ημερομηνία λήξης. Ο Αντρέας ωστόσο δεν υπάρχει πια, το ΠΑΣΟΚ αργοπεθαίνει και η Χρυσή Αυγή «ανατέλλει».
Μα πως γίνεται να «ανατέλλει» ένα κόμμα με 6,9% στις βουλευτικές εκλογές; Το ποσοστό αυτό είναι εντυπωσιακό, αν σκεφτεί κανείς πως στην ακριβώς προηγούμενη εκλογική διαδικασία οι ψηφοφόροι του δεν ξεπερνούσαν τους 20.000 σε ολόκληρη την επικράτεια, παρολαυτά και πάλι δεν δικαιολογείται η τεράστια επίδραση που έχει στην ελληνική κοινωνία. Σωστά; Δεν θα το έλεγα…
Όσο ένα τεράστιο ποσοστό ψηφοφόρων αδιαφορούν για τις πολιτικές εξελίξεις, αντιμετωπίζουν περιστατικά που ανατρέπουν τις ζωές μας με απάθεια, εστιάζουν στο ότι «…το κέντρο της Αθήνας είναι για ακόμη μία φορά κλειστό. Έλεος κι εγώ πως θα μετακινηθώ…» και όχι με το ποιος το κλείνει και γιατί το κλείνει, όσο συνεχίζουν να είναι προκατειλημμένοι σε κάθε δράση της «αριστεράς», όσο δεν πατούν τα πόδια τους στην γη, να βιώσουν πως η γη αυτή αρχίζει να σείεται από τις αρβύλες των ταγμάτων εφόδου του Νίκου Μιχαλολιάκου τόσο ο τελευταίος και οι μπράβοι του θα συνεχίσουν το «ιερό έργο» τους…
Και οι αριστεροί τι κάνουν; Προς το παρόν αυτό που ξέρουν καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο. Τσακώνονται μεταξύ τους και τρώγονται με τα ρούχα τους. Χαρακτηριστικά και μόνο θα αναφέρω ένα περιστατικό που έλαβε χώρα μπροστά στα μάτια μου την ημέρα της αντιφασιστικής πορείας εις μνήμη του δολοφονηθέντος αντιφασίστα Παύλου Φύσσα. Λίγα λεπτά πριν την έναρξη της πορείας επί της Παναγή Τσαλδάρη υπήρξε μία έντονη διαφωνία ανάμεσα στο συγκεντρωμένο πλήθος για το αν η πορεία έπρεπε να ακολουθήσει την προγραμματισμένη οδό («βόλτα στο βουνό» την αποκάλεσε ο φίλος με το κράνος και το ρόπαλο ανά χείρας) ή να αλλάξει κατεύθυνση προς τα γραφεία της Xρυσής Αυγής («να σκοτώσουμε πάμε;» ρώτησε μία κύρια τον τύπο με το κράνος και το ρόπαλο). Η συσπείρωση θεωρείται μάλλον άγνωστη λέξη.
Στο ευρύτερο χώρο της αριστεράς μπορούμε να τοποθετήσουμε το ΚΚΕ, τον Σύριζα, τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλους 1002. Ακόμα πιο πέρα βρίσκονται οι αναρχικοί. Ξέρω, ξέρω… Οι διαφορές που χωρίζουν τους παραπάνω είναι πολύ περισσότερες από τα κοινά τους σημείο. Όλοι οι παραπάνω όμως θα έπρεπε να έχουν έναν κοινό αγώνα. Αυτόν κατά του φασισμού.
Είναι κουτό και χιλιοειπωμένο να ζητάμε ολική αλλαγή της νοοτροπίας του Έλληνα. Ο απολιτίκ θα παραμείνει απολιτίκ, ο προκατειλημμένος με την αριστερά θα συνεχίσει να την κατηγορεί εφ’ όρου ζωής, ο Κνίτης θα κατηγορεί τον Συριζαίο για οπορτουνισμό και ο Συριζαίος τον Κνίτη για απομόνωση, όλοι οι παραπάνω τους αντιεξουσιαστές για φετιχισμό της βίας και οι αντιεξουσιαστές όλους τους παραπάνω για απραγία. Αα ξέχασα, ενώ συμβαίνουν όλα αυτά ο Χρυσαυγίτης θα τραμπουκίζει μετανάστες, θα σπάει κεφάλια και θα δολοφονεί κόσμο…
Ο αγώνας κατά του φασισμού δεν αφορά κόμματα και παρατάξεις. Αφορά τον φασισμό. Κι αν ο φασισμός της Χρυσής Αυγής και της κάθε Χρυσής Αυγής επικρατήσει τότε οι διαφωνίες μας θα καταλήξουν στο χρονοντούλαπο ως η κύρια αιτία της απώλειας της ελευθερίας μας.
Υ.Γ: Οι δικαιολογίες πλέον τελείωσαν για όλους. Όσοι στήριξαν την Χρυσή Αυγή έχουν ήδη βάψει τα χέρια τους με αίμα. Όσοι συνεχίζουν για την στηρίζουν καλό θα ήταν να σταματήσουν να κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους. Ψήφος στην συμμορία του Νίκου Μιχαλολιάκου θεωρείται ψήφος υπέρ των δολοφόνων και όχι διαμαρτυρίας.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.