«Για το μεγαλύτερο μέρος της Ιστορίας, ο Ανώνυμος είναι συνήθως γυναίκα» είχε πει η Βιρτζίνια Γουλφ. Γι’ αυτές τις ανώνυμες λοιπόν έχουν μιλήσει αρκετές γυναίκες που έχουν σημαδέψει την πορεία της γυναίκας προς την απελευθέρωσή της από κάθε είδους σχέση εξουσίας και καταπίεση.
Πολλοί έχουν μιλήσει, έχουν δώσει διαλέξεις για την γυναίκα, την ισότητα μεταξύ των δύο φύλων, για τον φεμινισμό. Τι λένε όμως οι ίδιες οι γυναίκες που έμειναν στην ιστορία επαναστατώντας;
Η Σιμόν Ντε Μποβουάρ, μία από τις γυναίκες-σύμβολα του 20ο αιώνα, στο βιβλίο της “Το Δεύτερο Φύλο” γράφειγια τη θέση της γυναίκας στην σύγχρονη κοινωνία: «Κάτω από διάφορες μορφές οι παγίδες της κακής πίστης και της απάτης της σοβαρότητας περιμένουν το ένα φύλο όσο και το άλλο. Η εσωτερική ελευθερία είναι απόλυτη και στα δυο. Αλλά απλώς από το γεγονός ότι η ελευθερία στη γυναίκα είναι ακόμα αφηρημένη και κενή, μπορεί να την ασκήσει μόνο με επανάσταση, που είναι ο μόνος ανοιχτός δρόμος για κείνους που δεν έχουν την ευκαιρία να κάνουν κάτι δημιουργικό. Πρέπει να πετάξουν τους περιορισμούς της θέσης τους και να αναζητήσουν τον ανοιχτό δρόμο του μέλλοντος. Η καρτερικότητα είναι μόνο παραίτηση, δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τη γυναίκα παρά να εργαστεί για την απελευθέρωσή της».
Η αναρχική Έμμα Γκόλντμαν πάει κόντρα στις σουφραζέτες της εποχής της που διεκδικούσαν το δικαίωμα της ψήφου και εξηγεί τι σημαίνει γι’ αυτήν πραγματική απελευθέρωση της γυναίκας:«Η ανάπτυξη της γυναίκας, η ελευθερία της, η ανεξαρτησία της, πρέπει να είναι αποτέλεσμα των δικών της ενεργειών. Πρέπει να αρνηθεί το δικαίωμα οποιουδήποτε άλλου πάνω στο σώμα της, να αρνηθεί να κάνει παιδιά παρά μόνο αν τα θέλει, να αρνηθεί να υπηρετήσει το θεό, το κράτος, την κοινωνία, το σύζυγο κλπ. Να ελευθερώσει τον εαυτό της από το φόβο της κοινής γνώμης και της κοινής καταδίκης. Μόνο αυτά θα την ελευθερώσουν, όχι η ψήφος».
Στην ομιλία της με τίτλο “Σκλαβιά του Φύλου” η Βολταιρίν ντε Κλερ αναλύει πως η γυναίκα είναι εγκλωβισμένη στον ρόλο και στα πρότυπα ομορφιάς που τις επιβάλλουν: «Αυτή είναι η τυραννία του Κράτους. Αρνείται και στη γυναίκα και στον άντρα το δικαίωμα να δουλέψουν για να ζήσουν, και το απονέμει ως προνόμιο στους λίγους ευνοημένους, που πρέπει να πληρώσουν και φόρο 90% για τη χάρη που τους γίνεται. Αυτά τα δύο πράγματα, η εξουσία της Εκκλησίας στα μυαλά μας και η εξουσία του Κράτους στα κορμιά μας, είναι οι αιτίες της γυναικείας σκλαβιάς».
«Το να βλέπεις την ιστορία από την γυναικεία πραγματικότητα σημαίνει την αναγνώριση της αναπαραγωγική εργασίας ως πεδίο -κλειδί για την οργάνωση της κοινωνίας και για τον τρόπο που αυτή χρησιμοποιήθηκε για την πρωταρχική συσσώρευση του κεφαλαίου. Σημαίνει ότι κατανοείς πως ο καπιταλισμός που είναι συνδεδεμένος με τον ρατσισμό και τον σεξισμό πρέπει να υποτιμά την αναπαραγωγική εργασία με σκοπό να μειώνει ακόμη περισσότερο το εργατικό κόστος. Οι γυναίκες δεν αποτελούν όμως μόνο απλά ένα κομμάτι στον καταμερισμό της εργασίας αλλά και ένα μεγάλο τμήμα της αντίστασης σε αυτόν» υποστηρίζει η ριζοσπάστρια φεμινίστρια και φιλόσοφος Σίλβια Φεντερίτσι.
«Το φύλο είναι πάντα ένα πράττειν, όχι όμως ένα πράττειν από ένα υποκείμενο που θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι προϋπάρχει της πράξης» εξηγεί μία από τις σημαντικότερες σύγχρονες θεωρητικούς των σπουδών φύλου, η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας Τζούντιθ Μπάτλερ.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.