Οι σημαίες παραδόθηκαν στους μαθητές. Τα τύμπανα επίσης ανά χείρας. Όλοι ομοιόμορφα ντυμένοι, να μη ξεχωρίζει κανείς. “Να βρείτε λευκό πουκάμισο και μπλε παντελόνι, αλλιώς δεν θα έρθετε στην παρέλαση” είχε προειδοποιήσει ο γυμναστής. Τα εμβατήρια στα μεγάφωνα, απαραίτητα για τη δημιουργία κλίματος περηφάνιας, ευφορίας. Ρατσισμός με το καλημέρα. Μπροστά οι ψηλοί, πίσω οι κοντοί. Πρώτα οι κοπέλες, ίσως κατά το -βαθιά σεξιστικό- “οι κυρίες προηγούνται”. Η σφυρίχτρα στο στόμα, μην τυχόν και χάσει κανείς το βήμα. Έτοιμοι. Μαρς.
Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά των μαθητικών παρελάσεων. Κι αν θυμίζουν σε πολλά τις στρατιωτικές παρελάσεις και τη στοίχιση ανδρών και γυναικών ενδεδυμένων με στρατιωτική περιβολή και φερόντων οπλισμό, είναι γιατί από κει έλκουν την καταγωγή τους. Πίσω στα φασιστικά και ναζιστικά καθεστώτα της Ευρώπης.
Η παράδοση των μαθητικών παρελάσεων είναι πολύ παλιά στη χώρα μας. Οι ρίζες της φθάνουν στον προηγούμενο αιώνα. Οι πρώτοι που παρέλαυναν ήταν οι φοιτητές, σε στιγμές εθνικής κινητοποίησης. Τα σχολεία εμφανίζονται παραταγμένα στην εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου 1924, ημέρα που συνέπιπτε με την ανακήρυξη της Δημοκρατίας. Τα επόμενα χρόνια αναφέρονται μόνο πρόσκοποι και μαθητές στρατιωτικών σχολών που πλαισιώνουν τη στρατιωτική παρέλαση. Το 1932 στην Αθήνα τα σχολεία συμμετέχουν μαζί με τους προσκόπους, τη “φρουρά της πόλης” και τις “εθνικιστικές οργανώσεις” σε παρέλαση ενώπιον επισήμων στον Άγνωστο Στρατιώτη.
Το 1936, επί δικτατορίας Μεταξά, η μαθητική παρέλαση παίρνει χαρακτήρα συμπληρωματικό προς τις στρατιωτικές.
Ο ίδιος ο Μεταξάς, σημειώνει στο Ημερολόγιό του, στις 25 Μαρτίου 1938: “Τι όνειρο ήταν χθες και σήμερα! -Χθες στο πεδίον του Άρεως με την Εθνική Νεολαία. Το έργον μου! Έργον που ενίκησε μέσα σε τόσες αντιδράσεις! Σχεδόν 18 χιλιάδες παιδιά από Αθήνας και Πειραιά, περίχωρα και από πολλές επαρχίες. Φάλαγξ “Ι.Μεταξά” Πατρών! (…) -Σήμερα. Τελετή. Ενθουσιασμός. Αποθέωσις. Παρέλασις στρατού θαυμασία. Απόγευμα παρέλασις Σχολείων Προσκόπων κτλ. και Εθνικής Νεολαίας με τα Τάγματα εις την ουράν. Αι φάλαγγες της ΕΟΝ ατέλειωτοι! Όλοι ντυμένοι! Περίπου 12-14 χιλιάδες! Εντύπωσις εις τον κόσμον καταπληκτική!”
Σε μια από τις δεκάδες παρελάσεις μαθητών-φαλαγγιτών που οργάνωσε η 4η Αυγούστου στο Παναθηναϊκό Στάδιο, ο Μεταξάς απευθύνθηκε προς τον Γεώργιο Γλίξμπουργκ: “Ιδού, Μεγαλειότατε, ο στρατός σας, εις τον οποίον και μόνον πρέπει να στηρίζεσθε.”
Ταυτόχρονα, η στρατιωτικοποίηση της νεολαίας ( Ε.Ο.Ν.) ήταν βασικός στόχος του καθεστώτος. Από τότε οι μαθητικές παρελάσεις συνεχίζονται αδιάλειπτα καθοριζόμενες από ένα θολό νομοθετικό πλαίσιο -“προαιρετικά και με το ζόρι”, παρά την καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για το θέμα της υποχρεωτικότητας της συμμετοχής μαθητών και εκπαιδευτικών σ΄ αυτές. Η μόνη περίοδος που τέθηκε ουσιαστικά ζήτημα κατάργησής τους ήταν αμέσως μετά τη χούντα. Σήμερα, σε καμία χώρα της Ευρώπης δε γίνονται μαθητικές παρελάσεις έκτος από τις Ελλάδα, Κύπρο και Τουρκία.
Η φασιστική προέλευση είναι τόσο έκδηλη που γίνεται φανερή σε όλη τη δομή τους. Προηγείται η σημαία, την οποία κρατά ο «καλύτερος» σε επιδόσεις μαθητής της μεγαλύτερης τάξης του σχολείου, ενώ τον συνοδεύουν οι αμέσως “καλύτεροι” της τάξης του και οι “καλύτεροι” των μικρότερων τάξεων. Οι “άξιοι”, οι έξυπνοι, που έχουν 20 στα Μαθηματικά και στα Αρχαία. Ο παραλογισμός, εμφανής. Στις παρελάσεις γιορτάζεται η μνήμη των αποθανόντων και των θυμάτων της “πατρίδας”, στον πόλεμο ενάντια στις ξένες κατακτητικές δυνάμεις. Το δικαίωμα να κρατάει κανείς τη σημαία, τί σχέση έχει με τους βαθμούς του; Η “εθνική υπερηφάνεια” που φουσκώνει τα στήθη και τον καβάλο στο παντελόνι, με ποιόν τρόπο σχετίζεται με τις επιδόσεις στα μαθήματα και τα διαγωνίσματα; Το επιχείρημα, ότι δίνεται σε ανταπόδοση και επιβράβευση του κόπου και της προσπάθειας, επίσης στερείται λογικής. Αλλιώς, γιατί να μην τρώει μια διήμερη αποβολή, κατ’ αντιστοιχία, όποιος έγραψε κάτω από τη βάση;
Μετά το μυαλό ακολουθεί το ύψος, η ευρωστία και η φυσική ομορφιά. Οι ψηλοί μπροστά, οι κοντοί πίσω. Κι αν κάνα παιδάκι είναι πιο παχουλό, συνήθως κρύβεται στην τριτοτέταρτη γραμμή.
Ο τρόπος που χαιρετά ο διμοιρίτης τους επισήμους , σηκώνοντας το χέρι σχεδόν φασιστικά, θυμίζει τον χαιρετισμό των Γερμανών ναζί. Ώπα, περίμενε. Τί γιορτάζουμε είπαμε; Το “όχι” του φιλομουσολινικού και φιλοχιτλερικού Μεταξά στους φασίστες; Κι αφού ήταν φίλος τους και δικτάτορας και φασίστας και χαιρετούσε στα ναζιστικά πρότυπα, γιατί είπε “όχι”. Κάτσε γιατί μπερδεύτηκα…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.