Κάθε φορά που περπατάμε στο δρόμο για να πάμε στη δουλειά ή άπλα περπατάμε, πόσες φορές άραγε κοιτάξαμε γύρω μας; Πάντα κοιτάμε μπροστά, συνήθως δεν γυρίζουμε το κεφάλι μας ούτε δεξιά ούτε αριστερά, σαν να ζούμε μέσα σε μια ατομική φούσκα που όσο διογκώνεται, τόσο μας μεταμορφώνει σε παθητικά ρομπότ. Πόσες φορές άραγε ακούσαμε φωνές, … Συνεχίστε να διαβάζετε το Αρνούμαι να προσέχω! – συνέντευξη με τον Ζακ Κωστόπουλο.