Author Κλειώ Βλαχάκη

Σηκώθηκα από το κρεβάτι στις 6.00 π.μ. Μη με ρωτάς αν έκλεισα μάτι. Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος λιγοστεύει ο ύπνος. Μέσα στο κεφάλι μου έχω κάθε μέρα πολλά μικρά ανθρωπάκια που φλυαρούν, κάνουν φασαρία, με ξεσηκών...

Έτσι ξαφνικά έγινε η πρόταση. Από ένα πολιτιστικό σύλλογο. «Θέλουμε να κάνετε ένα εργαστήρι γνωριμίας με τον Καζαντζάκη. Για παιδιά.» Προβληματιστήκαμε, αγχωθήκαμε! Η Μαριλένα κι εγώ.  Πώς θα κρατήσεις ζωηρό...

Όταν τη γνώρισα είχε στήθος. Δεν είχε μαλλιά. Ούτε φρύδια καλοσχηματισμένα. Είχε και θυμό. Πολύ θυμό! Ποτάμι που είχε φουσκώσει και σκέπαζε τις όχθες. Κύματα που υψώνονταν πελώρια κι έπνιγαν πρώτα την ίδια. Κι ...

Από το προηγούμενο βράδυ είχε γίνει η αρχή. Σφυριά οι σκέψεις στο κεφάλι σου να χτυπούν και να διεκδικούν χώρο. Να πίνεις παυσίπονα κι ο ήχος να μεγαλώνει. Σφυρί κι αμόνι. Κι εκείνο το εκκωφαντικό τικ τακ να ‘χ...

Η μάνα μου αγόρασε καινούρια σάκα. Εγώ ήθελα την παλιά με την τρύπια τσέπη. Πάντα αγαπούσα τις μικρές και μεγάλες τρυπούλες. Περνούσα ανάμεσα τα δαχτυλάκια και μετρούσα τις ανάσες μου. Το σχολείο το αγαπούσα...

Υμηττού! Μεγάλος δρόμος. Ούτε την αρχή βλέπω, ούτε το τέλος. Μια ευτραφής κυρία γελά δυνατά. Η κυρία. Ο κύριος. Ο δρόμος. Ο μεγάλος δρόμος. Υμηττού! Τσιγάρο στη μέση του δρόμου. Σακίδιο στην πλάτη. Ένα αυτοκίνη...

Άτιμα αντίο! Βαριά λέξη. Κουφάρια απόμειναν άνθρωποι κι άνθρωποι, ξεροσταλιάζοντας, υψώνοντας χέρια, κουνώντας μαντήλια! Γι’ αυτό προτιμούσα περισσότερο εκείνο το «γεια σου». Έμοιαζε με χαιρετισμό αφετηρίας. Όμ...

Αύγουστος! Στην ακμή του καλοκαιριού κρεμασμένες όλες οι προσδοκίες μας. Τσαμπιά σταφύλια, φεγγάρια, μελτέμια, παρέες, παράταση ζωής! Ετούτο το μήνα η αίσθηση πως θα ζήσεις για πάντα! Να τα ζήσεις όλα. Μα πιο π...

Παρασκευή 28 Ιουλίου. Μεσούντος του καλοκαιριού. Εδώ πάντα κρατάει παραπάνω. Άλλος κόσμος. Άλλος πλανήτης. Σε λίγο θα έχουμε τα «μπάνια του λαού». Τι αστεία έκφραση! Αλμυρίκια! Αντηλιακό! Αλμύρα! Ανυπομονησία!...

Ο Μανόλης ήταν κωφός. Στην κατοχή ένας Γερμανός έβγαλε το άχτι του πάνω του. Με ένα δεξί ντιρέκτ κατάφερε να του σπάσει το τύμπανο και να του στερήσει τον ήχο για πάντα. Όταν τον έφεραν προξενιό στην Κλεάνθη, π...

Τέτοια εποχή ήταν. Χρόνια πριν. Πολλά. Αδύναμη μνήμη. Σάββατο πάλι. "Θέλω να σε δω." Όχι απαίτηση. Ανάγκη. "Φεύγω για διήμερο". Εκείνο το "θέλω" κόμπος στο λαιμό. "Έχουμε χρόνο. Τη Δευτέρα. Υπόσχεση. Μόλις γυρί...