Από το βιβλίο του Διεκδικώντας τη Δημοκρατία – Πολιτική για καιρούς κρίσης (εκδ. Λιβάνη)
Ο μεγάλος μηχανισμός των μέσων ενημέρωσης της εποχής μας, ο πιο σημαντικός για να εδραιωθεί και να καθοριστεί το τι πιστεύει ο κόσμος -περισσότερο ακόμα και από την εκπαίδευση, την οικογένεια ή την Εκκλησία- είναι η τηλεόραση, ανεξαρτήτως αν μεταδίδεται από δορυφόρο, TDT ή το Διαδίκτυο. Η τηλεόραση διαπλάθει το αισθητικό μας κριτήριο, διαμορφώνει τις πολιτικές μας απόψεις, περιορίζει με τον τρόπο της την ψυχαγωγία και τον ελεύθερο χρόνο που αφιερώνουμε σε αυτήν, μας διδάσκει τη σημασία των λέξεων, μας λέει -σχεδόν πάντα περισσότερο έμμεσα παρά άμεσα- ότι η λέξη “αντισυστημικός” έχει μια παραβατική συνυποδήλωση και ότι η λέξη “αγορά” δεν έχει καμία σχέση με τα πραξικοπήματα. Όπως υποδείκνυε ο Τζορτζ Λακόφ περιγράφοντας τον πολιτικό αγώνα ανάμεσα σε δημοκρατικούς ρεπουμπλικάνους στις ΗΠΑ, σκεφτόμαστε σε σχέση με πλαίσια (συγκεκριμένες δομές σκέψης) που συνδέονται με μια σειρά από καθορισμένες αξίες. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, αν αποφασιστεί μείωση της φορολογίας στις μεγάλες περιουσίες, το ονομάζεις “φορολογική ανακούφιση”, από το να μιλήσεις για έλλειψη αλληλεγγύης των πλουσίων. Η λέξη “ανακούφιση”, προφανώς, λειτουργεί υποστηρικτικά στην απόφαση, παρότι αυτό που συμβαίνει είναι ότι το Κράτος έχει λιγότερους πόρους για να κάνει κοινωνική πολιτική γιατί οι πλούσιοι δεν πληρώνουν φόρους.
Γι΄ αυτό δεν πρέπει να αποδεχόμαστε ποτέ τη γλώσσα του πολιτικού αντιπάλου, αλλά να αντιτασσόμαστε σε αυτή. Όταν οι αντίπαλοί μας υιοθετούν όρους όπως κάστα, περιστρεφόμενες πόρτες, μπερλουσκονοποίηση της πολιτικής, εξώσεις, αβεβαιότητα κ.ο.κ στο δικό τους καθημερινό λεξιλόγιο αυτό σημαίνει ότι η μάχη έχει μετακινηθεί προς ένα πεδίο που μας ευνοεί. Η επίτευξη αυτών των μετακινήσεων είναι ο απώτερος στόχος της πολιτικής δράσης στο ιδεολογικό πεδίο.
Όπως σημειώνει ο συγγραφέας Ισαάκ Ρόσα στον πρόλογο του καταπληκτικού βιβλίου του δημοσιογράφου Χαβιέρ Γκαγιέργο Lo Llevamos Crudo, “ο εχθρός μας πετά πυκνές μεταφορές από τη φύση (η κρίση είναι σαν σεισμός, τσουνάμι ή πυρκαγιά), την ιατρική (η κρίση σαν καρκίνος ή ιός που μεταδίδεται σε χώρες, το χρηματοπιστωτικό σύστημα σαν κυκλοφορικό σύστημα, οι κυβερνήτες σαν χειρούργοι, οι περικοπές σαν θεραπεία αδυνατίσματος, οι μεταρρυθμίσεις σαν φάρμακα) ή την οικιακή ζωή (η χώρα σαν ένα σπιτικό που δεν μπορεί να ξοδεύει περισσότερα από όσα κερδίζει, ο κυβερνήτης σαν καλή νοικοκυρά, ο προϋπολογισμός σαν ένας λογαριασμός τον οποίο αδυνατεί να πληρώσει μια ηλικιωμένη)”.
Ένα εξαιρετικό παράδειγμα του πώς να παίζει κανείς σκάκι με αυτό είναι και η εκπομπή Carne Cruda του ίδιου δημοσιογράφου. Να πως απαντά ο Γκαγιέγο στη γλώσσα της εξουσίας: “Κωματώδης εσωτερική κατάσταση. Χειρουργείο. Εγχείριση ανοιχτής καρδιάς. Στο χειρουργικό τραπέζι ένας ασθενής με πολλαπλά κατάγματα, τραυματισμούς σε όλο το σώμα και σε κατάσταση πλήρους κατάρρευσης ύστερα από μια κρίση που τον παρέσυρε, μια συμμορία τραπεζιτών γκάνγκστερ που τον ξυλοφόρτωσε άγρια και ένα πολιτικό κατεστημένο που τον αποτελείωσε με μια άθλια μαχαιριά στην πλάτη. Σαν να μην έφταναν αυτά, του έπεσε ύστερα στο κεφάλι και μια κάλπη που προκάλεσε μια ακόμα πιο σοβαρή κρανιοεγκεφαλική κάκωση, γιατί τότε συνειδητοποίησε ότι στην επόμενη επέμβαση θα τον χειρουργούσαν οι ίδιοι γιατροί, μόνο που φορούσαν ποδιά άλλου χρώματος”.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.