*Πέρυσι (2014) γράφαμε για τη διαφαινόμενη τελευταία σεζόν του Kobe. Τελικώς φαίνεται ότι αυτή θα είναι φέτος. Ο σούπερ σταρ των Λος Άντζελες Λέικερς αποφάσισε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση με την ολοκλήρωση της σεζόν 2015-2016, η οποία για την ώρα δεν εξελίσσεται τόσο καλά ούτε για τον ίδιο, ούτε για την ομάδα του.
Στο αφιέρωμα περιλαμβάνεται η επιστολή με την οποία γράφει τον δικό του επίλογο, όπως κανένας αρθρογράφος δεν θα μπορούσε να αποτυπώσει σε κανένα αφιέρωμα. Κι αυτό διότι μόνος ο ίδιος ο Kobe έχει βιώσει όλη την πορεία, πώς είναι να φτάνεις από τα σουτάκια στον κάδο της γειτονιάς, να γίνεσαι πρωταθλητής στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου.
Τα χρόνια περνούν. Σίγουρα οι περισσότεροι από εμάς θυμόμαστε τον Kobe Bryant να φοράει ακόμα τη φανέλα με το 8 και να ίπταται από όπου η φυσική του το επιτρέπει. Πλέον, όπως όλα δείχνουν, οδεύει προς την τελευταία σεζόν της πλούσιας καριέρας του, έχοντας ξεπεράσει ακόμη έναν σοβαρό τραυματισμό και κλείνοντας τα 36 του χρόνια. Πλέον, πιο ώριμος από ποτέ, μετά και την είδηση για την απόσυρση του Steve Nash, ο κορυφαίος γκαρντ των τελευταίων χρόνων είναι ο τελευταίος παίκτης που παραμένει εν ενεργεία από αυτούς που συμμετείχαν στο draft του ’96, ένα από τα καλύτερα στην ιστορία της λίγκας.
Το λαμπερό draft του 1996
Allen Iverson (νο.1), Stephon Marbury (νο.4), Ray Allen (νο.5), ο γνωστός μας και από τη θητεία του στην Ελλάδα Peja Stojakovic (νο.14), Jermaine O’Neal (νο.17), Zydrunas Ilgauskas (νο.20), Derek Fisher (νο.24), μόνο κάποια από τα ονόματα που κόσμησαν με την παρουσία τους το draft του ’96, με τους προαναφερθέντες να βρίσκονται στο νο.13 (Bryant) και 15 (Nash).
Φυσικά υπήρχαν κι άλλοι παίκτες, οι οποίοι μπορεί να μην έλαμψαν τόσο έχουν όμως τα φόντα να τους θυμάται για πολύ καιρό το μπασκετόφιλο κοινό για την «βρώμικη» ή την ήσυχη πλην σημαντική προσφορά τους. Οι Antoine Walker, Marcus Camby, Lorenzen Wright, Eric Dampier είναι κάποιοι από αυτούς, ενώ πολύ χαμηλά, στην 57η και προτελευταία θέση του draft βρισκόταν ο γόνος της γνωστής μπασκετικής οικογένειας Barry, Drew.
Αναμνηστική φωτογραφία του draft ’96.
Οι «πεσόντες»
Πέραν όσων… πέρασαν και δεν ακούμπησαν, ακόμα και όσοι στέριωσαν στο NBA δεν βρίσκονται πλέον στα παρκέ του. Stephon Marbury, Shareef Abdur–Rahim και Antoine Walker έχουν συμπληρώσει πάνω από μια πενταετία από την απόσυρση τους από το NBA, με τον πρώτο να έχει εγκατασταθεί πλέον για τα καλά στην Κίνα (φέτος θα είναι η τέταρτη του χρονιά με τους Beijing Ducks).
Ο θηριώδης Ilgauskas των 12.359 ριμπάουντ, 1.327 μπλοκ και 10.976 πόντων αποσύρθηκε το 2011, αφήνοντας μια πλήρη καριέρα, στην οποία περιλαμβάνονται και τρεις συμμετοχές σε All-Star Game, η μια ως rookie (όπου ήταν και MVP).
Αν γινόταν ένα αφιέρωμα σε σπουδαίους παίκτες χωρίς τίτλο, ο Allen Iverson θα ήταν σίγουρα αρκετά ψηλά στη λίστα. Η σημαία των 76ers και 11 φορές All-Star εγκατέλειψε το NBA το 2010, για χάρη της Μπεσίκτας, όπου έκλεισε και τη σπουδαία καριέρα του. Φυσικά πριν γίνει αυτό δεν θα γινόταν να μην επιστρέψει στο σπίτι του, στη Φιλαδέλφεια, έστω για μερικούς μήνες, όπου το 2013, λίγο μετά την επίσημη απόσυρση του, κρέμασαν τη φανέλα με τον αριθμό 3 στο ταβάνι του Wells Fargo Center.
Από τους μεγαλύτερους σε ηλικία εκείνης της «φουρνιάς», ο Derek Fisher έχει γράψει τη δική του ιστορία. Μπορεί ποτέ να μην ήταν σταρ, ο βραχύσωμος point guard όμως μετρά πέντε δαχτυλίδια, στην κατάκτηση των οποίων ήταν καταλύτης. Μάλιστα όταν είχε τραυματιστεί τη σεζόν ’00-’01, μένοντας εκτός για 62 παιχνίδια, ο Kobe και ο Shaquille γκρίνιαζαν συνεχώς για την επίθεση των Lakers, η οποία είχε μείνει αρκετά γυμνή και πολλά παιχνίδια είχαν χαθεί. Αποσύρθηκε και αυτός, πέρυσι, ενώ πλέον εκτελεί χρέη προπονητή στη Νέα Υόρκη, εκεί όπου πρόεδρος είναι ο προπονητής των ένδοξων ημερών του, ο σπουδαίος Phil Jackson. Αρκετά καλά για τον παίκτη που επιλέχθηκε μια θέση κάτω από τον Ρεντζιά.
Οι «αναποφάσιστοι»
Δυο ξεχωριστές περιπτώσεις είναι αυτές του Ray Allen και του Jermaine O’Neal. Ο έξι φορές All-Star φόργουορντ μετά τη φυγή του από την Ιντιάνα δεν μπορεί να κατασταλάξει πουθενά, έχοντας περάσει μέσα σε έξι χρόνια από Raptors, Heat, Celtics, Suns και Warriors, ενώ τώρα είναι πάλι χωρίς συμβόλαιο και ομάδα. Μέγα ερωτηματικό αν θα συνεχίσει, και μάλλον απίθανο να συμβεί. Ο μεγαλύτερος «τριποντάς» στην ιστορία του αθλήματος, από την άλλη, όλο το καλοκαίρι αρνούνταν κατηγορηματικά τα… παρακάλια του Μαϊάμι, αλλά και, από ένα σημείο και μετά, του Κλίβελαντ, οπότε υποθέτουμε πως κάπου εδώ γράφει τον επίλογο του, με 2.973 εύστοχα τρίποντα σε 7.429 προσπάθειες. Αυτή η επίδοση τον έφερε μπροστά από τον σπουδαίο Reggie Miller. Φυσικά ο Allen μετρά και δυο πρωταθλήματα με Celtics και Heat, ενώ υπήρξε και 10 φορές All-Star.
Οι «τελευταίοι επιζώντες»
Μιας και για τον Steve Nash έχει προηγηθεί εκτενές αφιέρωμα, δεν θα σταθούμε πολύ σε έναν από τους καλύτερους και πιο επιτυχημένους άσσους όλων των εποχών. Εξάλλου δεν είναι τυχαίο πως το περιοδικό Time τον περιλαμβάνει στη λίστα του με τους 100 πιο επιδραστικούς (influential) ανθρώπους στον κόσμο. Θα σημειώσουμε μόνο πως είναι κρίμα που δεν τον είδαμε να σηκώνει ένα πρωτάθλημα, ιδίως παρέα με τον Kobe, ή παλιότερα με τον Nowitzki.
Σε αυτόν που θα σταθούμε είναι ο Kobe Bryant. Ο τελευταίος εκείνης της βραδιάς που μένει ακόμα μάχιμος στα παρκέ, όσο κι αν το σώμα του τον τραβάει εκτός. Ένας από τους σπουδαιότερους αθλητές που έχουν περάσει από το μπάσκετ, ο άνθρωπος που έκανε κοινό και ειδικούς να αναρωτιούνται αν μπορεί να βγει δεύτερος Jordan και γύρισε προκλητικά προς αυτούς επιλέγοντας το νο.24.
Σίγουρα οι άνθρωποι της Νέας Ορλεάνης μετάνιωσαν πικρά όταν αποφάσισαν να στείλουν την επιλογή πρώτου γύρου τους (τον Kobe δηλαδή) στο Λος Άντζελες για χάρη του Vlade Divac. Στα 18 του χρόνια στη λίγκα δεν έχει κουνηθεί από την Καλιφόρνια. Είναι ο κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία των Lakers, με κορυφαία επίδοση τους 81 πόντους απέναντι στο Τορόντο το 2006, δεύτερη μεγαλύτερη μετά τους 100 του Wilt Chamberlain. Εκείνη τη χρονιά είχε 31.6 πόντους μέσο όρο στη regular season και 32.8(!) στα play offs, η ομάδα του όμως αποκλείστηκε μόλις από τον πρώτο γύρο, από τους Suns του Nash. Ειρωνεία;
Την πολλών ραφιών τροπαιοθήκη του Kobe συντελούν 5 δαχτυλίδια πρωταθλητή, 2 βραβεία MVP τελικών και ένα πρωταθλήματος, 16 συμμετοχές σε All–Star Game, οι περισσότερες από οποιονδήποτε άλλον, 4 βραβεία MVP σε All–Star Game, πολλές συμμετοχές στις καλύτερες πεντάδες του πρωταθλήματος, άλλες προσωπικές διακρίσεις και ένα βραβείο διαγωνισμού καρφωμάτων στη rookie του χρονιά. Υποθέτοντας πως η άνοιξη του 2015 θα βρει τον Kobe να κρεμάει τα παπούτσια του, έχουμε ένα καλό κίνητρο να μένουμε ξύπνιοι κάθε βράδυ μέχρι τα ξημερώματα, ακόμα κι αν πλέον δεν πετάει, δεν βάζει 30+ πόντους, δεν κάνει θόρυβο. Πλέον είναι ο «παππούς» και το αποδεικνύει με κάθε ευκαιρία, δίνοντας άλλον αέρα στην ομάδα του και σε όλο το NBA. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι αν θα αποσυρθεί το 8, το 24 ή και τα δυο.
Η επιστολή του Kobe
“Αγαπημένο μου μπάσκετ,
Από τη στιγμή που φόρεσα τις κάλτσες του πατέρα μου και ξεκίνησα νοητά να εκτελώ νικητήρια σουτ στο θρυλικό Western Forum, ήξερα πως ένα πράγμα ήταν αληθινό. Σε ερωτεύθηκα. Σε αγάπησα τόσο, που σου έδωσα τα πάντα. Το μυαλό και το κορμί μου, το πνεύμα και την ψυχή μου. Ημουν ένα εξάχρονο παιδί που σε αγάπησε έντονα. Δεν είδα ποτέ το τέλος του τούνελ. Είδα μόνο τον εαυτό μου να βγαίνει τρέχοντας από αυτό. Ετρεξα πάνω κάτω σε κάθε παρκέ για να κυνηγήσω κάθε μπαλιά. Μου ζήτησες να παλέψω και σου έδωσα την καρδιά μου γιατί μου προσέφερες πολλά περισσότερα.
Επαιξα με ιδρώτα και με πόνο, όχι μόνο επειδή η πρόκληση με καλούσε, αλλά κι επειδή ΕΣΥ με φώναζες. Εκανα τα πάντα για ΕΣΕΝΑ, γιατί έτσι πρέπει να κάνεις όταν κάποιος σε κάνει να αισθάνεσαι τόσο ζωντανός, όσο εσύ με άφησες να νιώσω. Εδωσες σε ένα εξάχρονο παιδί το Laker Dream και για πάντα θα σε αγαπώ. Ομως, δεν μπορώ να σε αγαπώ τόσο αρρωστημένα για πολύ ακόμα. Αυτή τη χρονιά, είναι ό,τι μου έχει απομείνει για να σου δώσω. Η καρδιά μου μπορεί να αντέξει το σφυροκόπημα, το μυαλό μου θα το διαχειριστεί, όμως το σώμα μου ξέρει πως ήρθε η στιγμή να πω αντίο.
Και είμαι εντάξει. Είμαι έτοιμος να σε αφήσω να φύγεις. Θέλω να το γνωρίζεις τώρα, ώστε και οι δυο να αδράξουμε κάθε στιγμή που μας απόμεινε. Τα καλά και τα άσχημα. Δώσαμε ο ένας στον άλλο όσα είχαμε.
Γνωρίζουμε και οι δυο, πως ό,τι κι αν κάνω μετά, θα είμαι πάντα αυτό το παιδί με τις γυρισμένες κάλτσες, τον κάδο με τα σκουπίδια στη γωνία και τα πέντε δευτερόλεπτα. Η μπάλα είναι στα χέρια μου. 5… 4… 3… 2… 1
Πάντα θα σε αγαπώ,
Kobe”.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.