Ψιλο-λόγια

Μία στήλη, ελεύθερης, ανήσυχης και ευαίσθητης γραφής

“Αγαπώ καθετί που κυλάει”

...για αυτό και δεν θέλω κάποια στιγμή να με ξεβράσει η σιδερένια μηχανή του κοινωνικού status κι ό,τι αυτό επιφέρει...Τυχαία γεννηθήκαμε αλλά μεγαλώνοντας καλό είναι να πάψουμε να πιστεύουμε στις συμπτώσεις..

Θέλω…

Κυριακάτικο πρωινό του Μάη. Κάθομαι σε ένα καφέ 12μμ να γράψω τι θέλω. Ένα γατί πηδά από το παραθυράκι του μικρού, γραφικού καφέ και δικαιωματικά έρχεται και χουχουλιάζει στην αγκαλιά μου εμποδίζοντάς με να συγκεντρωθώ. Κι ύστερα σκέφτομαι.

“Μα εκείνη είναι δυστυχισμένη”

Τα χέρια της σαν αυτόματα εργαλεία, δεν συμβάδιζαν με τους μύες του υπόλοιπου σώματος της, αλλά ούτε και με το κενό πρόσωπό της."Κοίτα", αναφώνησες, με ένα βλέμμα γεμάτο έκπληξη αλλά και λύπη, "εκείνη είναι δυστυχισμένη"

Συγνώμη, αν φταίω…

Συγνώμη, αν φταίω… Αλλά σιχάθηκα. Το ψέμα, τα μάτια που μασάνε βλέμματα. Και τα στόματα που φτύνουν κομπλιμέντα, για να γλιτώσουν την προσοχή σου. Σαν πέσουν κάτω οι στάχτες η πεντάμορφη γίνεται τέρας. Αδηφάγο αρπακτικό, που το κυνηγά ο μπόγιας της αφάνειας.