Η ζωή είναι σαν τεράστια αγκαλιά λέει ο λαός στα δικά μου τα μέρη. Υπάρχει όμως ακόμα και αν δεν την βλέπεις, ίσως ο πιο άμεσος τρόπος για να την ψηλαφίσεις στον αέρα και να ακούσεις τις πατημασιές της μέσα στο χρόνο είναι η γραφή.
Με αυτή τη σκέψη στο νου συναντήσαμε στο Κουκάκι μια νέα όμορφη κοπέλα που πάρα τη μικρή της ηλικία κάνει μεγάλες πατημασιές. Ο λόγος για τη Σταυρούλα Ζάμπρα. Είναι ηθοποιός και συγγραφέας. Μιλήσαμε μαζί της για το νέο θεατρικό έργο της “Με τη βούλα”. Ένα έργο που θα ακούσουμε πολλά γι’ αυτό μέσα στη νέα θεατρική σεζόν.
Τι σου δίνει έμπνευση;
Η απώλεια κυρίως. Οτιδήποτε τελειώνει. Οτιδήποτε κάνει τον κύκλο του. Όλα δηλαδή. Αυτό με πονάει και συνάμα με ιντριγκάρει. Ανατρέχω με το νου στα περασμένα. Δεν μεμψιμοιρώ πάνω από τις στάχτες. Ας πούμε, δημιουργώ με αυτές μια παντοτινή «με λέξεις και σκέψεις» συνέχεια. Όταν ερωτεύομαι και είμαι καλά, δε γράφω. Συλλέγω τρυφερότητα για τις δύσκολες μέρες.
Το βιβλίο σου με “Με τη βούλα” μιλάει γι’ αυτά που δεν λέμε φωναχτά;
Το βιβλίο είναι η ζωή κάποιου που παρακολουθούμε από την κλειδαρότρυπα. Δεν ωραιοποίησα τίποτα. Έχει με μαθηματική ακρίβεια τη ροή ενός ανθρώπου που βρίσκεται σε σύγχυση. Σκέψεις, συναισθήματα, λάθη, πάθη κτλ. Ας πούμε εγώ ήμουν πάντα χλωμή από τη φύση μου. Γι’ αυτό και από μικρή φορώ κόκκινο κραγιόν. Ακόμα και στον ύπνο μου κάποτε. Θυμάμαι νύχτες που σηκωνόμουν από το κρεβάτι και περνώντας από τον καθρέφτη μου για να πάω στο μπάνιο, έβλεπα το χλωμό πρόσωπό μου και ένιωθα άσχημα. Χρόνια μετά κατάλαβα πως το πιο αληθινό, το πιο βαθύ φιλί το έδωσα χλωμή… Θέλει χρόνο και κόπο η αποδοχή του εαυτού σου. Και ακόμα περισσότερο το τί πραγματικά έχει αξία στη ζωή.
Πώς αποφάσισες πάρα την οικονομική κρίση να γράψεις το βιβλίο; Δεν τρόμαξες με το χάος του σήμερα;
Δεν το αποφάσισα. Συνέβη. Αρθρογραφώ στο μηνιαίο έντυπο περιοδικό «Συλλογές για συλλέκτες και φιλότεχνους». Ο ιδιοκτήτης του περιοδικού κ. Αργύρης Βουρνάς το διάβασε, τού άρεσε και το έβγαλε. Αν το είχα προσπαθήσει μόνη, ίσως και να μην τα είχα καταφέρει. Κυρίως για οικονομικούς λόγους.
Είσαι ηθοποιός, συγγραφέας σε τόσο νεαρή ηλικία, καταφέρνεις να κάνεις δουλειές επιτυχημένες, πως νιώθεις γι’ αυτό;
Συνήθως σε συνεντεύξεις αναφέρουμε τις επιτυχίες. Αν η ερώτηση γίνει αντίστροφα, θα θεωρηθώ πολύ άτυχη. Με τεράστια δυσκολία ένταξης στον καλλιτεχνικό κόσμο. Θέλω τα πράγματα να είναι «ροζ», δεν είναι και αντιδρώ… Θα μπορούσα να σου περιγράψω αμέτρητες πληγές που δημιουργώντας βέβαια επουλώθηκαν.
Τι σχέση έχει η ζωή με την τέχνη για σένα;
Η ζωή θέλει τέχνη και η τέχνη ζωή. Έχω κάνει θέατρο στη ζωή μου πάμπολλες φορές. Και το αντίθετο. Έχω κλάψει αλήθειες στο χαρτί ουκ ολίγες φορές, προδίδοντας πάντα τη συγγραφέα. Η Σταυρούλα προστατεύεται με την ασπίδα του τίτλου.
Πώς βλέπεις τη σημερινή κατάσταση ενός νέου καλλιτέχνη που έχει όραμα και όνειρα;
Δύσκολη και συνάμα ιδανική. Ο καλλιτέχνης «φτωχός» δημιουργεί. Ο αληθινός καλλιτέχνης κάτω από όποια συνθήκη θα παραμένει πάντα εραστής. Είναι “οργασμικός”. Δεν τον ευνουχίζει τίποτα και κανείς. Μετράει πληγές…ναι! Όμως έχει όραμα. Κάτι που δεν έχουν “οι ανοργασμικοί”.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Ανεβαίνει για τρίτη φορά το έργο μου «Με τη βούλα…» υποδυόμενη τη Βούλα η Αγγελική Ανδρίτσου, σε σκηνοθεσία Γιώργου Νινιού και σε ρόλο έκπληξη ο ίδιος. Βγαίνει το επόμενο βιβλίο μου με τίτλο «Χαρούμενα γενέθλια» και για δεύτερη χρονιά θα συμμετέχω στον παιδικό θίασο ΕΚΟΝΤΕΣ με την παράσταση «Ο χαμένος ιππότης» σε κείμενο και σκηνοθεσία Στάθη Αναστασίου.
Ο τίτλος “Με τη βούλα” του βιβλίου σου τι συμβολίζει;
Το «βούλα» βγήκε από το Σταυρούλα μιας και η ηρωίδα είμαι εγώ. Με «β» (μικρό) γιατί και η ηρωίδα είναι λίγο τρελή. Αυτοσαρκάζομαι απίστευτα. Έχω γερή δόση τρέλας. Ωραίας τρέλας όμως. Είναι το φάρμακο μου για να καταφέρνω να αντιμετωπίσω τα δύσκολα. Κλαίω και παράλληλα γελάω. Η κολλητή μου έχει χρόνια την ίδια απορία “Τώρα εσύ κλαίς ή γελάς;”
Τι βιβλία διαβάζεις;
Ποίηση, ποίηση και ποίηση. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Νύχτες ολόκληρες. Ερωτευμένη, απογοητευμένη, απελπισμένη. Σε όποια κατάσταση και αν είμαι. Εγώ δεν γράφω ποίηση. Αγαπώ τους ποιητές και θέλω να παραμένω από τη θέση του αναγνώστη.
Ο έρωτας είναι εμπόδιο στην δημιουργία ή αφετηρία;
Ο έρωτας είναι αφετηρία για ζωή. Οι συνέπειές του όμως γίνονται δημιουργία. Η απομυθοποίησή του για μένα είναι ένα κίνητρο για να απομονωθώ και να γράψω. Αν ο έρωτας είναι αμοιβαίος, κάνω έρωτα. Δε γράφω.
Φωτογραφίες: Κίμωνας-Αλέξης Κοκκινάρης
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.