Ήταν μια μέρα σαν τις άλλες στο Μισισίπι. Ο ήλιος καυτός και οι εργάτες να δουλεύουν στα απέραντα χωράφια από το πρωί. Ο McKinley εργαζόταν ως επίμορτος καλλιεργητής εκεί από μικρή ηλικία. Παρ΄όλα αυτά το ίδιο απόγευμα θα συμβεί κάτι που θα του αλλάξει τη ζωή για πάντα. Στο αγρόκτημα φτάνουν, το 1941, δύο υπάλληλοι του Πανεπιστημίου του Φισκ, που ηχογραφούν παραδοσιακή μουσική για τη βιβλιοθήκη του Κογκρέσου. Όταν για πρώτη φορά άκουσε τη φωνή μέσα από το μικρό ηχείο ήταν σαν να γνώριζε τον εαυτό του από την αρχή. Η ηχογράφηση αυτή του απέφερε 20 δολάρια και δύο αντίτυπα με τη φωνή του.

Από μικρός ένιωθε ότι ήταν πολύ ‘‘μεγάλος’’ για να μείνει για πάντα στη βαμβακοφυτεία. Μετά από μερικές μέρες αποφασίζει να μετακομίσει στο Σικάγο. Ήταν το ταξίδι που θα έδινε το κάτι διαφορετικό στη μουσική.

Ο Muddy Waters, κατά κόσμον McKinley Morganfield, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην κομητεία Ισακένα του Μισισίπι. Το προσωνύμιο «Muddy» του το κόλλησε η γιαγιά του γιατί του άρεσε να παίζει με το νερό της λάσπης κατά την παιδική του ηλικία. Αργότερα, ο ίδιος πρόσθεσε το Waters, ολοκληρώνοντας το όνομα με το οποίο έκανε μία από τις πιο ξεχωριστές πορείες στη μουσική βιομηχανία. Από μικρή ηλικία συνήθιζε να παίζει φυσαρμόνικα και όταν αγόρασε μια κιθάρα στα έντεκα του, έμοιαζε σαν δύο πράγματα να αλληλοσυμπληρώθηκαν. Αυτοδίδακτος, ανέπτυξε το δικό του ιδιαίτερο στυλ, με επιρροές από τους Robert Johnson και Son House.

Στις πρώτες ζωντανές εμφανίσεις του ανοίγει συναυλίες άλλων καλλιτεχνών σε μπαρ του Σικάγο. Λίγο αργότερα γνωρίζει τον Leonard Chess, ο οποίος του προτείνει να ηχογραφήσουν μερικά τραγούδια στο στούντιο του. O Chess ενθουσιάζεται με τον καθαρό κρυστάλλινο ήχο της κιθάρας του Muddy και του προσφέρει συμβόλαια στην δισκογραφική εταιρία. Το 1947 ηχογραφεί την πρώτη επιτυχία του, «I feel like going home», και μερικούς μήνες μετά το πασίγνωστο για πολλούς λόγους «Rolling Stone». Από αυτό το τραγούδι πήρε το όνομά του το ομώνυμο περιοδικό, αλλά βέβαια και το συγκρότημα Rolling Stones, τα μέλη του οποίου συνάντησαν τον Waters στο Σικάγο αρκετά χρόνια μετά. Ακολούθησαν πολλές μεγάλες επιτυχίες, οι οποίες συγκαταλέγονται στα καλύτερα blues τραγούδια, όπως τα «I’m Your Hoochie Coochie Man», «Just Make Love to Me» και «Mannish Boy».

Το 1954 μετακομίζει στο Σικάγο ο Howlin’ Wolf, μετά από τα single που κυκλοφόρησε με την δισκογραφική εταιρία του Chess. Τότε άρχισε και η μεγάλη αντιπαλότητα με τον Waters, καθώς ο Willie Dixon, που έγραφε τραγούδια και για τους δύο, συνήθιζε (σύμφωνα με την επικρατέστερη γνώμη) να δίνει τα καλύτερα στον Waters. Ακραίο γεγονός της εχθρότητάς τους, η επίθεση με όπλο του Wolf κατά της μπάντας του Waters κατά τη διάρκεια live εμφάνισης, μετά την ύπουλη «αρπαγή» του κιθαρίστα του πρώτου απ΄ τον δεύτερο. Η ιστορία αυτή θεωρείται μεμονωμένη περίπτωση, καθώς ο Waters βοήθησε αρκετούς καλλιτέχνες να κάνουν καριέρα, όπως ο Little Walter και ο Chuck Berry.

Μέσα από την πάροδο των χρόνων πειραματίστηκε με τη μουσική και πραγματοποίησε εμφανίσεις με διάσημους καλλιτέχνες της blues και όχι μόνο. Το 1981 διαγνώστηκε ότι έπασχε από καρκίνο του πνεύμονα, πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίστηκε βραχυπρόθεσμα. Το 1982 ο Waters ανέβηκε στη σκηνή χωρίς να το γνωρίζει ο Eric Clapton από πριν, για να τραγουδήσει το «Blow Wind Blow». Κατά την επιστροφή του από τη συναυλία η κατάσταση του επιδεινώθηκε και πλέον δεν ήταν αναστρέψιμη. Πέθανε, σαν σήμερα, στις 30 Απριλίου 1983 στο Άσλιπ του Illinois.

Ο Muddy Waters θεωρείται ως ένας από τους καλλιτέχνες που επηρέασαν πιο πολύ την blues αλλά και τη μουσική γενικότερα. Πήρε την σκυτάλη από τους παλιότερους «μπλουζίστες» και την πήγε πέρα από κάθε προσδοκία. Τα τραγούδια του διέθεταν την δύναμη και το χαρακτήρα που μιλούσαν κατευθείαν στην ανθρώπινη ψυχή. Δημιούργησε μια μουσική η οποία κυριολεκτικά «ηλέκτρισε» την -έως τότε- επαρχιώτικη σε ύφος μουσική της εποχής. Κατέχει επάξια μια θέση στο πάνθεον της μουσικής και δίκαια κέρδισε τον τίτλο του πατέρα της blues για σχεδόν πέντε δεκαετίες.

Δύο λόγια για τον Waters από τον Jimmy Hendrix (στα αγγλικά για να μην χαθεί κάτι στη μετάφραση): «The first guitarist I was aware of was Muddy Waters. I heard one of his records when I was a little boy and it scared me to death because I heard all of these sounds. Wow! What is that all about? It was great».


Η ταινία Cadilac Records είναι αφιερωμένη στη ζωή του.

Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.

Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.

[fbcomments width="100%" count="off" num="5"]