Οι φοιτητές που βρίσκονται μακριά από την πόλη και το πατρικό τους είναι αδιαμφισβήτητα αυτοί που πλήττονται περισσότερο από την οικονομική κρίση. Υπάρχει όμως κάποιος εφικτός τρόπος, αν όχι να εξαλείψεις πλήρως τις επιπτώσεις της κρίσης στη ζωή σου, τουλάχιστον να τις περιορίσεις; Άλλοι απογοητεύονται, άλλοι δεν σταματούν να χαμογελούν και μερικοί απλώς αποφασίζουν να λάβουν πιο δραστικά μέτρα. Τέσσερις φοιτητές μιλούν στο 3pointmagazine.gr για τις “υποχωρήσεις” που έχουν αναγκαστεί να κάνουν αλλά και τους τρόπους που ο καθένας έχει ανακαλύψει ώστε να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα.
Οι δύο συγκάτοικοι
O Δημήτρης και ο Ιωσήφ, φοιτητές του τμήματος Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών του Τ.Ε.Ι. της Λάρισας, είναι από τους τυχερούς, καθώς έχουν προλάβει να βιώσουν τη “φοιτητική ζωή” πριν η κρίση επηρεάσει τόσο την οικονομική τους κατάσταση, όσο και τη διάθεση τους. Τώρα, όμως, στο τέλος των σπουδών τους, αποφάσισαν να συγκατοικήσουν και αναγκάζονται ολοένα και περισσότερο να προσέχουν τα χρήματα που σπαταλούν.
“Παλιότερα είχαμε πολύ μεγαλύτερη οικονομική άνεση, πλέον όμως αναγκαζόμαστε να μειώσουμε τα έξοδα μας κατά πολύ, να κάνουμε οικονομία, να μην βγαίνουμε έξω τόσο συχνά ή όταν βγαίνουμε να επιλέγουμε τουλάχιστον φθηνότερα μαγαζιά”, λέει ο Δημήτρης. Η λύση που έχει βρει είναι η άσκηση της πρακτικής του, η οποία ευτυχώς του επιφέρει κάποια έσοδα. “Δεν θα έμενα στη Λάρισα, αν δεν μπορούσα να βρω μία πρακτική με κάποιο οικονομικό όφελος”, συνεχίζει, παρ’ όλο που, όπως τονίζει, θα ήθελε πολύ να παραμείνει στην πόλη. Βέβαια και η συγκατοίκηση των δύο φοιτητών ήταν μία ιδέα που μόλις εξελίχθηκε σε πράξη κατάφερε να τους ανακουφίσει από αρκετά έξοδα, καθώς μοιράζονται το ενοίκιο και τους λογαριασμούς.
Η περίπτωση του Ιωσήφ είναι λίγο-πολύ παρόμοια: “Αναγκάστηκα να μάθω να διαχειρίζομαι τα έξοδα μου, και να μην σπαταλάω τόσα όσα πριν 3 – 4 χρόνια”. Εξάλλου τα χρήματα που έχει στη διάθεση του έχουν μειωθεί αρκετά, γεγονός που του επιβάλλει να είναι πολύ πιο προσεκτικός στη διαχείριση τους. Η εύρεση εργασίας είναι κάτι που τον απασχολεί πολύ έντονα, αλλά δυστυχώς σπουδές και εργασία πολύ δύσκολα συνδυάζονται. “Πρέπει να εγκαταλείψεις το πρώτο για να καταπιαστείς με το δεύτερο”.
Και οι δύο επιθυμούν να μείνουν στη Λάρισα και μετά το τέλος των σπουδών τους, καθώς έχουν περάσει τα τελευταία 5 χρόνια τη ζωής τους εκεί. Η ίδια η πόλη όμως, δεν είναι ικανή να τους κρατήσει, καθώς οι ευκαιρίες για δουλειά είναι ελάχιστες. Ίσως αυτή είναι η πιο καταστροφική συνέπεια της κρίσης: ότι η επαρχία αδυνατεί να προσφέρει δουλειά στους φοιτητές της!
Λύση είναι το… κοινό ταμείο και η αισιοδοξία
H Ευτυχία αποτελεί μία αρκετά ιδιαίτερη περίπτωση φοιτήτριας. Καταγόμενη από τη Θεσσαλονίκη, φεύγει από το πατρικό της λίγο έξω από την συμπρωτεύουσα και νοικιάζει ένα σπίτι μέσα στην πόλη ώστε να βρίσκεται κοντά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Η οικονομική κρίση την έχει πλήξει αρκετά, αλλά τις συνέπειες τις βιώνει πολύ πιο έντονα τώρα που μένει μόνη της.
“Μου’ χει τύχει αρκετές φορές να έχω ξεμείνει από βασικά πράγματα. Την πρώτη φορά που έγινε αυτό κατάλαβα την αξία των χρημάτων. Είχα σοκαριστεί, γιατί είχα πάρει με το ζόρι πέντε – έξι πράγματα που ήταν απαραίτητα κι όμως μου έφυγε σχεδόν όλο το εβδομαδιαίο χαρτζιλίκι μου”. Όπως ομολογεί και η ίδια, είναι από τα τυχερά παιδιά, καθώς οι γονείς της την βοηθούν πολύ, αλλά δεν παύει να αντιμετωπίζει δυσκολίες.
Δουλειά θα ήθελε να βρει, αλλά όπως αναφέρουν και ο Δημήτρης με τον Ιωσήφ, είναι σχεδόν αδύνατο να συνδυάσει την εργασία με τις σπουδές. “Θα ήταν πολύ καλό για μένα να έβρισκα δουλειά, αλλά ο λόγος που έφυγα απ’ το πατρικό μου εξ’ αρχής ήταν για να σπουδάσω- διαφορετικά θα έμενα εκεί”.
Πώς αντιμετωπίζει όμως η ίδια την κρίση; Φυσικά με αισιοδοξία, χαμόγελο, έξυπνες και φθηνές λύσεις για έξοδο και… κοινό ταμείο με την παρέα της. “Ξέρεις, επειδή δεν έχουμε αρκετά λεφτά, και οι δύο ή τρεις, βάζουμε όλοι μαζί όσα έχουμε. Μπορεί όμως η μπύρα να πάει δια τρία; Τι καλά, μπορεί! Και ποτέ μέχρι στιγμής δε μας κακοφάνηκε! “. Δυστυχώς, όμως, όσο και αν αγαπάει τη Θεσσαλονίκη, παραδέχεται ότι μετά το τέλος των σπουδών της θα αναγκαστεί να την εγκαταλείψει.
Από τη Ρόδο στην Κομοτηνή και από την αθωότητα στην πλήρη υπευθυνότητα
O Nίκος, γεννημένος και έχοντας μεγαλώσει στη Ρόδο, μετακομίζει στην Κομοτηνή για να σπουδάσει στη Γυμναστική Ακαδημία. Πολλά χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του, μαθαίνει να στηρίζεται μόνος του στα πόδια του.
Δυσκολίες αντιμετωπίζει μεν πολλές μέχρι και σήμερα, αλλά το πιο σημαντικό, όπως λέει, “είναι να μάθεις να χειρίζεσαι υπεύθυνα τα χρήματα σου. Πλέον προσπαθώ να ξοδεύω όσα λιγότερα γίνεται και να αγοράζω τα απολύτως απαραίτητα, δίχως να κάνω περιττά έξοδα”. Για αυτόν μία πιθανή λύση στα προβλήματα που αντιμετωπίζει είναι να βρει μία δουλειά. Πιστεύει ότι μπορεί να ανταπεξέλθει ταυτόχρονα στο βάρος των σπουδών του και στις υποχρεώσεις που δημιουργεί μία μόνιμη εργασία. Το μόνο που θα άφηνε πίσω είναι η διασκέδαση.
Δεν είναι λίγοι οι φίλοι του, άλλωστε, που ψάχνουν όχι για πρώτη, αλλά για δεύτερη δουλειά, ώστε να καταφέρουν να ανταπεξέλθουν οικονομικά στις υποχρεώσεις τους. Διαφορετικά θα αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν τη σχολή τους και να γυρίσουν πίσω στην πόλη καταγωγής τους.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.