Περιμένοντας τα «περασμένα μεγαλεία»

Όσο η κοινωνία σφυρίζει αδιάφορα, τόσο θα βλέπουμε ντοκυμαντέρ με τον Τσίλντρες και τον Σισέ να μιλούν για τους εξωγήινους έλληνες χούλιγκαν, τόσο περισσότερα στημένα θα βλέπουμε, τόσο πιο συχνά θα βλέπουμε ανθρώπους που έχουν τις τύχες του αθλήματος να κόβουν την πίτα όπως θέλουν

Η αβάσταχτη μοναξιά της αβεβαιότητας

Θα μπορούσαμε κάλλιστα να κάνουμε παρέα - πραγματική και διαδικτυακή - μόνο με όσους συμφωνούν σε όλα μαζί μας. Αλλά τότε θα δεχόμασταν να κλειστούμε σε έναν μικρόκοσμο ομοφωνίας, όπου δεν θα κάναμε τίποτα άλλο παρά να επικροτούμε ο ένας την άποψη του άλλου.

Η πρώτη γεύση!

Τι μας συμβαίνει όταν δοκιμάζουμε για πρώτη φορά κάτι; Πώς αντιδράσαμε όταν δοκιμάσαμε για πρώτη φορά κάτι ξινό ή κάτι πικρό ή κάτι αλμυρό;

Τραγουδώντας στο… διάστημα

Με τη βοήθεια του προσωπικού και τη μουσικό, Εμ Γκράινερ, ο Χάντφιλντ δημιούργησε ένα βίντεο με υπέροχα πλάνα τόσο από το διάστημα, όσο και από τον πλανήτη μας, διασκευάζοντας πολύ όμορφα την επιτυχία του Bowie.

Depeche Mode: όπως τους είδα

Η προσέλευση του κοινού, με sold out στα φθηνά εισιτήρια και το terra vibe με τον περισσότερο κόσμο που ίσως έχω δει ποτέ μου εκεί, έδειξε ότι υπάρχει ακόμα μεγάλη δίψα για συναυλίες από πρωτοκλασάτα ονόματα του παγκόσμιου μουσικού στερεώματος. Μια αποτίμηση της συναυλίας των Depeche Mode στο Τerra Vibe

«Γιατί δεν έχω σαν το δικό σου, μαμά;» της Άννας Κουρουπού

Μα ο ρατσισμός και η προκατάληψη δεν αλλάζουν μορφή, ούτε με χιλιάδες διαδηλώσεις, ούτε με εκατομμύρια πρωτοσέλιδα. Είναι θέμα παιδείας, καθαρά. Όταν οι ίδιες οι μάνες αυτών των ανθρώπων τους πετάνε στο δρόμο, αδιαφορώντας για τη ύπαρξή τους, πώς θα τους δεχτεί μια κοινωνία; Και, μάλιστα, τόσο συντηρητική, όσο η ελληνική.

Eσένα δεν σου πρέπουν δάκρυα... ΑΕΚ στα εύκολα, ΑΕΚάρα στα δύσκολα!

89 χρόνια ιστορίας δεν σβήνουν με έναν υποβιβασμό. Και σίγουρα δεν σβήνουν οι αναμνήσεις και τα βιώματα για κάποιον που σε αγάπησε και συνδέθηκε μαζί σου από τα πρώτα χρόνια της ζωής του.