«Πρέπει να μιλήσουμε όλοι μαζί! Οι συντάξεις μας κινδυνεύουν… Αν κοπούν θα πεθάνει κόσμος…».
Η κραυγή αγωνίας μιας φίλης οροθετικής στο τηλέφωνο είναι ενδεικτική του κλίματος που κυριαρχεί τον τελευταίο καιρό ανάμεσα στους οροθετικούς φίλους μου.
Από την αρχή της εφαρμογής του μνημονίου ένας από τους τομείς που μπήκαν στο στόχαστρο ήταν το κράτος πρόνοιας. Μάλιστα από εκεί αποφασίστηκε να γίνουν οι πιο μεγάλες περικοπές, καθώς θεωρήθηκε ότι οι παροχές ήταν υπέρ το δέον γενναιόδωρες και ανελαστικές και έπρεπε να περικοπούν.
Κάπως έτσι άρχισαν να βγαίνουν τα πρώτα άρθρα για συντάξεις τυφλότητας που παρέχονταν σε μη δικαιούχους, για αναπηρικές συντάξεις που δίνονταν σε ανθρώπους που κανονικά τα ποσοστά αναπηρίας τους έπρεπε να είναι πολύ χαμηλότερα από αυτά που είχαν κ.λπ. Ο βασικός στόχος ήταν να προετοιμάσουν το κοινωνικό σύνολο για μια «μεταρρύθμιση», δηλαδή για μια αναπροσαρμογή προς τα κάτω όλου του συστήματος. Στην ουσία το κράτος θα έκοβε παροχές που ήταν προς όφελος των πιο αδυνάτων, ανθρώπων που στηρίζουν την επιβίωσή τους σε αυτές γιατί δε μπορούν να εργαστούν λόγω μιας κατάστασης υγείας όπως είναι η αναπηρία. Στους οροθετικούς σήμερα οι παροχές είναι ένα διμηνιαίο επίδομα που το λαμβάνει κάποιος μόνο όταν έχει αρχίσει να παίρνει αντιρετροϊκή αγωγή.
Αυτές ακριβώς οι παροχές έχουν μπει στο στόχαστρο από την αρχή της εφαρμογής του μνημονίου. Στην αρχή με δηλώσεις και διαρροές του υπουργείου, όταν υπουργός υγείας ήταν ο Ανδρέας Λοβέρδος, πριν ακόμα ενεργοποιήσει τους μηχανισμούς του ΚΕΕΛΠΝΟ για την εφαρμογή της κατάπτυστης διάταξης 39Α εναντίον των οροθετικών γυναικών στο κέντρο της Αθήνας το Μάιο του 2012, μερικές μόνο μέρες πριν από τις εκλογές. Ο υπουργός, σε συνεργασία με υγειονομικούς συμβούλους, άφηνε να εννοηθεί ότι το τελευταίο διάστημα υπήρχε αυξημένος αριθμός κρουσμάτων hiv ανάμεσα στους τοξικομανείς, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι τα άτομα αυτά κολλάνε επίτηδες τον ιό για να μπορούν να πάρουν το επίδομα. Στην πραγματικότητα το υπουργείο απέκρυπτε τεχνηέντως ότι εκείνη την εποχή είχε αποφασιστεί στα πλαίσια των περικοπών στην υγεία να σταματήσει να χορηγεί δωρεάν σύριγγες και βελόνες στους τοξικομανείς, οι οποίοι στρέφονταν στο να τις ανταλλάσσουν μεταξύ τους, με αποτέλεσμα την έκρηξη νέων κρουσμάτων. Στο πίσω μέρος εκείνης της διαρροής ο στόχος ήταν να περικοπεί το επίδομα των οροθετικών.
Με την καινούργια διαδικασία των ΚΕΠΑ που ξεκίνησε από το 2010 και αναθεωρήθηκε με μια σειρά από νόμους και ΦΕΚ (ενδεικτικά νόμος 3846/2010, νόμος 4025/2011, ΦΕΚ 1506/ΤΒ’/4-5-2012), ορίστηκαν κριτήρια για την είσπραξη των βοηθημάτων. Οι οροθετικοί έκτοτε πρέπει να περνάνε από μια επιτροπή των ΚΕΠΑ που θα πιστοποιεί το ποσοστό της αναπηρίας τους με βάση το πόσο προχωρημένη είναι η αρρώστια τους και αν το ποσοστό είναι μεγαλύτερο από 50%, που ορίζεται με τον αν έχουν ξεκινήσει αντιρετροϊκή αγωγή, τότε μόνο έχουν το δικαίωμα να πάρουν το επίδομα, ενώ πριν δινόταν σε όλους. Όσον αφορά την αναπηρική σύνταξη, που χορηγείται σε κάποιους, τους χορηγείται ανάλογα επίσης με βάση το ποσοστό αναπηρίας καθώς και αν έχουν συμπληρώσει ένα συγκεκριμένο αριθμό ενσήμων. Πολλοί ωστόσο χάνουν το δικαίωμά τους στη σύνταξη όταν οι επιτροπές τους δίνουν ένα ποσοστό χαμηλότερο από 67% που χρειάζονται. Κάποιοι κάνοντας ένσταση και εξεταζόμενοι από μια δευτεροβάθμια επιτροπή τελικώς πήραν το ποσοστό, ωστόσο ακόμα κι έτσι δεν κάνουν ένσταση όλοι όσοι απορρίπτονται, άρα κάποιοι αποκλείονται.
Τίθεται λοιπόν το ερώτημα προς τα πού πηγαίνουμε. Πολλοί οροθετικοί δεν έχουν καν τη δυνατότητα να εργαστούν γιατί, ενώ είναι φαινομενικά υγιείς, στην πραγματικότητα το ανοσοποιητικό τους σύστημα είναι τόσο εξασθενημένο που είναι απαγορευτικό να δουλέψουν, γιατί αν κολλήσουν για παράδειγμα μια ίωση, αυτό θα έχει ανεπανόρθωτες συνέπειες για την υγεία τους. Επιπλέον είναι πολλές φορές απόβλητοι από την αγορά εργασίας λόγω του κοινωνικού στίγματος. Υπάρχουν μάλιστα φίλοι μου που έχουν χάσει τη δουλειά τους όταν μαθεύτηκε ότι είναι οροθετικοί. Επομένως η αναπηρική σύνταξη και το επίδομα είναι τα μόνα τους έσοδα. Με αυτά προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα σε μια καθημερινότητα που έχει πολύ μεγάλη διαφορά από την καθημερινότητα ενός υγιούς ατόμου. Γιατί το επίδομα και η σύνταξη, για όσους τα παίρνουν, δε χρησιμεύουν μόνο για να ζουν όπως ζει κάθε υγιής άνθρωπος, αλλά είναι αναγκασμένοι πολλές φορές να πληρώνουν πολλά χρήματα κάθε μήνα για να αγοράζουν αντιβιώσεις και άλλου είδους φάρμακα, ζωτικά για την υγεία τους, που ένα μέρος τους μόνο καλύπτεται από τα ταμεία. Αν π.χ. ένας οροθετικός κολλήσει μια ίωση, αυτή πρέπει να αντιμετωπιστεί αμέσως, χωρίς την πολυτέλεια της αναμονής. Επίσης είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν κάποιες εξετάσεις επείγουσες, που δεν μπορούν να τις κάνουν έγκαιρα περιμένοντας τις ατελείωτες λίστες αναμονής που υπάρχουν στα νοσοκομεία.
Αλλά ακόμα και αν κάποιος οροθετικός καταφέρει να είναι υγιής, είναι υποχρεωμένος να φροντίζει για τη γενικότερη υγεία του οργανισμού του, την καλή του διατροφή (η κακή διατροφή είναι γνωστό ότι ρίχνει το ανοσοποιητικό με αποτέλεσμα κάποιος να είναι επιρρεπής σε λοιμώξεις) καθώς και την αντιμετώπιση διαφόρων παρενεργειών των αντιρετροϊκών φαρμάκων.
Με αυτά στο μυαλό φτάνουμε στο σημείο να πούμε ότι πολλοί οροθετικοί στην ουσία ζουν μόνο χάρη στο επίδομα ή την σύνταξη. Αν αυτά κοπούν, όσοι δεν έχουν καμία άλλη πηγή εισοδήματος θα καταλήξουν αργά ή γρήγορα να αρρωστήσουν και να πεθάνουν. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα και γι΄ αυτό το λόγο όλες οι ευρωπαϊκές χώρες χορηγούν αντίστοιχες συντάξεις και επιδόματα.
Στη μνημονιακή πραγματικότητα της Ελλάδας του 2016, όπου όλες οι ανθρώπινες ανάγκες θεωρούνται αριθμοί και έτσι αντιμετωπίζονται, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, έχοντας υπογράψει στο τρίτο μνημόνιο του καλοκαιριού του 2015 την περικοπή των επιδομάτων πρόνοιας κατά 1 δισ. ευρώ, είναι υποχρεωμένη να νομοθετήσει αυτό το έγκλημα. Διάφοροι αξιωματούχοι της, όπως ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Αλληλεγγύης Δημήτρης Καρέλλας, έχουν ήδη δηλώσει ότι η περικοπή αυτή θα πραγματοποιηθεί από τις αρχές του 2017. Το τελευταίο διάστημα η ίδια η υπουργός Θεανώ Φωτίου, προσπαθώντας να συσκοτίσει τα πράγματα δήλωσε ότι η κυβέρνηση εξωθείται από την Ε.Ε. να μειώσει τα επιδόματα πρόνοιας, χωρίς να αναφέρει ότι είναι μνημονιακή υποχρέωση.
Η ανάπτυξη ενός κινήματος υπεράσπισης των επιδομάτων αυτών, μαζί με άλλες διεκδικήσεις στην υγεία, μετά από όλα αυτά, φαντάζει να είναι η μόνη υπερασπιστική γραμμή, η μόνη ελπίδα για τους χιλιάδες δικαιούχους.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.