Επί χρόνια τώρα στις βόλτες μας συναντάμε τα σχέδιά του στους τοίχους των Εξαρχείων. Τα συνοδεύουν στίχοι και σκέψεις που φιλοσοφούν τη ζωή και την καθημερινότητα. Που εμφανίζουν μια διαφορετική οπτική πάνω στα πράγματα.
Ο Γιάννης Ρίτσος κοσμεί τα σκαλάκια του «Αστέρα» στην Καλλιδρομίου. «Για να φτάσεις να πεις την αλήθεια, θα πρέπει να μην περιμένεις πια τίποτα». Το γκράφιτι με τον ποιητή είναι το μόνο που δεν έχει «πατηθεί» από ένα σύνολο έργων στον τοίχο. «Έχω παρατηρήσει ότι αν κάνει ένας την αρχή και γράψει πάνω, μετά γράφουν πολλοί» μας λέει ο αυτοδίδακτος ζωγράφος των Εξαρχείων Κώστας Πλιάτσικας.
Την κλίση του στη ζωγραφική την κατάλαβε νωρίς. «Στην πρώτη τάξη του Δημοτικού, μόλις έπιασα στο χέρι μου μολύβι». Δέκα και δώδεκα χρόνων έκανε τις πρώτες του γελοιογραφίες. Αρκετά χρόνια αργότερα, ο Γιάννης Τσαρούχης, φίλος και δάσκαλός του, βλέποντας τις παιδικές του ζωγραφιές θα τον προκαλούσε να τις επαναλάβει επιτόπου. «Φτιάξε τώρα αυτό», μου λέει, «μπορείς;».
Παρά το ταλέντο του, ο Κ. Πλιάτσικας δεν κατάφερε ποτέ να σπουδάσει. Στα 15 του, και ενώ ήταν μαθητής στη Δευτέρα Λυκείου, τον έδιωξαν διά παντός από το σχολείο του στην Ηγουμενίτσα και τον απέκλεισαν απ’ όλα τα σχολεία της χώρας γιατί έμπλεξε σε καβγά με έναν καθηγητή του. «Είχαμε ακούσει ότι έμπαινε σε άλλες τάξεις και έδερνε ανεξαιρέτως αγόρια – κορίτσια. Τότε βέβαια ήταν σύνηθες οι δάσκαλοι και καθηγητές να χτυπούν τα παιδιά». Η φήμη επιβεβαιώθηκε. Ο καθηγητής, «χαμάλης και σφιχτοδεμένος στο σουλούπι», εμφανίστηκε από την πρώτη στιγμή έτοιμος να πράξει τα «δέοντα» για τους «απείθαρχους». Την πλήρωσε ο Κώστας.
«Αφού σταμάτησε στη μέση της τάξης, τότε ήταν τρεις γραμμές τα θρανία, με κοίταξε λοξά και είπε ‘βάλε το πουκάμισό σου μέσα στο παντελόνι’». Παρότι υπάκουσε, ο καθηγητής τον προειδοποίησε: «Δεν θα τα πάμε καλά, νεαρέ». «Το είπε τρεις φορές. Στην τρίτη άνοιξα τα χέρια μου απορώντας. Μου έριξε μια… σφαλιάρα, όπως σε καουμπόικα έργα». Ακολούθησε και δεύτερο χτύπημα και τρίτο. Ο 15χρονος Κώστας προειδοποίησε τον καθηγητή ότι θα πάει στον λυκειάρχη. «Όπως πάω, λοιπόν, να φύγω προς την πόρτα, με βουτάει απ’ το χέρι, με φέρνει γυροβολιά και με φέρνει αντιμέτωπό του. ‘Κάτσε κάτω, λέρα, που θα μου πεις εμένα ότι θα πας στον λυκειάρχη. Κάτσε κάτω, λέρα’, μου είπε… Όπως ερχόμαστε έτσι αντιμέτωποι, τον κοιτάζω κι εγώ στα μάτια και του σκάω μια μπουνιά. Του έσπασα το σαγόνι». Την επόμενη ημέρα αποβλήθηκε. Το χαρτί τον χαρακτήριζε «κάθαρμα καθαρμάτων». Ήταν κι ο πατέρας του κομμουνιστής.
Σήμερα ζει από τη ζωγραφική του. Κυρίως από παραγγελίες, πού και πού από καμιά έκθεση. Γράφει και βιβλία. Πολλά έργα του είναι πορτρέτα. Στο εργαστήρι του στην οδό Μαυρομιχάλη πετύχαμε ακόμη και του Βαγγέλη Μαρινάκη. Πιστεύει όμως ότι «η ζωγραφική δεν είναι φωτογραφία. Η ζωγραφική είναι πινελιά κι αυτό πρέπει να φαίνεται». Για την Τέχνη ευρύτερα έχει την άποψη ότι δεν πρέπει να αντιγράφει τη ζωή, αλλά να τη μεταποιεί. «Εκείνο που βλέπουμε δεν πρέπει να μένει ίδιο». Γι’ αυτό και όταν πελάτες του ζητούν να τους κάνει το πορτρέτο σαν φωτογραφία, τους προτρέπει απλά να μεγαλώσουν τη φωτογραφία που θέλουν και να την κάνουν αφίσα στο δωμάτιό τους.
Το δύσκολο, είναι να βρεθεί το θέμα. «Πρέπει όμως κάτι να κάνουμε. Ο καμβάς είναι ένα άδειο αντικείμενο που πρέπει να ζήσει».
*Το κείμενο δημοσιεύτηκε πρώτα στην Αυγή
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.