“Η συμμετοχή όλων μας είναι απαραίτητη για να κάνουμε τη Σχολική μας Κοινότητα κύτταρο αλληλεγγύης και συμπαράστασης.”
Αυτή τη φράση βρήκα ψάχνοντας στο internet για την αυτοοργάνωση σε σχολεία. Πρόκειται για μια χαρακτηριστική φράση, η οποία καθρεφτίζει την πραγματικότητα της αυτοοργάνωσης σε εποχή σκληρής κρίσης.
Εκπληκτικό παράδειγμα αυτοοργάνωσης και πρωτοβουλίας πολιτών αποτελεί το 2ο Δημοτικό Σχολείο Νέου Ηρακλείου, που συστεγάζει το 11ο Δημοτικό Σχολείο.
Ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων, οι διδάσκοντες, αλλά και διάφοροι εθελοντές έχουν μετατρέψει το σχολείο αυτό σε δίκτυο αλληλεγγής, καθώς με τη συμβολή όλων ο χώρος του σχολείου έχει συγυριστεί, έχει ομορφύνει με ζωγραφιές και το σχολείο έχει αποκτήσει χρήσιμο εξοπλισμό που πριν του έλλειπε.
Πολλοί γονείς σε πολλές περιοχές της χώρας παραπονιούνται για το ακατάλληλο περιβάλλον των σχολείων που επισκέπτονται τα παιδιά τους, αλλά δεν προχωρούν ένα βήμα παραπέρα, στη δραστηριοποίηση, στην πρακτική αντιμετώπιση του προβλήματος. Οι γονείς και οι δάσκαλοι του 11ου και 12ου Δημοτικού Σχολείου έκαναν μια καινοτομία, ακριβώς επειδή τη διαμαρτυρία τους τη μετέτρεψαν σε ενέργεια και ο Δήμος ανταποκρίθηκε σε αυτή θετικά. Οργανώθηκαν και όλοι μαζί φρόντισαν να δημιουργήσουν έναν χώρο, όπου τα παιδιά θα μπορούν να αισθάνονται καλύτερα, συνεπακόλουθα να αποδίδουν πληρέστερα και να είναι πιο δημιουργικά.
Η αλληλεγγύη, όπως παραδέχεται η διευθύντρια του 2ου Δημοτικού Σχολείου στην εφημερίδα Μetropolis, υπήρξε βασικό συστατικό στην προσπάθεια αναμόρφωσης του σχολείου. Η συνεργασία έφερε τους γονείς, τους διδάσκοντες και τα παιδιά πιο κοντά μεταξύ τους, τους έδωσε τον πραγματικό χαρακτήρα μιας ζωντανής αυτορρυθμιζόμενης κοινότητας, αλλά τους οδήγησε και σε άλλες μορφές δράσης, όπως παζάρια και εκδηλώσεις.
Είναι λυπηρό το ότι τόσα χρόνια σχεδόν κανείς δεν ευαισθητοποιούνταν και δεν αποφάσιζε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, να προσπαθήσει έμπρακτα να βελτιώσει έστω τα «κακώς κείμενα». Είναι λυπηρό που χρειάστηκε περικοπή μισθών και συντάξεων για να αφυπνιστεί μια μερίδα του πληθυσμού, που πριν αρκούνταν να αφήνεται στα χέρια άλλων, οι οποίοι υποτίθεται πως ήξεραν καλύτερα.
Είναι αισιόδοξο, όμως, που έστω και τώρα, κάπως αργοπορημένα, ο κόσμος δείχνει να κάνει ένα βήμα μπροστά, να δοκιμάζει την ομαδική δουλειά, τη συνεργασία, την πρωτοβουλία. Είναι ελπιδοφόρο που κάποιες γκρούπες ανθρώπων ξεκινούν να ονειρεύονται και πάλι και προσπαθούν να πετύχουν το καλύτερο δυνατό για το μέλλον των παιδιών τους, που φτιάχνουν ζωγραφίες στους τοίχους των σχολείων για να προστατέψουν τα παιδιά απ’ τη μαυρίλα της κρίσης, που περιφρουρούν το δικαίωμα των παιδιών τους στην ολοκληρωμένη εκπαίδευση.
Μαρία Δελαγραμμάτικα
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.