Κωνσταντίνος Φάμης – foto:Dimi Theodoraki
Αν θα έπρεπε να κάνω μια πρόταση εξόδου γι’ αυτή τη βδομάδα, η επιλογή μου θα ήταν θέατρο σε συνδυασμό με μουσική παράσταση. Ένα θέατρο το οποίο βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, με το σταθμό του μετρό σχεδόν απέναντί του, και το όνομα αυτού: Θέατρο Σταθμός. Από τη στιγμή που ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνσή του ο Μάνος Καρατζογιάννης, το θέατρο άλλαξε αύρα και “άνθισε” χάρη στις πολλές, ενδιαφέρουσες, διαφορετικές και πρωτότυπες επιλογές παραστάσεων κι εκδηλώσεων.
Για το λόγο αυτό, πρότασή μου για σήμερα Τετάρτη και αύριο Πέμπτη αποτελεί η παράσταση “Βρωμιά” του συγγραφέα Robert Schneider, ένα έργο για έναν ηθοποιό. Ένα αντιρατσιστικό έργο για το φόβο και τη μοναξιά. Το βιβλίο είναι αφιερωμένο σ’ έναν ξένο, τον Σαλί, που ζει στη Βιέννη κι ο οποίος ενέπνευσε τον Schneider να το γράψει. Ο Schneider καταγγέλλει την ξενοφοβία και τις προκαταλήψεις που αντιμετωπίζουν οι αλλοδαποί, ιδίως των κατώτερων κοινωνικών τάξεων.
«…κάπου άκουσα μια φράση στα αραβικά, αλλά ξέρω πως τη σκέφτηκε κάποιος στα γερμανικά. Τώρα θα την πω αυτή τη φράση. Γι’ αυτά που δε μπορείς να μιλήσεις, καλύτερα να σιωπάς. Τώρα ξέρω πως αυτή η φράση είναι λάθος. Γι’ αυτά που δεν μπορείς να μιλήσεις, πρέπει να μιλάς!»
O ηθοποιός Κωνσταντίνος Φάμης ερμηνεύει το ρόλο του Ιρακινού μετανάστη Σαντ, που στ΄αγγλικά σημαίνει λυπημένος. O τριαντάχρονος “Sad” είναι πωλητής τριαντάφυλλων. Σ’ ένα μακρύ μονόλογο, μιλάει για τον εαυτό του, για το σπίτι του, τις αναμνήσεις, τα όνειρα και τις ιδέες του. Και καθώς μιλάει γίνεται προοδευτικά σαφές, ότι η απόρριψη κι η περιφρόνηση που έχει εισπράξει στη χώρα που βρίσκεται, έχει επιδράσει τόσο καταλυτικά στο σώμα και στην ψυχή του, που τον κάνει ν’ αυτομαστιγώνεται και να πιστεύει πως όλα αυτά, που οι άλλοι του προσάπτουν, ισχύουν: «Είναι αλήθεια, είμαι βρώμικος», λέει.
Οι στιγμές ευτυχίας του είναι σύντομες, οι απογοητεύσεις είναι η καθημερινότητά του και παρ’ όλ’ αυτά συνεχίζει να θαυμάζει τη γερμανική γλώσσα, τη λογοτεχνία και τη φιλοσοφία, στις οποίες έχει πάντα επιθυμία να εντρυφήσει, αφού υπήρξε άλλωστε φοιτητής στη χώρα του.
Η σκηνοθέτης Κατερίνα Πολυχρονοπούλου καθοδήγησε με σιγουριά κι αποτελεσματικότητα τον Κωνσταντίνο Φάμη, ο οποίος αναλαμβάνοντας την τεράστια δυσκολία ενός μονολόγου απέφυγε οποιαδήποτε υπερβολή στο να “υπερπαίξει” τον ρόλο. Αντιθέτως έδωσε τις σωστές συναισθηματικές δόσεις στην ομιλία του προς τον θεατή, δικαιολογώντας συνεχώς την προκατάληψη και τον ρατσισμό που βιώνει, αυξάνοντας συνεχώς τη συναισθηματική του ένταση λόγω της καταπίεσης που υφίσταται μέχρι τελικά να φωνάξει γεμάτος απελπισία, πόνο και θυμό.
“Δεν είμαστε άξιοι εμείς…Δεν θέλαμε να… Δεν ξέραμε πως… Δε μας το’πε κανείς…Δε φταίω…Ευνουχίστε μας! Βγάλτε μας τα μάτια!! Σκίστε μας στα δύο!! Σακατέψτε μας τα πόδια!! Κανείς δε θα φωνάξει!!”
Ο Σαντ του Κωνσταντίνου Φάμη και της Κατερίνας Πολυχρονοπούλου μ’ έκανε ν’ ανατριχιάσω και να μπω στη θέση των ανθρώπων που, ξένοι, παράνομοι ή μη, σε ξένη χώρα, περιθωριοποιούνται από τα μάτια των ντόπιων που καίνε απ’ το φόβο και το μίσος. Αισθάνθηκα και πάλι οργή για την αγριότητα του ανθρώπινου γένους. Και ναι, στο τέλος της παράστασης ήμουν σίγουρα Sad.
Η παράσταση “Βρωμιά” θα παίζεται (21/22 & 27/28 Μαρτίου) στο Σταθμός Θέατρο και στη Θεσσαλονίκη στο Θέατρο Αυλαία για 2 ακόμη παραστάσεις (23/24 Μαρτίου).
“Η καθιέρωση του 1997 ως Ευρωπαϊκού Έτους κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας αποφασίστηκε με το ψήφισμα που εξέδωσε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 23 Ιουλίου 1996, ενώ στη Συνθήκη του Άμστερνταμ έχει προστεθεί το άρθρο 6α για την “καταπολέμηση των διακρίσεων λόγω φύλου, φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής, θρησκείας ή πεποιθήσεων, αναπηρίας, ηλικίας ή γενετήσιου προσανατολισμού”.
(Από το πρόγραμμα της παράστασης “Βρομιά” σε μετάφραση της Κοραλίας Σωτηριάδου)
Δείτε τη συνέντευξη:
Φεύγοντας από το αμιγώς θεατρικό κλίμα της “Βρωμιάς” περνάμε σε μια διαφορετική πρόταση, που αφορά όπως προανάφερα το Θέατρο Σταθμός για το 3ήμερο (Παρασκευή – Σάββατο – Κυριακή). Πρόκειται για μια μουσική παράσταση με animation και performance επί σκηνής, την “Didi’s Son” των Dirty Granny Tales, οι οποίοι μάλιστα ανακοίνωσαν 2 έξτρα παραστάσεις, το Σάββατο, 24 Μαρτίου στις 11:00 & την Κυριακή, 25 Μαρτίου στις 19:00, λόγω της μεγάλης προσέλευσης κοινού στο θέατρο.
Εξαιρετική η ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι Dirty Granny Tales με τον frontman Σταύρο Μητρόπουλο να έχει “παντρέψει” επιτυχώς την μέταλ αισθητική του με το νταρκ και πιο αρτιστίκ στοιχείο, στην παράσταση. Οι φωνητικές του επιδόσεις είναι αξιοθαύμαστες και συγκινούν τόσο τους λάτρεις των μέταλ μπαλαντών όσο και τους fan των Tiger Lillies (καμπαρέ αισθητική). Μια ξεχωριστή συνεύρεση πολλών ειδών τέχνης επί σκηνής με αξιόλογους μουσικούς και καλλιτέχνες, που ανεπιφύλακτα προτείνω.
Η προπώληση εισιτηρίων γίνεται στο παρακάτω λινκ: https://www.viva.gr/tickets/theater/theatro-stathmos/didis-son-dirty-granny-tales/
Παραστάσεις: έως 25 Μαρτίου 2018
Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Παρασκευή στις 23:00 , Σάββατο & Κυριακή στις 21:00
Δείτε τη συνέντευξη:
Σταύρος Μητρόπουλος: «Οι Dirty Granny Tales είναι παραμυθάδες»
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.