Πένθιμω
Συνδέθηκα
Με κάθε οσιομάρτυρα επί γης
Έως ότου πέθανε
Και ο τελευταίος
Δίχως χέρια έμεινα
Με εργαλεία αναμνήσεις
Ζήτηση δεν υπάρχει για αυτές
Κι ας είναι τσάμπα η προσφορά τους
Έτσι κατάλαβα
Γιατί μιλ...
Στοχάζομαι
Βρήκα χθες βράδυ
Μία φωτογραφία
Δικιά σου
Είχες κόψει την άκρη του δαχτύλου σου
Και στην κάμερα το πρόβαλλες
Χαμογελώντας
Η ανάλυση ήταν ικανοποιητική
Φαινόταν καθαρά
Το λευκό σου δέρμα
Που είχε λ...
Πόλη μέγγενη από ατσάλι
Με κούρασαν οι ψυχικές ασθένειές τους
Με κούρασαν τα ξερά αντίο τους
που με γεμίζουν αγωνία για το αν θα πέσουν σήμερα στις γραμμές του ηλεκτρικού
Με κούρασαν τα λερωμένα πόδια τους
Με κούρασαν τα βρωμόνε...
Παρέλαση, του Θάνου Ανεστόπουλου
Απαγορεύεται η θλίψη
απαγορεύονται οι αυριανές μέρες
απαγορεύεται η νοσταλγία
απαγορεύεται η ηλικία κάτω των 18
απαγορεύονται οι απροσχεδίαστοι έρωτες
απαγορεύεται η διαιώνιση του είδους
απαγο...
Ρημαγμένο Νταμάρι, του Ντίνου Χριστιανόπουλου
Έρχονται ώρες που τι να σου κάνουν πια και τα χαμόγελα,
πέφτουν ένα ένα σαν τα εφτά πέπλα της Σαλώμης,
και στο τέλος απομένεις γυμνός, και τότε αρχίζουν όλα να κραυγάζουν•
τα μάτια κραυγάζουν: εμείς είμαστε ...
Οι πύρινοι
Θα ‘ρθει μια μέρα που η γη
θα ενωθεί με τον ήλιο
θα λιώσει
θα γίνει μία μόνο απ’ τις φλόγες του.
κι εμείς τότε
μόνο πυρετό θα έχουμε ανεβάσει.
τη συνηθίσαμε τη φωτιά
τόσα χρόνια ζώντας με α...
Προλέγω
Κάποιοι αρνήθηκαν μέχρις εσχάτων πως
υπάρχουμε ως μικροοργανισμοί απλώς
επάνω σε ένα εύσχημο
εκ των πολλών του σύμπαντος
αρχίδι
Που στροβιλίζεται εις μίαν αέναην καύλα
και στροβιλίζεται
έως...
Ανοίγεις και κλείνεις σά λουλούδι, του Ντίνου Χριστιανόπουλου
Ανοίγεις και κλείνεις σά λουλούδι.
Έρχομαι -μουδιασμένος με υποδέχεσαι,
κρατάς τα μάτια επίμονα χαμηλωμένα,
ύστερα λίγο λίγο ξεθαρρεύεις,
αρχίζεις να μιλάς με τρυφεράδα,
τα μάτια χρωματίζεις με ιλαρότητα...
Θεραπεύω
Η χρόνια ανυπόφορη ασθένειά μας
Η έλλειψη πέους
Οι καλλιτέχνες νοσούν
Όχι τόσο οι σκηνοθέτες Στο μέγιστο οι ηθοποιοί
Οι κατήγοροι νοσούν
Η πλειοψηφία του κόσμου νοσεί
Στην Υστερία μας πάτησε ο καπιταλισμό...
Άνοιξη, της Αμαλίας Τσακνιά
Πάνω που λες πως όλα τέλειωσαν
κι αρχίζεις πια να συνηθίζεις στην ιδέα
κάποιο ανεπαίσθητο άρωμα σε παγιδεύει
και σκαλώνει το βλέμμα σου στο πρώτο κλαδί:
Μικρές, αυθάδεις, πεισματάρικες ελπίδες
βαλθήκανε να...
«Αυτοψία» του Σταύρου Βαβούρη
Αυτοψία
Σ' αυτό το πρόσωπο, έχει ήδη αρχίσει η σήψη.
Ακόμα δεν το γείραν βέβαια οι καιροί
ακόμα βέβαια ο θάνατος δεν το 'χει ψηλαφήσει.
Βλέπετε ωστόσο άρχισε ανεπαίσθητα
μα τόσο καθαρά, αν προσέξετε,
η ...