Τις τελευταίες μέρες τα κανάλια βουίζουν με την υπόθεση παιδεραστίας που αποκαλύφτηκε χάρη στη δράση της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Σπάνιο το να δώσω εύσημα σε κάποιο όργανο του κράτους -που συνήθως είναι η αρχή του προβλήματος και όχι η λύση- εδώ ανοιχτά τους παραδέχομαι. Γιατί χωρίς αυτούς ένας 40χρονος παιδεραστής θα συνέχιζε «την αγαπημένη του συνήθεια» ανενόχλητος στην γειτονιά του, στο καφέ που σύχναζε, στο μίνι μάρκετ που δούλευε, στο διαδίκτυο μέσα από το οποίο συνήθως «ψάρευε» τα θύματά του. Σχεδόν απροκάλυπτα και κυριολεκτικά μπροστά στα ματιά όλων. Οι συγγενείς ήξεραν, η γειτονιά ήξερε, ο κόσμος έβλεπε τις παρέες του, ποιος μίλησε; Κανείς.
Συχνό φαινόμενο στις γειτονιές, τις πόλεις, τα χωριά, σε κάθε τετραγωνικό αυτής της γης, η αδιαφορία, η σιωπή, η συγκάλυψη. Το καταραμένο τρίπτυχο που ανθεί στην ελληνική κοινωνία, στα σπίτια, στους εργασιακούς χώρους, στους δρόμους, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια…
Το τρίπτυχο που συγκαλύπτει την ενδοσχολική, την ενδοοικογενειακή βία και κάθε άλλου είδους βία σωματική και λεκτική, το έγκλημα, τον ρατσισμό, τον φασισμό, την διάκριση. Αυτή η χώρα ζέχνει από αδιάφορους, πνίγεται από την σιωπή, αυτή που σε κάνει να μην μιλήσεις όταν ο δίπλα σου θα δεχτεί επίθεση φραστική γιατί είναι γκέι, γιατί είναι μετανάστης, γιατί είναι ηλικιωμένος, γιατί είναι άσχημος ή όμορφος ή κίτρινος ή μαύρος.
Το ίδιο τρίπτυχο που πρέπει να έγινε ανυπόφορο για τον 20χρονο φοιτητή της Γαλακτοκομικής Σχολής των Ιωαννίνων. Δεν ξέρουμε, αν θα μάθουμε ποτέ, τί εν τέλει πραγματικά συνέβη σε αυτό το άτυχο παιδί, αλλά ο κύριος ένοχος έχει βρεθεί προ πολλού -τα άλλα είναι ψιλά γράμματα. Συνένοχοι και ένοχοι σχεδόν όλοι· η διοίκηση, οι καθηγητές, οι φίλοι, οι συμφοιτητές, οι συγγενείς ακόμα και οι γονείς. Όλοι όσοι ήξεραν και μουγγάθηκαν, αδιαφόρησαν, συγκάλυψαν ή να το πω αλλιώς με τον έναν και με τον άλλο τρόπο έσφιξαν καλά τη θηλιά στο λαιμό ενός παιδιού που δεν στάθηκε τυχερό γιατί δεν βρέθηκε κανείς στον δρόμο του να μιλήσει.
Δυο διαφορετικές υποθέσεις που αποκαλύπτουν τόσο στεγνά την σαπίλα μιας κοινωνίας που θα πρέπει να έχει στο νου της ότι για κάθε σιωπή της, ένα παιδί της πεθαίνει.
*Από τον στίχο του τραγουδιού «Αδιαφορία» του Λεωνίδα Μπαλάφα.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.