Το 2011 φεύγει, αλλά πίσω του αφήνει όμορφες μουσικές αναμνήσεις που θα μας συντροφεύουν πολλά ακόμη χρόνια όπως φαίνεται… Αποφάσισα, λοιπόν, να γράψω τους αγαπημένους μου δίσκους που κυκλοφόρησαν τη χρονιά που μας αφήνει… δίσκοι που με συντρόφευσαν σε πολλές στιγμές, δίσκοι που ήταν μεγάλη έκπληξη για την ελληνική εναλλακτική σκηνή, δίσκοι που μου υπενθύμισαν (και ακόμα μου υπενθυμίζουν) γιατί αγαπάω τόσο πολύ τη μουσική και το ραδιόφωνο…
«Αχινός», Lolek
Ο Lolek –ή Γιάννης Αναγνωστάτος- κυκλοφόρησε αρχές Μαΐου, δύο χρόνια μετά το ντεμπούτο του «Alone», έναν ιδιαίτερο δίσκο, διαμάντι για την εγχώρια εναλλακτική σκηνή. Δυστυχώς δεν τον γνώριζα νωρίτερα, από τον πρώτο του δίσκο, αλλά επειδή η τύχη είναι με το μέρος σου καμιά φορά, ανακάλυψα τις μουσικές αυτές και τις αγάπησα με το πρώτο κι όλας άκουσμα. Όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος, οι ήχοι του είναι επηρεασμένοι από τον Leonard Kohen, Tom Waits, Johnny Cash, αλλά και από τον Παύλο Σιδηρόπουλο και Νικόλα Άσιμο, Νίκο Χατζιδάκι και Βασίλη Τσιτσάνη, Λένα Πλάτωνος και Αρλέτα.
Ο δίσκος έχει μία λυρικότητα από τα παλιά, αλλά και αρκετά progressive στοιχεία, δυνατές ενορχηστρώσεις και παραγωγή που τα ενώνει και συγχρόνως τα αναδεικνύει όλα! Τα τραγούδια του ή θα σε κάνουν να δακρύσεις από συγκίνηση ή να τα μισήσεις, γιατί κρύβουν μία αυθεντικότητα, μία αλήθεια. Και την αλήθεια πολλές φορές δεν την αντέχουμε. Ένας δίσκος που δεν είναι για τα γούστα πολλών, αλλά σίγουρα εκπληκτικός… ένας δίσκος με αρχή και τέλος!
«Εδώ είναι το σπίτι μου», Κύριος Κ
Ασφαλώς και δε θα μπορούσα να τον παραλείψω από τις αγαπημένες μου επιλογές. Ο δίσκος αυτός, μετά από πέντε χρόνια προετοιμασίας και δουλειάς, κυκλοφόρησε στις 20 Ιουνίου του 2011. Αντιπροσωπεύει αυτό που λέει ο θυμόσοφος λαός «Το καλό πράγμα αργεί να γίνει»! Για να είμαι ειλικρινής, όταν είχα πρωτοακούσει το ομότιτλο με τον δίσκο τραγούδι «Εδώ είναι το σπίτι μου» δεν με κέρδισε. Πηγαίνοντας, όμως, Καστοριά το καλοκαίρι και έχοντας ο Γιάννης στο αυτοκίνητο το CD διαρκώς (σε εναλλαγή με του Λεωνίδα Μπαλάφα) με κέρδισε αμέσως το «Πάρε τα μάτια μου και κοίτα» και το «Κάπου έχω να πάω».
Κάπως έτσι, ακούγοντας ξανά και ξανά το δίσκο, αγάπησα όλα τα κομμάτια και τώρα δεν μπορώ να σταματήσω να τα ακούω, είτε ψηφιακά, είτε ζωντανά στα live του Κύριου Κ! Τελικά, αυτό που συνέβη, ήταν κάτι το αναπόφευκτο, απλά ήθελε λίγο χρόνο παραπάνω… Όπως χρειάστηκε πέντε χρόνια για να τελειοποιηθεί (και πραγματικά είναι τέλειος μουσικά, στιχουργικά και από άποψη παραγωγής), έτσι χρειάστηκε λίγος παραπάνω χρόνος για να με αγγίξει. Γι΄ αυτό, να δίνετε ευκαιρίες στους δίσκους, μην τους απορρίπτετε από το πρώτο άκουσμα!
«Το σύμπαν μέσα μου», Δραμαμίνη
Ο δίσκος που δημιουργήθηκε σε τρεις γωνιές της Ελλάδας: Δράμα, Θεσσαλονίκη, Αθήνα. Κάπως έτσι με ταξιδεύει και εμένα σε διάφορες γωνιές της φαντασίας μου, σε διάφορες γωνιές του δικού μου σύμπαντος. Ένα άλμπουμ με συμπαγές concept που σε αναγκάζει να κάνεις πολλά «Χιλιόμετρα» στον εσώτερό σου κόσμο, ξεφεύγοντας τελικά προς το σύμπαν. Ένα μεταίχμιο φαντασίας και πραγματικότητας… Τα δύο αδέρφια, Γιάννης και Χάρης Μιχαηλίδης, αποδείχτηκαν πραγματικά ταλαντούχοι και ευρηματικοί, καθώς δεν έγραψαν μόνο τους στίχους και τη μουσική, αλλά σε αυτούς οφείλονται: ενορχήστρωση, artwork, ηχοληψία, μίξη, mastering, επιμέλεια παραγωγής, σκηνοθεσία των video clip και της ταινίας μικρού μήκους.
Το «σύμπαν μέσα μου» είναι σαν ένα καλό βιβλίο, αξίζει και θες να το έχεις στη βιβλιοθήκη σου. Μόλις τον πήρα στα χέρια μου, ενώ ήδη τον είχα ακούσει από το διαδίκτυο, ήταν κάτι το διαφορετικό… ένιωσα σαν τα μικρά παιδιά που αγωνιούν να ανοίξουν το δώρο τους και σκίζουν μανιωδώς το περιτύλιγμα. Εγώ ασφαλώς δεν έσκισα τίποτα, αλλά οι ίριδες των ματιών μου μεγάλωσαν από τα χρώματα του artwork και τα αυτιά μου αφέθηκαν στην απόλαυση των μελωδιών και των στίχων. Συμβουλή: αγοράστε το δίσκο κι ένα πρωινό Κυριακής καθώς «ξημερώνει», πηγαίνετε μία «βόλτα με το αμάξι» ακούγοντάς τον στη διαδρομή και θα νιώσετε κι εσείς ότι οι «χαρούμενες μέρες θα ‘ρθουν», αναπολώντας «στιγμές» που έχετε ζήσει. Κάπως έτσι θα έρθει «η νύχτα», χωρίς να το καταλάβετε…
«Ξένη Γη», Βαγγέλης Μαρκαντώνης
«Ξένη Γη», Βαγγέλης Μαρκαντώνης
Πέρασαν τρία χρόνια μετά την κυκλοφορία του τελευταίου άλμπουμ της Ανοιχτής Θάλασσας και ο Βαγγέλης Μαρκαντώνης επιτέλους «Χτύπησε το πιάνο» και αφού «Είπε το όνομά τις 3 φορές», βρέθηκε στην «Ξένη Γη»! Σύγχρονα με πιο παραδοσιακά στοιχεία συνδυάζονται, χωρίς να υπάρχει πρόθεση από τον ίδιο να συγκεράσει διαφορετικά είδη. Λειτουργώντας σαν ακροατής, δημιουργεί έναν υπέροχο δίσκο, όχι μόνο μουσικά, αλλά και στιχουργικά. Έτσι, αυτό που φτάνει και στα δικά μου αυτιά (και όπως φάνηκε και στα δικά σας) είναι κάτι υπέροχο! ‘Εκπληξη, επίσης, του δίσκου ήταν και το μοναδικό αγγλόφωνο τραγούδι με τη φωνή του Κώστα Αντωνιάδη των GAD, «Empty Moons». Ένας δίσκος με πολλούς κρυμμένους αριθμούς και με πολλές όμορφες ιστορίες από πίσω του, τις οποίες αξίζει να ανακαλύψετε…
«Ο ελάχιστος εαυτός», Θανάσης Παπακωνσταντίνου
«Ο ελάχιστος, λέμε, ο νοσταλγός της αρχής, που το άσπρο στο μάτι του έχει γεμίσει με βρύα, ο ξενιστής των ονείρων, που αλλοιώνει τα σχήματα κι αναγκάζει το χώρο να παθαίνει ναυτία». Αυτό είναι ένα τετράστιχο από το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου. Για ακόμα μία φορά, μετά από τρία χρόνια, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου γράφει ποίηση –όχι απλούς στίχους. Δώδεκα τραγούδια –ποιήματα άλλα ερωτικά, άλλα κοινωνικά, άλλα αυτοαναφορικά, τραγούδια που σου δημιουργούν προβληματισμούς, που ενεργοποιούν τη μνήμη και σε ταξιδεύουν… Μπορεί να χρησιμοποιώ αυτές τις λέξεις, αλλά το κάνω με ρίσκο, καθώς δεν μπορώ να του βάλω ακριβείς ταμπέλες και περιοριστικούς χαρακτηρισμούς. Ένας δίσκος που δύσκολα περιγράφεται, αλλά εύκολα απολαμβάνεται. Σε οδηγεί από μόνος του ο στίχος και η μουσική.
«Στων βουβών την εσχατιά», Active Member
Το πρώτο κομμάτι που άκουσα από το δίσκο ήταν το «Δεν πληρώνω», σαφώς επηρεασμένο από όλα όσα βιώνουμε τους τελευταίους μήνες, τραγούδι που με εκφράζει ιδιαιτέρως καθώς μήνες έχει να επικυρωθεί κάποιο δικό μου εισιτήριο στα ΜΜΜ. Κάπως έτσι είναι όλος ο δίσκος. Ο B.D.Foxmoor και η Sadahzinia μας χαρίζουν 22 τραγούδια, βασισμένα σε όλα εκείνα που ζούμε και αντιλαμβανόμαστε κοινωνικά. Δείχνοντας ότι πάντα οι καιροί φυσάνε κόντρα σε όσους ονειρεύονται τ’ απλά και τ’ αυτονόητα και σε όσους τα ζούνε μέσα απ’ τα τραγούδια και τις ιστορίες τους (Active Member).
Ο δίσκος αυτός σου υπενθυμίζει ότι το να είσαι βουβός, ιδιαίτερα σε μία εποχή «κρίσης», είναι επιλογή και κάθε επιλογή έχει και συνέπειες. Το ζήτημα είναι ότι αυτή η επιλογή μάς επηρεάζει όλους και γι’ αυτό είναι καιρός για «Ντου ξελευτερία», δεν υπάρχουν περιθώρια για ευκαιρίες σε πολιτικές που μας έχουν οδηγήσει στο βόθρο … «Καλύτερα να φύγεις ματωμένος στην παλέστρα, παρά τα όμορφα να σε βρουν στη χέστρα»! Ακούστε, λοιπόν, το δίσκο και ίσως κάτι ξυπνήσει μέσα σας… σε μένα πάντως ξύπνησαν πολλά και αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα.
Μαρία Πακτίτη
Αναδημοσίευση από το www.trollradio.gr
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.