Neo-punk ποίηση: για τα ‘’Αστικά Δύστυχα’’ του Δημήτρη Γκιούλου

Μία συγκεκριμένη φιλολογία μάς έχει πείσει ότι έχει κάνει την δουλειά της όταν έχει καταφέρει να ταυτοποιήσει ποιητικά ρεύματα και να κατηγοριοποιήσει εντός τους ποιητές και ποιήτριες. Ανέκαθεν αναρωτιόμουν προ...

Ένωση

θέλω να σου δείξω που θέλω να με πιάσεις αλλά φοβάμαι. Και δεν είναι πια ο φόβος της προσβολής της δημοσίας αιδούς είναι ο φόβος της ένωσης. Δεν υπάρχει τίποτα πιο επικίνδυνο, απαγορευμένο και σπ...

Σε βρίσκει η ποίηση, του Τίτου Πατρίκιου

Εκεί πού αναρωτιέσαι για πράγματα που πρώτη φορά αντικρίζεις για πράγματα χιλιοειπωμένα που έχουνε πια περάσει για πράγματα που ξαφνιάζουν κι ας γίνονται κάθε μέρα για πράγματα που έλεγες δεν θα συμβούν ποτέ...

Βαγγέλης Γέττος: Η ποίηση βρίσκεται στο ψυγείο που ανοίγεις τα μεσάνυχτα για να πιεις νερό

Ο Βαγγέλης Γέττος είναι μια σπάνια περίπτωση ανθρώπου. Μουσικός, νομικός, ποιητής, αρθρογράφος, αφηγητής, εμπλεκόμενος σε ευρωπαϊκά προγράμματα σχετικά με περιθωριοποιημένες ομάδες. Με ό,τι αποφασίζει να καταπι...

Τα σύνορα του νου

«Μα είναι δυνατόν;» αναλογίστηκε ο κ. Ις, «είναι δυνατόν να καίνε σχολεία; Κι όμως είναι» απάντησε μόνος του. «Φοβούνται τα βιβλία, την τέχνη. Φοβούνται την ποίηση που γεννιέται. Φοβούνται τα ανοιχτά μυαλά και ...

«Ρινίσματα»: Κυκλοφόρησε η νέα ποιητική συλλογή του δικού μας Βαγγέλη Γέττου

Η έκρηξη ήταν ατελής: τα μισά θραύσματα, άστρα και πλανήτες έγιναν∙ τ’ άλλα μισά παρέμειναν ποιήματα. Τροχίζοντας τον χρόνο, το συνεργείο της ζωής γεμίζει ρινίσματα που παλεύουμε άλλοτε μάταια, ά...

Αν Σέξτον: Ένα τσεκούρι για την παγωμένη θάλασσα μέσα μας

«Ήταν ένα μεγάλο ταξίδι, με μικρές μέρες και κανέναν νέο τόπο» Καθισμένη στο κέντρο του κατάμεστου αμφιθεάτρου, με βγαλμένα τα παπούτσια και ένα αναμμένο τσιγάρο στο στόμα, άρχιζε πάντα με την ίδια φράση τις...

Monique: Η συγγραφή και κατ’ επέκταση η ποίηση είναι ένα ατέρμονο ταίρι

Έχετε σκεφτεί ποτέ πώς θα ήταν τα πράγματα γύρω μας αν ήταν πάντα καλοκαίρι, αν όλοι ήμασταν ένα μέρος από έναν πίνακα του Πικάσο, σχήματα ακανόνιστα σε έναν πίνακα που έχει πολλές ιστορίες να διηγηθεί, ακανόνι...

«Θα στα πω όλα με την ποίηση»

«Μπήκε η άνοιξη μα δεν ήρθες. Με γέλασες. Και κάθε που αλλάζει η εποχή θυμάμαι τις υποσχέσεις σου. Αδειανό μπουκάλι. Ο χρόνος που περνά. Δε γερνούν οι λύπες. Γυρνούν και ξαναγυρνούν σαν τα τρένα... Δεν έχω άλλο...

Υστερόγραφο, του Μιχάλη Κατσαρού

Η διαθήκη μου πριν διαβαστεί – καθώς διαβάστηκε – ήταν ένα ζεστό άλογο ακέραιο. Πριν διαβαστεί όχι οι κληρονόμοι που περίμεναν αλλά σφετεριστές καταπατήσαν τα χωράφια. Η διαθήκη μου για σένα και για σε...