“Τελευταία τα χαμόγελα πηγαίνουν προς τα κάτω. Εγώ θέλω να τα σπρώξω προς τα πάνω”. Η κρίση βλάπτει σοβαρά. Ή μήπως όχι; Ο Joey ένας νεαρός μουσικός από τη Θεσσαλονίκη έχει διαφορετική άποψη. “Η κοινωνία είναι ιδανική. Δεν είναι έτσι όπως ήταν, δεν είναι όλα τέλεια, αλλά αν ο κόσμος τη θεωρούσε ιδανική όλα θα πήγαιναν καλύτερα. Οι παλιοί καιροί πέρασαν. Το σήμερα και το αύριο έχουμε. Ας κάνουμε κάτι για να τ’ αλλάξουμε”.
Ο Joey δεν είναι ένας ακόμα ονειροπόλος. Δεν είναι ούτε ένας ακόμα τύπος που έπιασε την πρώτη κιθάρα που βρήκε μπροστά του και άρχισε να την κουβαλά για μόστρα. Επιμένει στο ότι “τα πάντα είναι στο χέρι μας. Δεν λέω να είμαστε χαζοχαρούμενοι, αλλά χαρούμενοι. Έχει διαφορά το να θες να ζήσεις, από το να θες να δείξεις”.
Κόντρα στο ρεύμα αφήνει τη θλίψη στην άκρη, και μαζί με τη Marilyn τριγυρνά σε δρόμους, πλατείες, αλάνες και παραλίες. Μοιράζεται τη μουσική του με περαστικούς, με παρέες, με ζευγαράκια που κοντοστέκονται και τον χαζεύουν.”Μarilyn”, μου συστήνει περήφανα την κιθάρα του. Τη θεωρεί ξεχωριστή. Σε αυτή βλέπει μια “προσωπικότητα”. Όπως ήταν η Monroe. “Είναι κοριτσάκι, αλλά είναι και γυναίκα. Παίζει τους πάντες, είναι όμως και μια ευαίσθητη ψυχή. Είναι τσαχπίνα, είναι το άλλο μου μισό”.
Ο Joey γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Στα 24 του ξέρει ότι έχει το χρόνο με το μέρος του. Βρίσκει το θάρρος και κάνει το “θα μπορούσα”, μπορώ, το “μακάρι”, «θέλω» και το «θέλω» πράξη. “Μικρός δεν ήμουν πολύ της θεωρίας. Ξεκίνησα με πιάνο, αλλά το παράτησα και άρχισα να γρατζουνάω μια κιθάρα”. Ήταν η στιγμή που μόλις είχε ανοίξει τις πύλες του δικού του, όπως τον φαντάζεται ο καθένας μας, παραδείσου. Τα πρώτα του τραγούδια αν και άγουρα, επηρεασμένα από παιδικούς έρωτες “άρχισαν απλά να βγαίνουν. Να βγαίνουν αυθόρμητα και να με γεμίζουν όσο τίποτα”.
Οι φίλοι του πάντοτε γούσταραν αυτό που έκανε και κάπως έτσι απρόσμενα δημιουργήθηκε το video clip για τη “Σουσουράδα”. «Το έφτιαξε μια φίλη και μου έκανε έκπληξη». Γυρισμένο στην Ολλανδία και σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, όπου ο Joey μοιραζόταν νότες, σκέψεις και βλέμματα. “Το συναίσθημα του να παίζεις στο δρόμο είναι μοναδικό. Από μικρός είχα την τρέλα να βγαίνω και να παίζω. Δεν λέω, ωραία φάση να παίζει κανείς σε μαγαζί, αλλά περιτριγυρίζεσαι από τοίχους. Στο δρόμο βλέπεις πάντα τον ουρανό. Όταν είσαι έξω υπάρχουν κι άλλοι ήχοι, που έρχονται και δένουν με αυτό που κάνεις. Ο κόσμος μαζεύεται και μοιραζόμαστε κάτι όμορφο”.
Πριν από λίγες μέρες έπαιζε στο Μοναστηράκι. Περιοχή, φιλόξενη για τους μουσικούς του δρόμου. Εκείνη τη μέρα, οι άνθρωποι ξέχασαν τις έγνοιες. Ξέχασαν τους απλήρωτους λογαριασμούς, ξέχασαν ότι είναι άνεργοι, ξέχασαν ότι όπου πατούν κι αν βρεθούν βλέπουν τριγύρω ένα πελώριο γκρι. “Ήταν όλοι χαμογελαστοί. Οι άνθρωποι μέσα τους έχουν την ελπίδα. Τα πράγματα είναι ζόρικα. Αλλά δεν το βάζουν κάτω. Παρά τις δύσκολες συνθήκες χαμογελάνε ακόμα”. Κι η Τέχνη βάζει το χεράκι της γι’ αυτό… “Είναι ό,τι πιο σημαντικό έχουμε. Δεν είναι ανάγκη να είσαι μουσικός ή ζωγράφος. Αρκεί να σε αγγίζει η τέχνη, όποια κι αν είναι αυτή. Πρόκειται για ένα κοινό κώδικα επικοινωνίας”.
Αυτή την περίοδο, γράφει ασταμάτητα. Δουλεύει στο στούντιο τα νέα του τραγούδια και ετοιμάζει εμφανίσεις σε μαγαζιά της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Ο λόγος που κατηφορίζει συχνά προς την πρωτεύουσα είναι “οι λιγοστές ευκαιρίες που δίνονται πάνω”. Δηλώνει ικανοποιημένος από την μέχρι τώρα πορεία του και υπογραμμίζει “πως η ζωή είναι πάρα πολύ εύκολη. Την κάνουμε όμως πάρα πολύ δύσκολη, είμαστε καχύποπτοι και δεν εκτιμάμε αυτά που έχουμε. Είμαι ευτυχισμένος”. Άραγε πόσοι από εμάς μπορούν να πουν το ίδιο;
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.