“Κάθε πέρσι και καλύτερα”, μια έκφραση που θα μπορούσε με ευκολία να ανακηρυχθεί η πιο αντιπροσωπευτική ολόκληρης της χώρας, αλλά και του καθένα από εμάς ξεχωριστά. Τα σχολεία λοιπόν, όντας αναπόσπαστο κομμάτι και ίσως μία μικρογραφία του σκληρού έξω κόσμου, δεν θα μπορούσαν να ξεφύγουν από τον κανόνα. Η φετινή έναρξη βρήκε τα σχολειαρόπαιδα αλλά και τους εκπαιδευτικούς να διανύουν μία από τις δυσκολότερες και πιο δυσοίωνες χρονιές της τελευταίας περιόδου.

Τα προβλήματα χιλιοειπωμένα και χιλιοπαιγμένα από κάθε λογής εφημερίδα,site ακόμη και τηλεοπτικά κανάλια. Τα κονδύλια για την εκπαίδευση μειώνονται με γεωμετρική πρόοδο, θυσία απαραίτητη στο βωμό του εθνικού συμφέροντος, σύμφωνα με τους εκάστοτε υπεύθυνους υπουργούς. Κιμωλίες, βιβλία, θέρμανση, προσωπικό, κατάλληλες εγκαταστάσεις.. είδη προς εξαφάνιση! Ακολουθούν και αυτά με τη σειρά τους, το δρόμο της σωστής εκπαίδευσης, η οποία έχει να κάνει την εμφάνιση της για πολλά χρόνια στους αποπνικτικούς χώρους των σχολείων.

Από την άλλη πλευρά, οι εκπαιδευτικοί οι οποίοι βλέπουν το μισθό τους να πετσοκόβεται, και να φτάνει σε επίπεδο που δεν τους δίνει το δικαίωμα να επιβιώσουν δίχως άλλη εργασία. Γιατί οι νεο-διόριστοι δάσκαλοι καλούνται να αντεπεξέλθουν σε πολυδάπανα έξοδα με μόλις 650 ευρώ, εξ αιτίας των μεταθέσεων από την μία κωμόπολη στην άλλη.

Το μείζον ζήτημα όμως είναι τι γίνεται την επόμενη μέρα. Την μέρα μετά τον αγιασμό, μετά τις επισκέψεις και τα ψεύτικα χαμόγελα των υπουργών στα μεγάλα σχολεία του Κέντρου. Τι γίνεται όταν τα φώτα της δημοσιότητας σβήνουν και τα προβλήματα ξαφνικά βυθίζονται στο σκοτάδι, αλλά δεν επιλύονται, αντίθετα αμβλύνονται.

Με μία απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο, μετά την “εμπορική” πρώτη ΄μέρα του αγιασμού, είδηση για τα σχολεία και κατ’ επέκταση τα προβλήματα που τα μαστίζουν, δεν υπάρχει.. ούτε για δείγμα! Οι επικείμενες κινητοποιήσεις των δασκάλων και των εκπαιδευτικών από την άλλη, δύσκολο να θαφτούν, όσο και αν είναι επιθυμητό κάτι τέτοιο. Βλέπετε, είναι αποφασισμένοι να παλέψουν, διεκδικώντας τα αυτονόητα!

Λίγες μέρες μετά το πρώτο κουδούνι λοιπόν, κιμωλίες ίσως αγοράστηκαν, τα καλοριφέρ θα αργήσουν πολύ να ανοίξουν, πολλές θέσεις εκπαιδευτικών μένουν άδειες, ώρες διδασκαλίας χάνονται, βιβλία σε πολλά σχολεία μοιράστηκαν από των πρώτη κιόλας μέρα, σε άλλα πάλι  η κοινωνιολογία ή η έκθεση ίσως  μοιραστεί μέρες ή και μήνες μετά. Το μόνο που φαίνεται να μην αλλάζει από χρόνο σε χρόνο, είναι τα παιδιά που μπαίνουν όλο χαρά στο τρόλει κοιτώντας το νέο τους σχολικό πρόγραμμα και σχολιάζοντας, αρνητικά τις περισσότερες φορές τους καθηγητές και τα πιτσιρίκια, που με ένα διάπλατο χαμόγελο αποτυπωμένο στο πρόσωπο, χτυπούν παλαμάκια με τις απεργίες των δασκάλων τους, πολύ μικρά και αγνά για να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος του προβλήματος!

Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.

Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.

[fbcomments width="100%" count="off" num="5"]