Σε ένα από τα πιο σουρεαλιστικά ματς που έχουμε παρακολουθήσει ποτέ, με 3 κόκκινες κάρτες για την Άντερλεχτ και 2 χαμένα πέναλτι για τον Ολυμπιακό, οι ερυθρόλευκοι κατόρθωσαν τελικά χθες το βράδυ στο γήπεδο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» να επικρατήσουν με 3-1 των Βέλγων και να είναι αυτοί που προκρίνονται στις 16 καλύτερες ομάδες του Champions League.
Πολλά θα γραφτούν και άλλα τόσα θα ειπωθούν για την πρόκριση των Πειραιωτών στην επόμενη φάση της διοργάνωσης. Προσωπικά θα εστιάσω στον παράγοντα «πέναλτι» και όσα τραγελαφικά παρακολουθήσαμε από την άσπρη βούλα στην χθεσινή αναμέτρηση.
Μπορεί να μην έχω παίξει μπάλα στο Bernabeu, ωστόσο μπορώ να γνωρίζω ότι σε ένα κρίσιμο πέναλτι, περισσότερο άγχος έχει ο εκτελεστής, παρά ο τερματοφύλακας. Ο εκτελεστής «πρέπει» να σκοράρει, ενώ ο τερματοφύλακας, αν δεν τον πιάσει, κανείς δεν θα του «πάρει το κεφάλι». Υπάρχουν βέβαια και τα πέναλτι με το σκορ στο 5-0 πχ, τα οποία προφανώς δεν έχουν την ίδια βαρύτητα με τα χθεσινά δύο (στο τρίτο είχαν όλα κριθεί) τα οποία αν ήταν εύστοχα, το πρώτο έδινε το πολυπόθητο προβάδισμα πρόκρισης, το δεύτερο «κλείδωνε» μία και καλή την παρουσία του Ολυμπιακού στους 16 της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.
Όποιος κι αν είναι αυτός που θα εκτελέσει ένα πέναλτι, από τον Μέσι μέχρι τον κολλητό μου που είναι επίτιμο μέλος του Κυνηγετικού Συλλόγου Τρικάλων, υπάρχουν πιθανότητες να το βάλει αλλά και να το χάσει. Το πέναλτι περιέχει τζόγο. Κι ακριβώς επειδή «τζογάρεις» με οποιοδήποτε πέναλτι εκτελείς, φροντίζεις αυτός που θα αναλάβει να «παίξει την παρτίδα» να είναι ο πιο ψύχραιμος. Ή αλλιώς ώριμος. Ή αλλιώς Φουστέρ. Πάντως σίγουρα όχι Βάις…
Για να το πιάσω από την αρχή το θέμα, θεωρώ ότι μία καλά οργανωμένη ομάδα πρέπει να έχει συγκεκριμένους εκτελεστές. Εννοείται όχι μόνο έναν και εννοείται όχι όποιον «κάτσει» ή θέλει να το παίξει ήρωας. Διαφωνώ με την επιλογή Σαβιόλα στο πρώτο πέναλτι που κερδίζει ο Ολυμπιακός, ωστόσο δεν την θεωρώ ακαταλαβίστικη. Ο Αργεντίνος έχει ήδη γράψει το όνομά του στον πίνακα των σκόρερ, ως εκ τούτου διαθέτει αυτοπεποίθηση. Επίσης έχει τεχνική που χιλιάδες παίκτες ζηλεύουν. Έχει όμως και κάτι άλλο. Λατινοαμερικάνο αίμα που βράζει και του «υπαγορεύει» να κάνει ντε και καλά δύο τα τέρματά του. Είπαμε όμως, τα πέναλτι θέλουν ψυχραιμία… Ο Σαβιόλα το χάνει, κάνει τελικά δύο τα τέρματά του με υπέροχο τρόπο και αποχωρεί κύριος, δεχόμενος το ζεστό χειροκρότημα του ερυθρόλευκου κόσμου. Η ανορθογραφία σβήνεται.
Και ξαφνικά στο 70’ ο Βάις κερδίζει δεύτερο πέναλτι και δίνει στον Ολυμπιακό την τεράστια ευκαιρία να απαλλαγεί από το δεδομένο άγχος μίας πιθανής ισοφάρισης και να αγωνιστεί στο τελευταίο, διαδικαστικού χαρακτήρα, 20λεπτο, υπό την ιαχή του «όλε- όλε» στις εξέδρες, έπειτα από κάθε επιτυχώς ολοκληρωμένη πάσα. Με εκτελεστή τον μωρό Βάις ωστόσο, δεν πας πουθενά. Ο Σλοβάκος ξέρει καντάρια μπάλα, όμως υπάρχει λόγος που αγωνίζεται στην Super και όχι στην Premier League. Το «παίρνω φόρα-βάζω το κεφάλι κάτω-εκτελώ με δύναμη και ΧΑΜΗΛΑ στο κέντρο» πέναλτι, είναι το χειρότερο είδος πέναλτι και ήταν πέρα για πέρα λογικό το ότι δεν κατέληξε στα δίχτυα του Προτό. Βέβαια το μεγαλύτερο λάθος ήταν ότι έπειτα από χαμένο πρώτο πέναλτι, το δεύτερο αναλαμβάνει να το εκτελέσει ένας από τους πιο ανώριμους παίκτες του ερυθρόλευκου ρόστερ και όχι κάποιος που αν το εκτελούσε δεν θα μπορούσες τουλάχιστον να ξεστομίσεις την ατάκα «Καλά, τι περίμενες από δαύτον;».
Ουδέν κακόν αμιγές καλού πάντως για τον Ολυμπιακό, που μπορεί να έχασε δύο κρίσιμα πέναλτι, αλλά δεν έχασε μία πρόκριση, που αν χανόταν θα «πονούσε» περισσότερο από οποιοδήποτε προηγούμενο αποκλεισμό του. Κι αυτό γιατί χθες οι Πειραιώτες κρατούσαν την τύχη στα χέρια τους και σε περίπτωση αποτυχίας, δεν θα μπορούσαν να κατηγορήσουν καμία Μπορούσια Ντόρτμουντ, παρά μονάχα τους εαυτούς τους. Πάντως μέχρι τον Φεβρουάριο και τις αναμετρήσεις για την φάση των 16 καλύτερων ομάδων της Ευρώπης, ο Μίτσελ θα έχει χρόνο να βρει και τον κατάλληλο εκτελεστή!
Υ.Γ: Είναι η δεύτερη φορά που «αφιερώνω» υστερόγραφο στον Χοσέ Χολέβας (έτσι όπως το πάει, πλησιάζει και κείμενο για χάρη του), ωστόσο η ενέργεια του στις καθυστερήσεις της αναμέτρησης είναι πραγματικά απαράδεκτη και παράδειγμα προς αποφυγήν. Με το άγχος να κυριεύει τους πάντες και την πρόκριση ακόμα να «παίζεται» πρώτα πουλάς την ψυχή σου και μετά την μπάλα τόσο (εριστικά) φτηνά.
Υ.Γ2: Για τον Μίτσελ έχω (ξανά)γράψει πως τον θεωρώ επιτυχημένο. Και μόνο που τίθεται πλέον δίλημμα ανάμεσα σε αυτόν και τον αγαπημένο της ερυθρόλευκης κερκίδας Ερνέστο Βαλβέρδε, λέει από μόνο του πολλά. Αν καταφέρει και την ομάδα του να μην δέχεται «χαζά» γκολ σαν το χθεσινό της Άντερλεχτ (αντεπίθεση έπειτα από κόρνερ σου και ενώ έχεις σκορ πρόκρισης…) τότε ίσως δεν αργήσει η μέρα που θα ξεπεράσει και τον «Τσινγκούρι». Μπορεί όχι στην προτίμηση του κόσμου, αλλά σίγουρα σε επιτυχίες.
Υ.Γ3: Αυτό το ελληνικότατο «Να αποδώσουμε τα εύσημα στην Άντερλεχτ, που δεν ήρθε να χάσει, αλλά χτύπησε το ματς» δεν το καταλαβαίνω. Αγωνίζεσαι ακόμα, έστω και χωρίς βαθμολογικό ενδιαφέρον, στο Champions League. Το ρόστερ σου απαρτίζεται κατά κόρον από νεαρούς παίκτες (που διψάνε για μπάλα και προσωπική και ομαδική διάκριση) και στην πιο πρόσφατη αναμέτρηση σου με τον σημερινό (σ.σ χθεσινό) σου αντίπαλο έχεις δεχτεί 3 αναπάντητα γκολ στην έδρα σου. Υπάρχει περίπτωση να παίξεις για κάτι άλλο πέραν της νίκης;;;
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.