Ζέστη. Η γύρη φεύγει από την κλειδαριά. Η είσοδος γίνεται έξοδος. Οι άνθρωποι χαμογελούν. Με το ίδιο σχήμα ματιών που κλαίνε. Μερικές φορές κοιτούν. Μερικές βλέπουν. Δεν ξέρω τι προτιμάνε. Σήμερα με αφήνει αδιάφορη. Το μόνο που έχει ζωή σήμερα είναι η φλέβα στον αστράγαλό του. Μία οριζόντια φλέβα. Κάθετη στην κνήμη του. Από τις μεγαλύτερες ομορφιές σε ανθρώπινο σώμα. Δε χρειάζεται να δω το πρόσωπό του. Πίσω μυρίζει φαστ φουντ. Τουρίστες θα ‘ναι. Βόρειοι ναι. Έχουν ψιλοκαεί. Βγαίνω στο σκοτάδι. Προχωράω. Με σταματάει. Μου μιλάει αγγλικά. Τι; ρωτάω. Μοιάζεις με ξένη, λέει. Αλλά θα μου πεις, έξω είμαστε Έλληνες και στην Ελλάδα ξένοι, συμπληρώνει. Αδιαφορώ για τα ψήγματα εθνικής συνείδησης. Του δίνω το τσιγάρο μου. Δεν μου είναι τίποτα να του αφήσω “λίγο” dna. Φεύγω. Ανεβαίνω την Ιπποκράτους. Ακινητοποιημένο αυτοκίνητο. Ένας άντρας στη θέση του οδηγού. Το κεφάλι στο χέρι του. Το κρατάει μην πέσει. Αναρωτιέμαι αν έχει πάθει κάτι. Αν πρέπει να του χτυπήσω. Αν πρέπει να κρατήσω κι εγώ το κεφάλι του. Όπως πάντα υπερβολική. Καλά θα είναι. Δεν κοιτάει. Ευκαιρία να τραβήξω τη φούστα μου. Κόντυνε πολύ με το περπάτημα. Βγαίνω Σόλωνος. Κατεβαίνω. Περνάω τα στενά σταματώντας προσεκτικά στα φανάρια. Όταν παρανομώ, οπισθοχωρώ. Κάνω νεύμα στον οδηγό πως έχει δίκιο. Όταν έχω εγώ. Κάνω νεύμα να σταματήσει. Μου έχει μείνει τικ νομίζω. Το τικ ενός άτυπου δικαστή. Που τιμωρεί. Και αυτοτιμωρείται. Ανεβαίνω. Όταν ανεβαίνεις είναι προτιμότερο να εκπνέεις. Αλλά πόσο να εκπνεύσεις πια; Οι ερωτήσεις μου, κάνουν καμπύλη. Μερικές φορές σημειώνουν ευθεία. Και εξατμίζονται. Μία μηχανή με γυρίζει πάλι πίσω. Με πόσο κρύο μπορώ να χωρέσω το στέρνο μου πάνω σ΄αυτή τη μηχανή; Με πόσες μυρωδιές τα ρουθούνια μου; Με πόσες σκέψεις το μυαλό μου; Και οι ερωτήσεις βγαίνουν από την εξάτμιση. Σαν καυσαέρια.

Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.

Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.

[fbcomments width="100%" count="off" num="5"]

About The Author

Η Λίνα Φούντογλου είναι ηθοποιός. Είναι απόφοιτη του Πανεπιστημίου Αθηνών τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και αριστούχα απόφοιτη της Ανώτερης Δραματικής Σχολής Αθηνών Γ. Θεοδοσιάδη με την υποτροφία της σχολής. Έχει συνεργαστεί ως ηθοποιός με το Εθνικό Θέατρο, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, διάφορα Δηπεθέ, και το ελεύθερο θέατρο. Ενδεικτικές παραστάσεις είναι: Μήδεια Σκην. Κάτια Γέρου, Το θαύμα της Άννυ Σάλιβαν Σκην. Νικαίτη Κοντούρη, Το Ξύπνημα της Άνοιξης Σκην. Αντώνης Μόργκαν, Χορεύοντας στη Λούνασα Σκην. Νικαίτη Κοντούρη, Το Τρίτο Κύμα Σκην. Νίκος Αρβανίτης. Το 2022 βραβεύτηκε για την ερμηνεία της στη μικρού μήκους ταινία Wolves ενώ το 2019 είχε βραβευτεί από την Unesco Πειραιώς και Νήσων για τη συνεισφορά της στην τέχνη και τον πολιτισμό. Διηύθυνε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Πειραιά ως συνιδρύτρια και ηθοποιός της κινηματογραφικής ομάδας Nail.hitnrun. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή «δημιουργικό μηδέν» μέρος της οποίας μεταφράστηκε στα γαλλικά από εκδοτικό οίκο και διατηρεί τη στήλη «απεριορίστων διαδρομών» ως ένα πείραμα επάνω στον γραπτό λόγο και την έκφραση όπως συνήθιζε να κάνει και ως μαθήτρια του ποιητή Νάνου Βαλαωρίτη.

Related Posts