Όταν θα 'ρθείς να με ξεθάψεις απ’ τις στάχτες
και διώξεις από πάνω μου όλη τη σκουριά
και ξαναβάλεις τις ρόδες μου σε ράγες
και εγώ αρχίσω να κυλάω ξανά
Φωτογραφία του Κυριάκου Κοράκη από τη Θεσσαλονί...
Πρόλαβα όπως κάθε βράδυ το τελευταίο τρένο του συρμού.
Συχνά έφευγα νωρίτερα από τη δουλειά μου για να μη το χάσω. Κρατούσα στα χέρια μου ένα διαφημιστικό βιβλιαράκι που μου είχε δώσει μια νεαρή κοπέλα μπαίνον...
Ο πόνος του άλλου μοιάζει με εύκολο αντικείμενο για χλευασμό. Πριν όμως αρχίσουμε το καλαμπούρι, ας σκεφτούμε τι είναι χειρότερο. Ο τύπος που επαιτεί ή αυτός που τον κλωτσά και γελά μαζί του.
Ένα επιβάτης,μάρτυρας όσων μαρτυρούν οι άνθρωποι των τρένων. Μπροστά τους, ταξιδεύοντας στα βαγόνια, αναρωτιέται τι έχει συμβεί και ανακαλεί μία άλλη,διαφορετική εικόνα.
Είναι μεσημέρι και μέσα στο ασφυκτικά από τη ζέστη και τον κόσμο τρένο μπαίνει ένας άνθρωπος απροσδιορίστου ηλικίας... κουρασμένος και ταλαιπωρημένος... επαίτης ολοφάνερα.