Ποιος δεν γνωρίζει τον Andy Warhol; Τον πατέρα της pop art, τον ευφυή και αντισυμβατικό καλλιτέχνη, αυτόν που μετέτρεψε την τέχνη σε φαντασιακό παιχνίδι, αυτόν που κατάφερε να στιγματίσει όχι μόνο την ζωγραφική ως ζωγράφος, αλλά και τη μουσική ως μουσικός παραγωγός, τη μόδα ως μοντέλο, τις εκδόσεις ως εκδότης και συγγραφέας και τον κινηματογράφο ως σκηνοθέτης.
«Eίναι οι ταινίες που ελέγχουν τα πράγματα στην Aμερική, από τότε που εφευρέθηκε ο κινηματογράφος. Σου δείχνουν τι να κάνεις, πώς να το κάνεις, πότε να το κάνεις, πώς να νιώσεις γι’ αυτό και πώς να δείχνεις ό,τι νιώθεις γι’ αυτό», δήλωνε ο Warhol για την δύναμη του φιλμ και της οθόνης. Ο ίδιος θα ασχοληθεί με τον κινηματογράφο μεταξύ 1963 και 1968 και θα καταφέρει να σκηνοθετήσει περισσότερες από 60 ταινίες-έργα. Γιατί ο Warhol δεν αρέσκεται στο χολιγουντιανό, το εύκολο, το συμβατικό, το κλασικό. Πειραματίζεται και δίνει το δικό του νόημα στο κινηματογράφο μέσα από την φιλμογραφία του· την όχι τόσο γνωστή όσο τα έργα ζωγραφικής του,εξίσου όμως σημαντική για την αιρετικότητα και τη διαφορετικότητά της.
Ογδόντα πέντε χρόνια και μία νύχτα από την γέννηση του μεγάλου καλλιτέχνη το 3pointmagazine θυμάται 4 από τα γνωστότερα φιλμ-έργα του με τα οποία ο Warhol έδωσε το κινηματογραφικό του στίγμα:
Chelsea girls (1966)
Δυο φιλμ των 16 χιλιοστών τρέχουν ταυτόχρονα. Το “Chelsea” ήταν ένα κτήριο με πολυτελή διαμερίσματα από 1884 ως το 1903, οπότε και μετατράπηκε σε ξενοδοχείο. Από αυτό έχουν περάσει άπειροι καλλιτέχνες .
Τη δεκαετία του ’30, της οικονομικής ύφεσης, αποτελούσε το σημείο συνάντησης για τροτσκιστές, σταλινικούς και λοιπούς αριστερούς. Τη δεκαετία του ‘50 ήταν το σπίτι για πολλούς καλλιτέχνες του εξπρεσιονισμού και της pop art. Τη δεκαετία του ‘60 εμφανίζεται ο Andy Warhol και ο κύκλος του.
Χωρίς σκηνοθεσία, μοντάζ ή σενάριο, ο Warhol μας βάζει μέσα στην ιδιωτική ζωή κάποιων από τους ενοίκους τους ξενοδοχείου. Οι ένοικοι όπως η Nico,η Ίνγκριντ Σουπερσταρ και η Μέρι Βορόνοφ διόλου άσημοι δεν είναι. Παρακολουθούμε τη Nico να κουρεύεται σε μια κουζίνα, με ένα πιτσιρίκι να τρέχει τριγύρω της και ένα τύπο να μαγειρεύει. Στο άλλο μισό της οθόνης o Andy παίρνει συνέντευξη από την Ίνγκριντ, με ερωτήσεις του τύπου “Πότε και με ποιον ήταν η πρώτη σου φορά”.
Σε ένα άλλο δωμάτιο, μία τροφαντή κυρία – βαποράκι πειράζει την Ίνγκριντ, απαντά στο τηλέφωνο σε «πεινασμένους» πελάτες και παίρνει τη δόση της μπροστά μας.
Στο έργο του Warhol τίποτα δεν απαγορεύεται και όλα επιτρέπονται. Πολύ μπροστά για την εποχή του και χρόνια πριν τα πρώτα reality shows, ο Warhol δίνει μια γεύση reality.
Sleep (1963)
O Warhol σκηνοθετεί τρελά και αντισυμβατικά. Το φιλμ εκτυλίσσεται σε πραγματικό χρόνο. ‘Εξι ώρες τραβά τον ποιητή Τζον Τζιόρνο να κοιμάται.
Empire (1964)
Από τα δημοφιλέστερα φιλμάκια του Warhol , το Empire, είναι είναι ένα οκτάωρο φιλμ που δείχνει τί άλλο; Το Empire State Building στη Νέα Υόρκη. Στην ταινία μπορείς να δεις τον ήλιο να ανατέλει πάνω από το Empire. Ο ήχος απουσιάζει εντελώς.
Blowjob (1964)
Ένας άντρας απολαμβάνει τον στοματικό έρωτα από έναν άλλον άντρα. Ο άλλος άντρας δεν φαίνεται ποτέ. Τριάντα πέντε λεπτά ο Warhol ‘’τραβά’΄ τις εκφράσεις ηδονής στο πρόσωπο του αποδέκτη κατά τη διάρκεια του στοματικού έρωτα.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.