Και ξαφνικά η Χρυσή Αυγή. Στην αρχή σαν αστείο, σαν απευκταία και απίθανη εξέλιξη. Πέρασε από το ά-λεκτο και το α-νόητο στην καθημερινότητα. Φουτεράκια με το λογότυπο και ξυρισμένα κεφάλια. Αμηχανία. Υψηλά ποσοστά. Οργή. Χαστούκια. Υψηλά ποσοστά. Αμηχανία. Η Χρυσή Αυγή έχει μπει στην καθημερινότητα και στην πολιτική μας ζωή με έναν καθοριστικό και αμετάκλητο τρόπο.
Ακόμη κι αν κάποιος δεν στηρίζει το ΚΚΕ, δεν μπορεί να παραβλέψει ότι ο βουλευτής του είναι από τους πιο δυναμικούς και έμπειρους του ελληνικού κοινοβουλίου.
Το βουκολικό ερωτικό δράμα «Γκόλφω» είναι γνωστό σε όλους λίγο πολύ, καθώς έχει γράψει τη δική του ιστορία στο ελληνικό θέατρο. Γράφτηκε τον 19ο αιώνα από τον Σπυρίδωνα Περεσιάδη και γρήγορα έγινε πολύ δημοφιλές μέσα από τα μπουλούκια τα οποία αποτελούν βασικό κομμάτι της θεατρικής παράδοσης και το έπαιζαν σε όλη την Ελλάδα, ωστόσο, δεν είχε παιχτεί ποτέ στο Εθνικό Θέατρο.
Λεωφορείο, μετρό σχολή. Μετρό λεωφορείο σπίτι. Ατελείωτη αλλά και αναγκαία ρουτίνα, μαζί με χιλιάδες ακόμη επιβάτες. Ρουτίνα, που δυστυχώς πολλές φορές δείχνει την απομόνωση και την αδιαφορία με το χειρότερο πρόσωπο της. Δεν είναι περίεργο άραγε, ότι στο μέρος όπου ο κάθε ένας από μας θα βρεθεί με τον περισσότερο κόσμο, εκεί θα νιώσει και πιο μόνος από ποτέ; Τρεις ημέρες στα μέσα, τρεις διαφορετικές ιστορίες...
Η αγορά έχει ορίσει συγκεκριμένες τιμές για τα προϊόντα που κυκλοφορούν. Ενώ στο πλαίσιό της φαντάζει θεμιτό διάφορα εμπορεύματα να έχουν ίδια τιμή, η απόφανση είναι κάπως διαφορετική όταν αυτά περνούν μπροστά από τον καθρέφτη της αξίας ως αγαθά. Τί δείχνει άραγε αυτός ο «καθρέφτης» όταν περάσουμε από μπροστά του τις επιλογές μας στην «αγορά των πολιτικών επιλογών»;
Αποτελεί συνήθη τακτική του Hollywood να αναπαράγει παλιότερες και επιτυχημένες ταινίες με καινούριους ηθοποιούς και σκηνοθέτες, αναπροσαρμοσμένες στα νέα δεδομένα, ώστε να αναζωπυρώσουν το ενδιαφέρον του σινεφ...
Μέσα στο κυνήγι του κέρδους και την αγωνία για την επιτυχία συχνά παραμερίζονται άλλες θεμελιώδεις πτυχές του τρόπου που σκέπτεται ο άνθρωπος. Με αφορμή τις πρόσφατες "λασπωμένες πατημασιές" φασιστικών εκφράσεων στον χώρο του αθλητισμού, ο Απόστολος Λιόγκας σχολιάζει.
Πολλοί θα την ξέρετε, έστω και εκ όψεως. Η μικρή Μαφάλντα, πνευματικό «παιδί» του Αργεντινού σκιτσογράφου Quino έχει κάνει τον γύρο του κόσμου πολλές φορές. Μέσα από την παιδική της αθωότητα, αναδεικνύει πάντα τις εύλογες απορίες για το στρεβλό της κοινωνίας, των κοινών και των ανθρώπων. Η ιστορία της, εξ ίσου ενδιαφέρουσα.