Πρώτο σύμπτωμα: Να δράσεις ώστε να σκοτώσεις κάποιον που πιστεύεις ότι η ζωή του δεν αξίζει για έναν οποιοδήποτε λόγο.
Δεύτερο σύμπτωμα: Βλέπεις μια σκηνή μπροστά σου όπου ασκείται βία σε έναν άνθρωπο ή συμβαίνει κάτι σοβαρό σε έναν άλλον άνθρωπο και η πρώτη σου αντίδραση είναι να σηκώσεις το κινητό και να το βγάλεις live στο facebook ή να τραβήξεις μια φωτογραφία.
Συμπτώματα μιας κοινωνίας που μοιάζει πρώτα και κύρια να μην εκτιμά την ανθρώπινη ζωή ως το υπέρτατο αγαθό. Και επειδή ακριβώς δεν εκτιμά την ανθρώπινη ζωή θεωρεί ότι αν κρίνει μπορεί να την αφαιρέσει από κάποιον. Απλά αλλάζει το πρόσχημα, η αιτία.
Μια κοινωνία του θεάματος εναρμονισμένη πλήρως με όσα είχε γράψει το βιβλίο του ο Guy Debord «Το θέαμα δεν είναι σύνολο εικόνων αλλά μια κοινωνική σχέση ατόμων διαμεσολαβούμενη από τις εικόνες». Έχουμε μάθει να παρακολουθούμε και να αντιλαμβανόμαστε τη ζωή μας κυρίως μέσα από μια οθόνη, ψέματα;
Έτσι λοιπόν από τους ανθρώπους που παρακολούθησαν live το λιντσάρισμα του Ζακ Κωστόπουλου μπροστά από ένα μαγαζί στην Ομόνοια χωρίς να πράξουν απολύτως τίποτα, φτάσαμε στην επίσης live παρακολούθηση (και μετάδοση αυτή τη φορά) ενός ανθρώπου που απειλούσε να αυτοκτονήσει πάλι συμπτωματικά στην περιοχή της Ομόνοιας. Και οι συμμετέχοντες στο «θέαμα» ζητούσαν τον θάνατο του υποψήφιου αυτόχειρα. Ζητούσαν αίμα από την θαλπωρή του καναπέ τους, από την ασφάλεια του γραφείου τους.
Οι υπόλοιποι, ίσως και οι ίδιοι άνθρωποι ένιωσαν δικαιωμένοι και υπερασπίστηκαν τον κοσμηματοπώλη που κλωτσούσε με μανία τον Ζακ Κωστόπουλο, «καλά να πάθει το κωλοπουσταριό, το πρεζάκι, η αδερφή» λέγανε. Πανηγύρισαν για έναν θάνατο, ένιωσαν περήφανοι που ένας «μη κανονικός» στα μάτια τους δεν είναι πια ανάμεσα μας. Βρίσκετε καμία διαφορά σε αυτές τις δύο περιπτώσεις;
Προσπαθείς να επιχειρηματολογήσεις και να πεις «όχι ρε φίλε, δεν είναι όλοι κανίβαλοι», προσπαθείς να είσαι αισιόδοξος και ξέρεις ότι δεν μπορείς να βάλεις στο τσουβάλι μια ολόκληρη κοινωνία αλλά είναι πολλές εικόνες (Η κοινωνία του θέαματος που λέγαμε) που δεν σου επιτρέπουν να αισιοδοξείς.
*Περισσότερα άρθρα και εκπομπές του Άρη Γάρου θα βρεις στο inotos.gr
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.