“Μιλούσαν για το πως αυτά δεν θα γίνονταν σε μια μουσουλμανική χώρα γιατί εκεί θα έσφαζαν τους βλάσφημους και πως έτσι θα έπρεπε να γίνεται και εδώ”, αναφέρει ένας αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων στο “Χυτήριο”. Μερικές φορές η αλήθεια πρέπει να ειπωθεί τόσο απλά για να γίνει κατανοητή: για μία μειοψηφία (;) το πρότυπο δεν είναι ένα δυτικοευρωπαϊκό δημοκρατικό κράτος δικαίου, αλλά ο σκοταδισμός των θεοκρατικών καθεστώτων.
Το φαινόμενο όμως, δεν είναι τόσο πρωτοφανές, όσο και αν όλοι εμείς οι “προοδευτικοί” κάνουμε σαν να μας έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι κάθε φορά που συμβαίνει κάτι ανάλογο. Οι υπέρ-συντηρητικοί Χριστιανοί υπήρχαν πάντα στην Ελλάδα και για δεκαετίες ανήκαν στην παραδοσιακή Δεξιά.
Με το “πατρίς-θρησκεία-οικογένεια” πορεύτηκε η Νέα Δημοκρατία για πολλά χρόνια μετά τη μεταπολίτευση – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι εκατομμύρια “εθνικόφρονες” ήταν ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να οπλιστούν με σταυρούς και εικόνες για να αποκλείσουν θέατρα. Αυτό άλλαξε εν μέρει στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, όταν ο Χριστόδουλος κατέβαζε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες στο Σύνταγμα για το θέμα των ταυτοτήτων. Τότε εμφανίστηκε ο Γιώργος Καρατζαφέρης για να αγκαλιάσει όλους τους ορθόδοξους που είχαν απογοητευτεί από την υπερβολικά “ευρωπαϊκή” Ν.Δ. Για άλλους ήταν γραφικός, για άλλους επικίνδυνος ακροδεξιός. Το βέβαιο είναι ότι ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. αποδείχτηκε πρωταθλητής της κωλοτούμπας και τελικά, κάπου μεταξύ αντιπαπανδρεϊκού μένους και “υπεύθυνης στάσης” αυτοκτόνησε πολιτικά, στηρίζοντας την κυβέρνηση Παπαδήμου.
Έτσι έμεινε πολιτικά “ορφανό” ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού που εμείς οι “Ευρωπαίοι” κάναμε ότι δεν βλέπουμε, μέχρι να αρχίσει να μας κοπανάει στο κεφάλι με τη δερματόδετη έκδοση του “Βίου του Γέροντα Παΐσιου”. Ή να κάψει βιβλία, ή να απειλήσει τη ζωή ακαδημαϊκών – αυτά έχουν γίνει σε εποχές που η Χρυσή Αυγή ήταν ακόμα μερικές εκατοντάδες γραφικοί νεοναζί που πάλευαν για το 0,5%.
Ακόμη και σήμερα όμως, οι μουτζαχεντίν του Χριστού δεν είναι όλοι οπαδοί της Χρυσής Αυγής. Ο Παναγιώταρος δεν πήγε στο “Χυτήριο” επειδή τον κάλεσαν, αλλά επειδή οι φανατικοί Χριστιανοί της συνομοταξίας “όχι-στη-Νέα-Τάξη-Πραγμάτων” αποτελούν μέρος της δυνητικής εκλογικής του πελατείας. Ψηφοθηρία, μάθημα 101. Συγχωρέστε μου την χονδροειδή σύγκριση, αλλά όπως το ΚΚΕ δεν πρόκειται να λείψει από καμία απεργία της Χαλυβουργικής, έτσι και η Χρυσή Αυγή θα δίνει το παρών σε κάθε συγκέντρωση πιθανών της ψηφοφόρων. Κάτοικοι περιοχών που “στενάζουν από τη λαθρομετανάστευση”, μικροπωλητές που “τους ανταγωνίζονται παράνομοι αλλοδαποί” και τώρα αγανακτισμένοι πιστοί που διαμαρτύρονται για τη “βλασφημία”: δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι έχουν ψηφίσει ή πρόκειται να ψηφίσουν τη συμμορία του Μιχαλολιάκου, αλλά τα παλικάρια με τα μαύρα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να είναι στις πρώτες επιλογές των συγκεκριμένων ψηφοφόρων.
Πάρε έναν αφηνιασμένο παππού με περικομμένη σύνταξη που νομίζει ότι κάποιοι επιτίθενται στη θρησκεία του· πρόσθεσε κάμποσο παραμύθι ότι οι μετανάστες φταίνε που ο εγγονός του δεν βρίσκει δουλειά· ρίξε στο μείγμα αρκετή συνωμοσία εναντίον της Ελλάδας από τη Νέα Τάξη Πραγμάτων, τους Μασώνους, και -ιδίως- τους Σιωνιστές (ο παππούς ποτέ δεν συμπαθούσε τους Εβραίους, γιατί σκότωσαν τον Χριστό και επιπλέον είχαν πολλά λεφτά. Χαίρεται που επιτέλους “κάποιος τα λέει έξω από τα δόντια”). Μην ξεχάσεις να πασπαλίσεις με αντιμνημονιακή γενικολογία και voila! Μόλις μετέτρεψες έναν παλιάς κοπής συντηρητικό ορθόδοξο σε χειροκροτητή της συμμορίας με τα μαύρα.
Μπορούμε να συνεχίσουμε να γράφουμε και να ποστάρουμε άρθρα που λένε τα αυτονόητα, μαζεύοντας “like” από άλλους ανθρώπους που επίσης πιστεύουν ότι είναι αυτονόητα. Αλλά αυτό δεν θα αποτελέσει αντίβαρο στη στοχευμένη δράση της Χρυσής Αυγής. Πρέπει επιτέλους να δεχτούμε ότι πίσω από τους γορίλες μάλλον κρύβονται άνθρωποι που ξέρουν πολύ καλά πού να ποντάρουν στο κυνήγι της εξουσίας. Το ακόμη πιο δύσκολο όμως είναι να δεχτούμε ότι πρέπει να αλλάξουμε εμείς, αν θέλουμε να τους αντιμετωπίσουμε: κινδυνολογία και επικλήσεις είτε στα δημοκρατικά ιδεώδη είτε στο κατοχικό, χουντικό ή όποιο άλλο δυσάρεστο παρελθόν δε λειτούργησαν. Κάποιος πρέπει να πει στον αφηνιασμένο παππού ότι υπάρχουν λύσεις που δεν περιλαμβάνουν τρομακτικούς τύπους με ξυρισμένα κεφάλια. Πρώτα βέβαια πρέπει να βρεθούν αυτές οι λύσεις και να διατυπωθούν με απλότητα και σαφήνεια. Δύσκολο, ε;
ΥΓ. Εν τω μεταξύ, το φετινό Νόμπελ Ειρήνης απονεμήθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς αυτή “συμβάλει για πάνω από έξι δεκαετίες στην προώθηση της ειρήνης και της συμφιλίωσης, της δημοκρατίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων” και έχει καταστήσει “αδιανόητο” ένα νέο πόλεμο στην ήπειρο. Ευτυχώς, γιατί ακόμη και η σημερινή Ε.Ε. της λιτότητας έχει κάποια κεκτημένα και τείνουμε να τα ξεχάσουμε. Ας μην τα τσουβαλιάζουμε όλα, ορθώνοντας σημαίες με τη σβάστικα στο κέντρο του κύκλου των ευρωπαϊκών αστεριών.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.