Η επιστροφή στις ρίζες, στον τόπο γέννησης σου, ύστερα από πολλά χρόνια, αμέτρητα κιλά καυσαερίου αλλά και απογοητεύσεων στην μεγαλούπολη της Αθήνας, αποτελεί φαινόμενο που ολοένα και αμβλύνεται τα τελευταία χρόνια.
Την αποκορύφωση του βέβαια διανύουμε, αυτές τις εποχές που η οικονομική κρίση έχει κάνει για τα καλά την εμφάνιση της σε κάθε σπιτικό.
Ποιος θα μπορούσε να είναι άραγε περισσότερο κατάλληλος να μας μιλήσει για αυτό το φαινόμενο, πέρα από έναν άνθρωπο που αποφάσισε πριν κάποια χρόνια να αφήσει την Αθήνα και να εγκατασταθεί μόνιμα σε ένα χωριό, που το χειμώνα μετράει ίσα ίσα 30 μόνιμους κατοίκους.
Το ραντεβού δόθηκε στο καφενείο του χωριού, όχι προ-κανονισμένα όμως αλλά αυθόρμητα, καθώς ήξερα ότι ο κύριος Γιώργος περνάει αρκετές ώρες της ημέρας σε αυτό. Μόλις του πρότεινα να μου μιλήσει, ένα μεγάλο χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του. Η κουβέντα με κάποιον μεγαλύτερο μόνο ως κρυμμένος θησαυρός μπορεί να χαρακτηριστεί..
Η απόφαση
Σύμφωνα με τα λεγόμενα του λοιπόν, η απόφαση του μόνο ως ξαφνική δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Πολλά χρόνια περίμενε να συνταξιοδοτηθεί ώστε να αφήσει πίσω την ασχήμια της Αθήνας. Την απόφαση την πήρε τελικά πριν 4 χρόνια περίπου και από τότε δεν την έχει μετανιώσει ούτε για ένα δευτερόλεπτο.
Οι λόγοι
Η ζωή στην Αθήνα είναι πολυέξοδη, μας αποκαλύπτει, η σύνταξη που θα έπαιρνε δεν θα του έφτανε να καλύψει ούτε τα βασικά του έξοδα. “Στο χωριό έχω τον κήπο μου, τα ζωντανά μου, το σπίτι και τα χωράφια μου, συνεχίζει όλο περηφάνια και η αλήθεια είναι ότι από εκεί και ύστερα, δεν τόλμησα να τον διακόψω πολλές φορές! Ποτέ δεν θα ξεμείνω από φαγητό τουλάχιστον, στην πρωτεύουσα ακόμα και αυτό πολλές φορές τίθεται υπό αμφισβήτηση”.
Βλέπετε, είναι από τους ανθρώπους που μεγάλωσε υπό αρκετά δύσκολες συνθήκες. Τότε ακόμη και τα παιδιά μικρής ηλικίας εργάζονταν στα χωράφια και ο κύριος Γιώργος, δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Ποτέ δεν απολάμβανε πολυτέλειες, αντίθετα μεγάλωσε σε μια φτωχή οικογένεια, για αυτό άλλωστε μέχρι και σήμερα ποτέ δεν απαίτησε πολλά. Ήθελε απλά να ζει αξιοπρεπώς.
“Στο χωριό, η ζωή είναι ήρεμη, χωρίς άγχος και καυσαέριο. Εδώ όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας, εδώ δεν είμαι μόνος. Όταν βγω στο δρόμο, ξέρω ότι μπορώ να τους χαιρετήσω όλους και αυτό θα είναι αληθινό, όχι ψεύτικο ή βεβιασμένο. Στην Αθήνα καλά- καλά δεν γνώριζα τους γείτονές μου”. Ο κύριος Γιώργος, δίχως να το ξέρει ίσως εξέφραζε αλήθειες, που λίγο πολύ όλοι τις έχουμε σκεφτεί.
Η ζώη του σήμερα
“Εδώ η μέρα μου είναι γεμάτη, δεν είμαι σε ένα σπίτι κλεισμένος βλέποντας το χαζοκούτι, μου απάντησε όταν τον ρώτησα αν καταφέρνει να γεμίζει τη μέρα του στο χωριό”. Η απάντηση του αποστομωτική. Το ημερήσιο πρόγραμμα του ξεκινάει στις 6 το πρωί με δουλειές στα χωράφια και τη φροντίδα των ζώων και τελειώνει σίγουρα μετά τις 12 το βράδυ.
“Εδώ γεννήθηκα και εδώ θέλω να αφήσω την τελευταία μου πνοή”, με αυτά τα λόγια έκλεισε αρκετά κεφάτος ομολογουμένως τη συζήτηση και συνέχισε να πίνει κρασί με τους συγχωριανούς του. Ένιωθα ότι είχα κερδίσει πολλά . Δεν αγαπάνε άλλωστε πολλοί τον τόπο τους όπως αυτός.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.