Είναι μέρες και μέρες! Άλλες ακούς κομμάτια να σπάνε μέσα σου κι άλλες που νιώθεις πως κούμπωσαν πάλι και μπήκαν στη θέση τους. Εύκολη και δύσκολη η ζωή στον ορισμό της.

Στην τσάντα μου έχω πάντα ταινία διπλής όψης. Έχω κολλήσει φορές και φορές τη ζωή μου με ανθρώπους. Όταν ο άλλος φεύγει μου μένει και η δική του πατημασιά, το χνάρι του, η ψευδαίσθηση πως κάποτε κολλήσαμε και πορευτήκαμε μαζί. Μα τις περισσότερες φορές ακουμπούσαμε πλάτη. Και τότε λέγαμε τα πιο ωραία ψέματα.

Συναισθηματικοί, αιθεροβάμονες, ατέρμονοι, «ψωματάδες», αλαφροϊσκιωτοι, αερικά! Λέξεις για την καρτέλα. Χειρόγραφες όλες. Γραμμένες στο πακέτο «καρέλια» του πατέρα μου. Δεν είχα χαρτί μπροστά μου. Το βρήκα στο τζάκι πεταμένο, μισοκαμμένο. Δεν είχα μολύβι μπροστά μου. Βρήκα ένα κάρβουνο σβησμένο από ένα κούτσουρο. Κούτσουρα και οι άνθρωποι. Μισοσβησμένοι. Μισοπεθαμένοι. Τίποτα άλλο δεν πόθησα στη ζωή μου όσο το ολόκληρο! Όλα μισά ήρθαν!

Ζαλίκι, ταμάχι, σακί, ποίημα, ιστορία, μπάχαλο, αναπηρία! Λέξεις για την καρτέλα. Χειρόγραφες όλες. Γραμμένες στον τοίχο με κηρομπογιά. Δεν ήξερα ποτέ να ζωγραφίζω. Μόνο να γράφω. Η μάνα μου ζωγράφιζε ωραία. Έφτιαχνε τριαντάφυλλα εκατόφυλλα, ζέρμπερες, γεράνια! Και στην άκρη της σελίδας πάντα ένα μικρό σπίτι.

«Που τελειώνει αυτή η ιστορία;» Ρωτά καμιά φορά όταν με βλέπει ζορισμένη. Τελειώνουν ποτέ οι ιστορίες; Αν γυρίσεις πίσω θα δεις μικρές πέτρες αφημένες ανά τρία χρόνια. Η μνήμη θέλει να ξαναγυρίζει. Η ψυχή έχει ανάγκη από τις επιστροφές. Έχει κι αυτή τις σταθερές της. Κι αν κάτι έχει αξία και εκτόπισμα, είναι οι μικρές νοθείες που κάποιες στιγμές εξομολογήθηκες πιωμένος στο διπλανό σου σε ένα υπόγειο στέκι.

Νόστος, εντροπία, αλεξιθυμία, χίμαιρα, ουτοπία, χαρμολύπη! Λέξεις για την καρτέλα. Πόσοι βουβάθηκαν; Φίλοι, γνωστοί, εραστές, κορμιά που ζητούσαν αναίσχυντα χωρίς να δίνουν, χέρια που ξέχασαν. Μα ξεχνούν τα χέρια; Γίνεται να ξεχάσεις την αίσθηση μιας παλάμης μέσα στη δική σου; Εξολοθρευτές του εαυτού μας!

Χάσαμε, σύντροφοι! Τη συντροφιά, το όνειρο, την αλήθεια, την ανάγκη της συνύπαρξης, τον έρωτα στα σοκάκια, το πετάρισμα της καρδιάς, το μούδιασμα του μυαλού! Στεκόμαστε εδώ στη μέση της διαδρομής ανήμποροι να προχωρήσουμε, σε σύγχυση απλώνοντας χέρια, ζητώντας ελεημοσύνη! Χρόνια τώρα νομίζουμε πως πορευόμαστε σίγουροι και νικητές και ξάφνου διαπιστώνουμε πως γυρνάμε γύρω από τον εαυτό μας σαν την πεταλούδα γύρω από τη φλόγα! Θα καούμε! Παρανάλωμα του ίδιου του εαυτού μας!

Μια εικόνα μέρες τώρα στο μυαλό μου. Ένα ζευγάρι καλοντυμένο. Μοιρασμένη κλίνη. Εκείνος δεξιά, εκείνη αριστερά. Έχει ο καθένας τη θέση του στο κρεβάτι, στο τραπέζι, στον καναπέ! Άτυπη συμφωνία που δεν παραβιάζεται ποτέ. Ένα ζευγάρι καλοντυμένο. Καθισμένοι σε ένα τραπέζι. Καλοκαίρι, Ιούλιος, μισό φεγγάρι, κόσμος, φωνές, ραστώνη. Εκείνοι μόνοι. Πίνουν ποτά σε όμορφα ποτήρια. Πόσο καλοντυμένοι! Πόσο όμορφοι! Οι δυο τους! Για μισή ώρα στο οπτικό μου πεδίο σταθερά. Δεν έχουν ανταλλάξει ούτε μια ματιά, ούτε μια λέξη! Μόνοι μέσα σε τόσο κόσμο! «Ολομόναχοι μαζί»! Ούτε ένα βλέφαρο δεν πετάρισε! Ούτε μια ματιά ο ένας στον άλλο… Κοιτώ το ρολόι. Μισή ώρα. Τριάντα βασανιστικά λεπτά στην ίδια θέση, με την ίδια αδιαφορία, με το ίδιο και απαράλλακτο παγωμένο βλέμμα! Ούτε μια σπίθα στο βάθος να ‘χεις την ελπίδα πως μπορεί και να ανάψει κάποτε φωτιά! Πόσο καλοντυμένοι, Θεέ μου!

Ο χαμένος τα παίρνει όλα! Πέρασαν τόσα χρόνια για να καταλάβω. Εκείνη η μοναξιά του «μαζί» αφόρητη, ασήκωτη!

Λέξη για την καρτέλα. Ζαλίκι = το φορτίο που κάποιος ζαλώνεται στους ώμους του.

Μη δεις ψυχή ζαλωμένη! Θα τρομάξεις…

 

Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.

Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.

[fbcomments width="100%" count="off" num="5"]