Απεριορίστων διαδρομών

Δεν πρέπει να γράψω λίγα Δε γίνεται να γράψω λίγα Να σε απασχολήσω για λίγα Τρέφομαι από επιδερμικά κύτταρα των χειλιών μου Αφήνω δίπλα το τσιγάρο κι ένα χαρτί παίρνει φωτιά Μάλλον δεν είμαι έτοιμη ακόμη ν...

Και αν ζούσα το ΄40 δεν ήμουν πλάι στου Άρη το πλευρό -όπως για τρία χρόνια πίστευα- κι ήμουν αθώα, ανήλιαγη και είχα ερωτευτεί Θα ‘μουν με ‘σένα ερωτευμένη; -σε ρωτώ- Και το παιδί, θα το αναγνώριζες; Α...

Ω! πόσο ευγνωμονώ την περιοχή Κομπάνι Τη γέννησε, τη γλίτωσε, την έστειλε σε ΄μένα Άσε να λέω πως ήμουν δίπλα της κι εγώ εκεί Αυτής που αγάπησα σα να ΄μουν μάνα θέ μου Ω! πόσο ευγνωμονώ τις νήσους Πίτκαιρ...

Το στέρνο μου μέταλλο Το πρόσωπό μου μέταλλο Τα μαλλιά μου μέταλλο Τα πόδια μου μεταλλικά Είναι υπέροχο Ευχαριστώ Είναι υπέροχα Ευχαριστώ Λίγες λέξεις προγραμματίστηκα Συναισθήματα 1εκ 3χιλ 532 Βά...

Όταν ο Αντρέι συνάντησε τον Λαρς και ο Ίνγκμαρ τον Τιμ η Ευρώπη είχε αποδεχτεί το μαύρο Άκομψα έριξε το λευκό της πέπλο Τα ενίοτε γαλάζια μάτια της που διαδέχονταν τα γαλάζια χείλη της κάποιες φορές ακόμα...

Οι λέξεις μου τώρα έχουνε φτάσει σε άλλη μητρόπολη αιωρούνται με θέα τον Τάμεση ένα αγόρι τις διαβάζει τώρα παρέα μαζί του θα κινούνται Τις πέταγα απ’ τα δόντια τις χτυπούσα ήταν με αγάπη για να τις χορτ...

Τώρα που έχω και αρσενικό γάτο νιώθω κάπως σαν αγορομάνα. Τον μεγαλώνω μόνη είναι αγνώστου πατρός θέλω να πω δε θυμάμαι με ποιόν τον έκανα. Αισθάνομαι λοιπόν πως θέλω να του απαντήσω τόσα τη στιγμή που τον...

Τον απαξίωνα τον έρωτα η δύναμή του είπα δεν πιάνει μία μπρος στο θάνατο στην εξέγερση στην ανιδιοτέλεια στην αλληλεγγύη στην αναρχία. Κι όμως αχάριστη ήμουν πάντα τόσο τυχερή. Ερωτεύτηκα φορές πολλές...

Ποτέ μου δεν κατάλαβα τι γλώσσα μου μιλούσε. Σίγουρα έμοιαζε με γερμανό ή ρώσο μα γλώσσα γαλλική να ήτανε ή αγγλικά μιλούσε; Ήτανε Μάρτης κι αυτός ξανθός μα έναν Φλεβάρη πριν, ξανθός πολύ δεν ήταν ή μάλλον...

Πριν να τελειώσει για όλους μας ο χρόνος ο Δέλτα έγραψε ένα ποίημα. Μου είπε, Λίνα έγραψα κάτι για εσένα Έπειτα το ανέβασε στο διαδίκτυο Τίτλο είχε το όνομά μου, έγραφε Λίνα κι εγώ ήμουνα η μόνη που ήξερα ...