Φωτογραφία από την ταινία “Μάτια από νύχτα” του Περικλή Χούρσογλου
Με την ηθοποιό Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη συναντηθήκαμε στο σπίτι της. Ένα όμορφο φιλικό σπίτι, όπως είναι και η οικοδέσποινά του. Η πιο γλυκομίλητη γυναίκα ηθοποιός που έχω συναντήσει από κοντά ως τώρα, μια ηθοποιός που κατανοεί εκ των έσω τις απαιτήσεις του εκάστοτε ρόλου της, με υποδέχτηκε στο σαλόνι της και μιλήσαμε για τα παλιά, αλλά και για τα νέα, όπως για την παράσταση «Ο γάμος της Μαρίας Μπράουν», στην οποία παίζει αυτό τον καιρό στο Θέατρο Οδού Κυκλάδων “Λευτέρης Βογιατζής”.
Μας είπε: «Στο έργο κάνω δύο ρόλους. Παίζω το ρόλο της μητέρας της Μαρίας Μπράουν και παίζω και τη γραμματέα του μετέπειτα εραστή της Μαρίας, του Όσβαλντ, την κυρία Ένκε. Εκτός από τη Λένα Παπαληγούρα, που παίζει τη Μαρία Μπράουν, οι υπόλοιποι ηθοποιοί κάνουμε πάνω από ένα ρόλο. Η μητέρα (δεν έχει όνομα) είναι μια γυναίκα που δεν έχει χάσει το χιούμορ της, παρόλο που δεν έχει ξεχάσει τον πόλεμο, είναι πολύ γήινη, πίνει, καπνίζει. Βρίσκει ένα σύντροφο, γιατί θέλει να ζήσει, ενώ η Μαρία δεν έχει αυτό που θέλει και δεν ζει. Βιώνει την αποξένωση από την κόρη της, γιατί η Μαρία απομακρύνεται σταδιακά έχοντας επικεντρωθεί στους στόχους της. Ο πατέρας της είναι απών, έχει σκοτωθεί στον πόλεμο και τώρα η οικογένεια της είναι η μητέρα της και ο παππούς της, που δεν τον βλέπουμε στο έργο, ακούμε όμως ότι είναι ξαπλωμένος, κρυώνει, πεινάει. Η γραμματέα της εταιρίας που υποδύομαι, από την αρχή υποβιβάζεται σταθερά και μόνιμα από τη Μαρία Μπράουν, η οποία όταν αναλαμβάνει καθήκοντα στην εταιρία υποβιβάζει όλους όσους βρίσκονται δίπλα της».
Ποιες είναι οι αρετές ενός σκηνοθέτη σαν τον Rainer Werner Fassbinder και ποιες οι αρετές του θεατρικού σκηνοθέτη Γιώργου Σκεύα;
«Ο Φασμπίντερ ήταν μια ιδιαίτερη προσωπικότητα, ακραίος, έχει όμως καταθέσει την ψυχή του στην τέχνη, γιατί η ζωή του ήταν η τέχνη. Είχε ξεκινήσει από το θέατρο, είχε μια θεατρική ομάδα στο Μόναχο και έκανε παραστάσεις μαζί με τη Χάνα Σιγκούλα. Στη συνέχεια συνήθιζε να γυρνάει πολύ γρήγορα τις ταινίες του (είχε μια εκπληκτική ικανότητα να το συντονίζει) και γι’ αυτό οι ταινίες του έχουν στοιχεία προχειρότητας, που δεν τον ενοχλούσε. Το σενάριο της Μαρίας Μπράουν το είχαν γράψει ένα ζευγάρι συνεργάτες του με διαφορετικό τέλος από αυτό που βλέπουμε, ο Φασμπίντερ όμως θέλησε να το αλλάξει και το αφήνει αινιγματικό. Έχει και αυτοβιογραφικά στοιχεία στο έργο, ο πατέρας του ήταν γιατρός, αλλά έλειπε.
Το θεατρικό έργο που ανέβασε ο σκηνοθέτης (μετάφραση και διασκευή) Γιώργος Σκεύας είναι αυθύπαρκτο, είναι ολοκληρωμένο και δεν χρειάζεται να έχεις δει την ταινία. Έχει κάνει, όσον αφορά την ιστορία, δουλειά ντέντεκτιβ, είναι γνώστης και του θεάτρου και του κινηματογράφου. Τη μουσική της παράστασης έχει γράψει η Σήμη Τσιλαλή, σύζυγος του σκηνοθέτη, η οποία είναι εξαιρετική και επίσης έχουν χρησιμοποιηθεί και τραγούδια της εποχής. Το έργο αυτό ήταν μια πρόταση της κυρίας Ειρήνης Λεβίδη. Είναι ένα πολύ δυνατό μελόδραμα και έχει πολλές αναφορές στη σύγχρονη εποχή, στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, μιλάει για τη φιλοδοξία που έχει κάποιος να προχωρήσει μπροστά και όπως λέει η Μαρία, «να μην περιμένει τα θαύματα παρά να τα φτιάχνει ο ίδιος».
Η εφημερίδα «Le Monde» είχε γράψει ότι η Μαρία Μπράουν συμβολίζει την μεταπολεμική Γερμανία. Ποια είναι η δική σας άποψη;
«Την εποχή εκείνη, στη μεταπολεμική Γερμανία, οι γυναίκες είχαν πάρει τα πράγματα στα χέρια τους. Όλο το έργο είναι μια παραβολή για το “Γερμανικό Θαύμα”: έρωτας, πόλεμος, εξουσία, χρήμα. Η δύναμη που σου δίνει το χρήμα απέναντι στους άλλους είναι κυρίαρχο θέμα. Η Μαρία εκμεταλλευόμενη την ομορφιά της είχε βάλει στόχο τον βιομήχανο, δεν επέλεξε να κάνει σχέση με έναν εργάτη. Στο έργο μας ζούμε στη Ζώνη του Βερολίνου, που ήταν τότε οι Αμερικάνοι. Ο Φασμπίντερ στην πραγματικότητα είχε ένα φίλο που ήταν μαύρος και αυτό το χρησιμοποιεί στην ταινία για να πάει κόντρα στη ναζιστική Γερμανία. Οι Γερμανοί προσπάθησαν να ξεχάσουν το μακελειό του πολέμου και είναι ένας λαός που ξεκίνησε τότε από το σημείο μηδέν, σαν να μη συνέβη ποτέ τίποτα. Το ότι έχουν όμως σκοτώσει εκατομμύρια ανθρώπους, δεν ξεχνιέται. Γι’ αυτό και το έργο μιλάει για το πόσο έχουν διαφθαρεί οι συνειδήσεις και πόσο έχουν απονεκρωθεί τα συναισθήματα. Δεν υπάρχει χώρος για να ξυπνήσει το συναίσθημα επί της ουσίας. «Η εποχή μας δεν ευνοεί τα αισθήματα», λέει η Μαρία. Και η μητέρα απαντά: «Συνηθίζεται αυτό τώρα». Οι άνθρωποι εκείνης της περιόδου δεν μπορούσαν να αντέξουν το συναίσθημα και το απομονώνανε.
Θαυμάζω τη Μαρία Μπράουν για τη δύναμη του χαρακτήρα της και την αυτοπεποίθησή της, έχει μια τρομακτική γοητεία αυτό. Θέλει να απομονώσει το συναίσθημά της από τις επιδιώξεις της, μπορεί και κινείται χωρίς να επηρεάζεται συναισθηματικά, αλλά στο τέλος το πληρώνει. Έρχεται ένα γερό και καθοριστικό τράνταγμα και βιώνει μια προδοσία από τους δύο άντρες που αγάπησε και την αγαπήσανε. Το οικονομικό θαύμα ήταν μια καταστροφή. Μπορεί η Μαρία να ανέβηκε επαγγελματικά, μπορεί να λειτουργούσε με αντρικούς όρους και να νόμιζε ότι εκείνη χειρίζεται τις σχέσεις, αλλά τελικά οι δύο άντρες την χειρίστηκαν.
Ταυτόχρονα την φοβάμαι και τη συμπονώ. Γιατί δημιουργεί ένα ιδεατό μέλλον, τα κάνει όλα γι’ αυτό, όμως το σήμερα δεν το ζει. Έχει αυτό το μοιραίο ο άπιαστος έρωτας, που όταν γίνεται πραγματικότητα, καταστρέφεται. Η καθημερινότητα τον σκοτώνει, σαν μια πεταλούδα που μόνο να πετάει πρέπει… αν προσγειωθεί, διαλύονται τα φτερά της».
Φωτογραφία: Σταύρος Χαμπάκης
Σινεμά ή θέατρο;
«Αγαπάω πολύ και τον κινηματογράφο και το θέατρο. Στο κάθε ένα έχεις διαφορετικού είδους ελευθερίες. Ο κινηματογράφος είναι σαν να έχεις να διαβάσεις ένα μυθιστόρημα και το θέατρο είναι σαν να έχεις να διαβάσεις ένα ποίημα».
Συνεργασίες που θυμάστε με αγάπη;
«Τη συνεργασία μου με τον Λευτέρη Βογιατζή στο τριετές εργαστήριο Αρχαίου Δράματος που κατέληξε στην υπέροχη παράσταση της «Αντιγόνης» στο Θέατρο Οδού Κυκλάδων. Μεγάλο σχολείο! Και τη μακροχρόνια συνεργασία μου με το Δημήτρη Μαυρίκιο με τον οποίο έχουμε δουλέψει μαζί στο «Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα» στο ΚΘΒΕ, στο «Έβδομο Ρούχο» της Ευγενίας Φακίνου με την Αλέκα Παΐζη στο Θέατρο Οδού Κυκλάδων, ξανά στο «Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα» στο Εθνικό Θέατρο αυτή τη φορά, στη «Φρεναπάτη» στο Εθνικό Θέατρο, στο «Τερατώδες Αριστούργημα» του Ρίτσου στη Μικρή Επίδαυρο, στο «Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι» στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας, στο «True West» του Σαμ Σέπαρντ στο Θέατρο Τέχνης.
Τον είχα γνωρίσει τον Σαμ Σέπαρντ… έπαιζε στην ταινία του Γερμανού σκηνοθέτη Φόλκερ Σλέντορφ, «Ο ταξιδιώτης», μαζί με την Μπάρμπαρα Σούκοβα (που έπαιξε αργότερα στο «Alexanderplatz» του Fassbinder). Τότε ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής ο Νίκος Περάκης και εγώ έπαιζα τον ρόλο μιας νοσοκόμας. Τα γυρίσματα ήταν στο Έλενα. Ο Σέπαρντ καθόταν σε μια αναπηρική πολυθρόνα και έκανε βόλτες στο νοσοκομείο φορώντας ένα καπέλο καουμπόικο».
Ένα σχόλιο για τη σημερινή κατάσταση που βιώνουμε. Τι προσδοκάτε; Με τι γνώμονα πορεύεστε στη ζωή;
«Είναι μέρες που είμαι αισιόδοξη και άλλες όχι. Την κρίση την έχουμε αισθανθεί έντονα, γιατί έχουμε και δυο παιδιά, εφήβους, ο ένας στο Πανεπιστήμιο, ο άλλος στην 1η Λυκείου. Το καλλιτεχνικό έργο αυτή την εποχή θεωρείται πολυτέλεια και δεν έχει ζήτηση. Η τέχνη είναι μια παρηγοριά. Μπορείς να αντλήσεις δύναμη και έμπνευση μέσα από την τέχνη. Όπως και από την επικοινωνία σου με τους άλλους καλλιτέχνες. Η ανταλλαγή των ιδεών σε ανεβάζει και σε τροφοδοτεί στο να κάνεις όνειρα και σχέδια και να πιστέψεις σε αυτά, γιατί μόνο έτσι θα πραγματοποιηθούν. Είμαι ευγνώμων που ασκώ αυτό που σπούδασα και αγάπησα. Από μικρή πήγαινα και θέατρο και σινεμά και ήμουν μέλος της Ταινιοθήκης της Ελλάδας. Ενώ σπούδαζα δασολόγος στη Θεσσαλονίκη, έδωσα εξετάσεις κρυφά από τους γονείς μου στο ΚΘΒΕ και άλλαξα πορεία έχοντας όμως και τη στήριξη από την οικογένειά μου. Να σου πω ότι όταν κάτι δεν το πιστεύω και δεν μου αρέσει, δεν μπορώ να το κάνω. Επίσης μπορεί να δίνω την εικόνα ότι είμαι χαμηλών τόνων, που ισχύει από μια μεριά, αλλά από την άλλη πλευρά, όταν είναι να αντιμετωπίσω μια δύσκολη κατάσταση, θα ενεργήσω άμεσα και στα ίσια, δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά».
Γνωρίζουμε ότι ο άντρας σας είναι ο σκηνοθέτης Περικλής Χούρσογλου. Πώς προέκυψε η γνωριμία μαζί του;
«Ο άντρας μου είχε δει τη φωτογραφία μου από μια casting director τότε, την Άβετ Σφακιανάκη, και ήθελε να με δει για μια ταινία μικρού μήκους που θα έκανε, αλλά δεν κατόρθωσε να με βρει και μάλιστα νόμιζε ότι είμαι σχεδιάστρια και μένω στη Θεσσαλονίκη. Μετά με είχε δει στην «Αντιγόνη» του Λευτέρη Βογιατζή και με είχε φωνάξει για να με δει και να με έχει υπόψη μελλοντικά, γιατί εκείνη την εποχή δεν είχε ρόλο για μένα στην ταινία «Λευτέρης Δημακόπουλος» που ετοίμαζε. Ύστερα από χρόνια με ξαναείδε σε μια άλλη παράσταση κι έτσι αρχίσαμε να βγαίνουμε. Έχουμε κάνει δύο ταινίες μαζί, «Τα μάτια από νύχτα» και τον «Διαχειριστή». Εκτός από αυτές τις δύο ταινίες έχει κάνει και τον «Λευτέρη Δημακόπουλο» που προανέφερα και τον «Κύριο με Τα Γκρι» με τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο. Τώρα ετοιμάζουμε την επόμενη ταινία».
Η Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη κέρδισε το 2016 το Iris Α’ γυναικείου ρόλου στα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου για τον ρόλο της ομοφυλόφιλης καρκινοπαθούς στην ταινία «SΜΑC» του Ηλία Δημητρίου.
Φωτογραφία: Σταύρος Χαμπάκης
Πληροφορίες για την παράσταση:
Μετά την sold out για 2 χρόνια επιτυχία «Το Κουκλόσπιτο», ο Γιώργος Σκεύας επιστρέφει στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων διασκευάζοντας για το θέατρο και σκηνοθετώντας τη μεγαλύτερη κινηματογραφική επιτυχία του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ «O Γάμος της Μαρίας Μπράουν». Στον ομώνυμο ρόλο η Λένα Παπαληγούρα.
Πρωταγωνιστούν Μάξιμος Μουμούρης, Γιάννης Νταλιάνης, Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Γιώργος Συμεωνίδης, Νίκος Γεωργάκης.
Προμηθευτείτε τα εισιτήριά σας στο https://www.ticketservices.gr/event/o-gamos-tis-marias-mpraoyn
Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ – Ο γάμος της Μαρίας Μπράουν
Θέατρο Οδού Κυκλάδων “Λευτέρης Βογιατζής”
Κυκλάδων 11 & Κεφαλληνίας, Κυψέλη | τηλ. 210 8217877
Η παράσταση είναι ακατάλληλη για άτομα κάτω των 15 ετών.
Ο Γάμος της Μαρίας Μπράουν υπήρξε η μεγαλύτερη επιτυχία του Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, ενός από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του Γερμανικού κινηματογράφου και θεάτρου. Η ταινία αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τριλογίας με θέμα την ιστορία της Γερμανίας, αμέσως μετά την ήττα του Ναζισμού, κατά την περίοδο του ‘οικονομικού θαύματος”.
Η Μαρία παντρεύεται τον Χέρμαν, εν μέσω βομβαρδισμών και ζούνε μαζί “για μισή μέρα και μια ολόκληρη νύχτα”. Εκείνος φεύγει για το Ανατολικό μέτωπο και η Μαρία μάταια τον περιμένει να γυρίσει. Έχοντας την πληροφορία πως είναι νεκρός, προσπαθεί να ξαναφτιάξει τη ζωή της, μέσα στα ερείπια του πολέμου. Η γνωριμία της με ένα βιομήχανο υφασμάτων της προσφέρει την ευκαιρία που ζητά. Τίποτα δεν τη σταματά μπροστά στην επίτευξη του στόχου. Κοιτάζει μόνο το μέλλον και ξεχνά το παρελθόν, προκειμένου να πετύχει το όνειρό της. Η επιστροφή του συζύγου θα ανατρέψει ριζικά την εξέλιξη των πραγμάτων. Η Μαρία Μπράουν, έχοντας βιώσει την προδοσία, οδηγείται στο αναπάντεχο και τραγικό της τέλος. Το “Οικονομικό θαύμα” αποδεικνύεται, κατά τα λόγια του σπουδαίου μελετητή Τζορτζ Στάινερ, ένα “κούφιο θαύμα”.
Μετάφραση – Διασκευή – Σκηνοθεσία: Γιώργος Σκεύας
Σκηνικά – Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Μουσική: Σήμη Τσιλαλή
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Φιλμ: Γιώργος Σκεύας
Βοηθός σκηνοθέτη: Γιάννης Σαβουιδάκης
Φωτογραφίες: Σταύρος Χαμπάκης
Διεύθυνση παραγωγής: Όλγα Μαυροειδή
Παραγωγή: Γιώργος Λυκιαρδόπουλος – ΛΥΚΟΦΩΣ
Ηθοποιοί:Λένα Παπαληγούρα, Μάξιμος Μουμούρης, Γιάννης Νταλιάνης, Βαγγελιώ Ανδρεαδάκη, Γιώργος Συμεωνίδης, Νίκος Γεωργάκης
Μέρες και ώρες παραστάσεων :
Τετάρτη 20.00 | Πέμπτη-Παρασκευή 20.30 | Σάββατο 21.00 | Κυριακή 19.00
Τιμές εισιτηρίων :
Τετάρτη – Πέμπτη – Παρασκευή: 16€ κανονικό, 12€ φοιτητικο/ανεργων/ΑμεΑ
Σάββατο – Κυριακή : 18€ κανονικό, 12€ φοιτητικο/ανεργων / ΑμεΑ
Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.