Πριν από δύο εβδομάδες ανέβηκε σε αυτή τη στήλη ένα κείμενο που έγραψα για το κλείσιμο της ελληνικής τηλεόρασης με τον τίτλο «περί συσκότισης…». Ένας-δυο φίλοι που έτυχε να το διαβάσουν μου έκαναν κάποια σχόλια με πρώτο (και κοινό σε όλους τους), ότι «παρόλο που το θέμα έχει παλιώσει…» κλπ. Τους απάντησα πως ακριβώς το ότι το θέμα «έχει παλιώσει» είναι κάτι που με κάνει να ασχολούμαι με αυτό, γιατί η επικαιρότητα και η υπερπροβολή το έκανε οικείο και του έδωσε όλο το φως που χρειαζόταν για να παραμείνει αόρατο.
Θεωρώ ότι όταν φυλακίζεις ένα τόσο μείζον πολιτικό θέμα στην επικαιρότητα και το φορτίζεις με τη συγκυρία και την ανάγκη της στιγμής, του αποστερείς την ιστορική του σημασία και το υποβιβάζεις σε «είδηση». Κι άλλη συναυλία τις προάλλες, κι άλλα συγκινητικά λόγια συμπαράστασης και κούνημα του κεφαλιού με τη γλυκόπικρη αίσθηση ότι «πάλι ηττηθήκαμε». Ένα οικείο και αλάνθαστο συναίσθημα που κατακλύζει όσους αυτοδίκαια παίζουν το ρόλο των καλών.
Είπα για μια ακόμα φορά να γράψω για κάτι που δεν είναι επίκαιρο. Για ένα πολιτικό θέμα που δεν είναι των ημερών. Ένα πολύ παλιό θέμα που σε λίγους μήνες θα είναι ξανά επίκαιρο. Όσο εμείς, οι καλοί, προβαίνουμε σε κινήσεις «διαμαρτυρίας» που απλώς πιστοποιούν και διαδηλώνουν την πλήρη αδυναμία μας να επηρεάσουμε επί της ουσίας την πορεία των πραγμάτων σε πολιτικό επίπεδο, κάποιοι άλλοι οργανώνονται. Κάποιοι άλλοι είναι σε μεγάλη φόρμα. Ξέρουν ότι οι συγκυρίες τους ευνοούν και έχουν ξεκινήσει έναν σοφιστικέ ανταρτοπόλεμο-με κοινοβουλευτικά διαπιστευτήρια-προκειμένου να έχουν ακριβώς τον πολιτικό αντίκτυπο που εμείς «οι καλοί» δε θα έχουμε ποτέ. Και λέω «εμείς» γιατί κι εγώ θεωρώ τον εαυτό μου καλό. Τουλάχιστον στο βαθμό που μπορώ να αρνούμαι το κακό.
Σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αυτή τη στιγμή κυριαρχούν σχόλια για το τέλος του καλοκαιριού, για το «46 Αυγούστου», για συναυλίες, για το 69 του Μουζουράκη στη Μύκονο, για την κατάπτυστη και κακόβουλη ανοιχτή επιστολή με τον αδιανόητο τίτλο «το ξεφτυλίκι του Μάλαμα» κλπ. Από όλους εκείνους που δύο μήνες πριν ούρλιαζαν χτυπώντας δυνατά τα πλήκτρα του υπολογιστή τους για το «πραξικόπημα της ΕΡΤ».
Όλοι αυτοί, όλοι εμείς ξέρετε με τι θα ασχολούμαστε σε τέσσερις-πέντε μήνες από τώρα; Με τα ανησυχητικά ποσοστά που θα πάρει η Χρυσή Αυγή στις δημοτικές εκλογές για τον δήμο Αθηναίων. Γιατί αυτοί ετοιμάζονται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που ετοιμάζονταν και πριν τις βουλευτικές ενάμησι χρόνο πριν. Σιωπηλά, αποτελεσματικά και, κυρίως, σε πολιτική βάση. Εμείς οι καλοί θα απαντήσουμε τότε με αφορισμούς, απειλές, συναυλίες, καντίνες, μπύρες, βαρύγδουπα ποστ κλπ. Στην ουσία εμείς οι καλοί θα είμαστε δηλαδή οι αντιδραστικοί. Η τροχοπέδη της ιστορίας. Και αυτό θα είμαστε όντως αν σταθούμε ανάξιοι σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, να προτείνουμε και να εκλέξουμε έναν δήμαρχο για την πρωτεύουσα της χώρας μας που να μπορεί να λύσει ζωτικά προβλήματα και αντ’ αυτού θα επιτρέψουμε να παραδοθεί η πόλη .
Έρχεται μια πολύ σπουδαία πολιτική μάχη που θα παιχτεί με καθαρά πολιτικούς όρους και σε επίπεδο προσωποκρατικό. Χρειάζεται προετοιμασία και όχι αυτή που συνήθως κάνουμε. Το να χάνουμε δηλαδή με αξιοπρέπεια. Χρειάζεται προετοιμασία σκληρή για να φανούμε οι πολίτες που αξίζει ο ένας τον άλλον και όχι οι ιδιώτες που θα χαθούν ο ένας στο χαμένο όνειρο του άλλου.
Όμως, τελειώνοντας θα ήθελα να καταθέσω πια κατά τη γνώμη μου θα είναι η μεγαλύτερη ήττα. Το να αναγκαστούμε εμείς οι «καλοί» να εκλέξουμε τον «μη χείρων». Και έτσι θα βρεθούμε στην αδιανόητη, μέχρι πριν πολύ λίγα χρόνια πριν θέση, να έχουμε δήμαρχο Αθηναίων τον Μάκη Βορίδη. Το τσεκούρι του ενός θα αποδειχτεί πιο δυνατό από το χαστούκι του άλλου. Πόσο μάλλον όταν το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο…
Ο λόγος που έγραψα τις παραπάνω γραμμές είναι η βαθειά μου επιθυμία και η δυνατή ελπίδα να κάνω λάθος. Και να είμαι ο «κακός».
*To κείμενο γράφτηκε πριν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Ζάφοντ
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.