Την περασμένη Τετάρτη αστυνομικοί των ΜΑΤ περικύκλωσαν τα Προπύλαια και συνέλαβαν 30 άτομα από τον αντιεξουσιαστικό χώρο που είχαν αναρτήσει πανό διαμαρτυρόμενοι για την φίμωση των μέσων αντιπληροφόρησης, indymedia και 98fm. Η κατηγορία; Προσβολή συμβόλου, καθώς οι διαδηλωτές είχαν κατεβάσει την ελληνική σημαία. Μαζί συνέλαβαν και 2 τουρίστες…
Ήταν πολύ ωραία στο Ελλάντα. Είχε πολύ ήλιο και έκανε καύσωνα… 23 βαθμούς! Μπορούσαμε επιτέλους να βάλουμε τα σανδάλια μας με την κάλτσα και να κόβουμε βόλτες γύρω από την Ακρόπολη, την Πλάκα και το ιστορικό κέντρο, και συγχρόνως να καιγόμαστε από τον ήλιο. Σκεφτόμουν πόσο θα καταζηλέψουν οι φίλες μου μόλις δουν αυτό το κατακόκκινο υπέροχο μαύρισμα που είχα κάνει ήδη από την πρώτη μέρα.
Περπατήσαμε την Βασιλίσσης Σοφίας με τα υπέροχα κτίρια -τι ωραία- βέβαια, υπήρχαν σε κάθε γωνία κάτι μπλε λεωφορεία και αστυνομία που σε τσέκαρε και ο άντρας μου με τραβούσε να πάμε πιο γρήγορα. Έτσι δεν χάζεψα αρκετά, αλλά κατάλαβα ότι εκεί στο Ελλάντα πρέπει να ‘χει πολύ Αλ Κάιντα δεν εξηγείται. Και από ‘κείνη την στιγμή ένιωθα μια ανασφάλεια μην γίνουμε Μπόστον.
Αλλά μετά από λίγο το ξέχασα καθώς φτάσαμε στην Πλάκα. Μέχρι να φτάσουμε πολλή κίνηση αλλά αξιοθαύμαστα ψύχραιμοι οι Έλληνες. Είναι… ένας ταξιτζής και ενώ περνούσαμε μας χαιρέτησε και μας είπε: «Που πάτε ρε μαλάκες έτσι». Ήταν πολύ φιλικοί στο Ελλάντα. Και μετά σταματήσαμε και φάγαμε και ένα σουβλάκι στον Μπαϊρακτάρη δίπλα σε μια παρέα νέων που συζητούσαν και λέγανε: «μαλάκες, ούτε ένα σκυλί δεν υπάρχει γύρω, φαντάσου τι γύρο τρώμε.» Συμπαθητικοί αυτοί οι νέοι.
Anyway, όλα μου φαίνονταν υπέροχα, ο καιρός, οι άνθρωποι, η πόλη, ο μουζάκας και η γκρικ σάλαντ. Έβλεπες βέβαια την κρίση στα μαγαζιά, στους άστεγους, στους ζητιάνους που σου λέγανε ότι πεινάνε, στους κατσουφιασμένους ανθρώπους γύρω σου – παρά τον τόσο ήλιο- αλλά εντάξει δεν ήταν όπως τα φανταζόμασταν και ακούγαμε. Είδαμε και πορεία και διαμαρτυρία -απίστευτη εμπειρία- και δεν είδαμε τίποτα από τις εικόνες που δείχνουν στις τηλεοράσεις κάθε φορά. Βγάλαμε φωτογραφίες να τα δείξουμε στους φίλους μας.
Και εκεί που βγάζαμε φωτογραφίες στα Προπύλαια δίπλα από τα παιδιά που είχαν αναρτήσει το πανό, έρχονται κάτι πράσινα ανθρωπάκια οπλισμένα σαν αστακοί -πολύ αντιπαθητικοί και αγενείς- και μας κύκλωσαν. Αρχικά, μου λέει ο άντρας μου ότι θα ‘ναι καμιά φιέστα όπως οι τσολιάδες, αλλά μετά άρχισαν να μας βρίζουν, από ότι καταλάβαμε δηλαδή από τον τρόπο τους, και μας δείχνανε και το μεσαίο δάχτυλό τους.
Εμείς τότε αποφασίσαμε να φύγουμε αλλά δεν μας άφηναν. Τους έλεγα στα αγγλικά ότι θέλαμε να πάμε στο Μουσείο, αλλά αυτοί οι πράσινοι μας έσπρωξαν και μας πήγαν σε ένα μπλε λεωφορείο. Μάταια τους μιλούσα αγγλικά ή γαλλικά -μάλλον δεν μιλούσαν ελληνική γιατί ούτε σπαστά ελληνικά δεν καταλάβαιναν- και τους έλεγα πως είμαστε τουρίστες και θέλουμε να πάμε στο Μουσείο. Τους έδειχνα την φωτογραφική και τα σανδάλια αλλά λέει ήθελαν ταυτότητα, μήπως λέει ήμασταν λαθρομετανάστες -δεν το κατάλαβα αυτό το λαθραίος μάλλον θα είναι άλλη λέξη για το άνθρωπος- και είχαμε έρθει παράνομα από έναν Έβρο.
Εγώ τους έλεγα είμαι μισή Αμερικάνα από Μπόστον και τότε γυάλισε το μάτι τους και έλεγαν μεταξύ τους μήπως έχουμε σύνδεση με Βελβεντό και Αλ Κάιντα μαζί και έχουν πιάσει χοντρό λαβράκι. Τελικά έχασα την υπομονή μου και έβγαλα τα χαρτιά μας. Τους πήρε μισή ώρα να καταλάβουν και άλλη μισή να μας αφήσουν, αλλά τελικά πείστηκαν ότι δεν είμαστε όπως είπαν αναρχοάπλυτοι ή τρομοκράτες ή λαθραίοι ή αριστεροί και μας άφησαν. Βέβαια τα παιδιά τα άλλα δεν τα άφησαν και τους ρώτησα και μου ‘παν «άντε μωρή στην δουλειά σου». Δεν κατάλαβα τι είπαν, αλλά ήταν επιεικώς αγενής ο τρόπος και ο τόνος τους.
Και καθώς γυρνούσαμε, κάπως τρομοκρατημένοι μην μας ξαναπιάσουν για Αλ Κάιντα αλλά και απογοητευμένοι που χάσαμε μια μέρα από τις διακοπές μας με αυτά τα πράσινα αντιπαθητικά πράγματα, μας σταμάτησε μια κυρία με μικρόφωνο. Από το Σκάι μας είπε. Και άρχισε τις ερωτήσεις, δεν τις θυμάμαι καλά μόνο μια που μας έκανε 3 φορές… «Θα ξαναρχόσασταν Ελλάδα βλέποντας το χάος, την βία και την τρομοκρατία που προκαλούν οι διαδηλώσεις και οι διαδηλωτές χαλώντας ταυτόχρονα την εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό;»
Δεν κατάλαβα, αλλά μου φάνηκε μετά από όλα όσα είχαμε περάσει -όπως λένε και στο Ελλάντα- τελείως ηλίθια.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.