Ακόμη θυμάμαι τα δάκρυα που έριξα όταν είδα για πρώτη φορά την Ποκαχόντας.
Μεγαλωμένη με τα προβλεπόμενα κοινωνικά στερεότυπα, περίμενα και εγώ τον ιππότη που κουβαλάει στις πλάτες του τον μεγάλο έρωτα, την ανεξίτηλη αγάπη που θα περνούσε από χίλια κύματα και στο τέλος θα δικαιωνόταν. Και πώς να μην κλάψεις, όταν μετά από τόσο κρυφτό, τόσους κινδύνους, τόσο πάθος, ο Τζον Σμιθ θα αναγκαζόταν να αφήσει έναν τέτοιο έρωτα και να πάει πίσω στην πατρίδα του για να μην υποκύψει στα τραύματά του;
«Αν ο έρωτάς τους ήταν ο απόλυτος έρωτας», έλεγα, «τότε ναι, they were meant to be together».
Κάπως έτσι λοιπόν φανταζόμουν τις ανθρώπινες σχέσεις. Χωρίς συμβιβασμούς, χωρίς υποχωρήσεις, με εμπόδια και δυσκολίες, αλλά και με ένα πάθος σύμμαχο σε κάθε κατραπακιά που σου ρίχνει ξεδιάντροπα η ζωή. Τι και αν ο αγαπημένος σου σώθηκε από την εκτέλεση της φυλής σου, τι και αν θα μπορούσατε να μείνετε μαζί σε σκηνή από μπαμπού με κατοικίδια ένα ρακούν και ένα ελάφι;
Η ζωή έχει αλλά σχέδια. Ο έρωτας δεν μπορεί να μην είναι τραγικός, ακόμα και σε ένα παραμύθι.
Πώς λοιπόν θα έπρεπε να αντιδράσω, όταν τελικά η Ποκαχόντας μετά από όλα όσα υπέφερε, επέλεξε τον Τζον Ρόλφ αντί για τον Τζον Σμιθ;
«Μωρή άκαρδη, μετά από τόσους κόπους, τόσες θυσίες δικές του και δικές σου, τον αφήνεις στα κρύα του λουτρού και το σκας με έναν άλλο;» Ήμουν έξαλλη. Τσάμπα τόσος πόνος, τόσο κλάμα; Πώς είναι δυνατόν η Ποκαχόντας να μην είναι μαζί με τον Τζον Σμιθ; Αυτό δεν είναι παραμύθι.
Ήταν όντως κάτι από εμάς. Πραγματικότητα.
Μου πήρε καιρό να καταλάβω, πως αν όλοι οι έρωτες κατέληγαν όπως τα παραμύθια, δεν θα παρέμεινε ίχνος απόλαυσης σε αυτή τη ζωή. Αν για κάθε τι που ζούσαμε ξέραμε και την κατάληξη, η ματαιότητα αυτού του κόσμου θα έφτανε στο ζενίθ της.
Μεγαλώνοντας, κατάλαβα ακόμη πως κανένα συναίσθημα δεν πάει χαράμι και κανένας έρωτας δεν πάει στράφι. Κανένα παραμύθι δεν είναι ψεύτικο και καμία αλήθεια δεν είναι αληθινή.
Απλά η Ποκαχόντας ήταν μια γυναίκα σαν όλες τις άλλες, που επέλεξε να ζήσει, να προχωρήσει, να ερωτευτεί.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.