Μπορεί ο καιρός να ήταν βροχερός αλλά για τη χάρη του Γιάννη Χαρούλη άνοιξε και η συναυλία ξεκίνησε γύρω στις δέκα στο κατάμεστο Κατράκειο Θέατρο της Νίκαιας. Με τους βράχους να στέκονται αγέρωχοι από πάνω μας και τον ουρανό ξάστερο πια, ο Γιάννης Χαρούλης και οι μουσικοί του βγήκαν στη σκηνή και μας ταξίδεψαν για τρεις ώρες περίπου σε τόπους και χρόνους αλλοτινούς και ξεχασμένους.

Με μια διονυσιακή έκσταση από κρητικά γλέντια και παραδοσιακά πανηγύρια σε συνδυασμό με την έντεχνη και λαϊκή μουσική, ο Γιάννης Χαρούλης μάγεψε για άλλη μια φορά το κοινό του με τη μεστή φωνή του και το μοναδικό χρώμα που τη διακρίνει, με την κρητική προφορά του να χαϊδεύει τα αυτιά μας. Το «κοπέλι» από την Κρήτη και πέντε μουσικοί συνοδεία, με το ταλέντο να τους περισσεύει, παντρεύουν παραδοσιακούς και ροκ ήχους και μας βυθίζουν σε μια μέθη που παρόμοιά της δεν μπορείς να συναντήσεις αλλού.

Με σύμμαχο τον καιρό και χωρίς τον φόβο της βροχής πια, τραγούδησαν την «Πλύστρα του ουρανού». Ο Γιάννης χαμογελαστός και αεικίνητος, με το λαούτο στο χέρι, δεν σταμάτησε να ευχαριστεί τα «κοπέλια» που ήρθαν, δίνοντας τον καλύτερό του εαυτό σε ένα live που θα ζήλευαν πολλοί.

Μοναδικές συνθέσεις του Γιάννη Χαρούλη αλλά και άλλων αγαπημένων καλλιτεχνών, του Θανάση Παπακωνσταντίνου, του Μίλτου Πασχαλίδη, του Δημήτρη Αποστολάκη, αλλά και του Νίκου Παπάζογλου, με ερμηνευτή τον Γιάννη Χαρούλη απέκτησαν αέρα… «κρητικό» μέσα από τους ήχους του λαούτου και της λύρας και τη «γάργαρη» φωνή του.

Φυσικά δεν θα μπορούσε να παραλείψει τραγούδια που θυμίζουν τον τόπο του, όπως ο «Ερωτόκριτος» και το παραδοσιακό «Τούτο το μήνα», τραγουδώντας το μαζί με όλο το θέατρο.

Από το πρόγραμμα δεν έλειπε και η μουσική του Χατζιδάκι, ερμηνεύοντας το «Μανούλα μου» σε στίχους του Ιάκωβου Καμπανέλλη, ο Γιάννης το αφιέρωσε στη μνήμη του Παύλου Φύσσα, που δολοφονήθηκε πριν από ένα χρόνο, μερικούς δρόμους πιο κάτω από το Κατράκειο, στο Κερατσίνι.

Οι κρητικοί χοροί είχαν την τιμητική τους, ενώ το «Πάντα θλιμμένη χαραυγή» προς το τέλος της συναυλίας «ξεσήκωσε» ακόμη και τις κερκίδες του θεάτρου με τους καθήμενους να σηκώνονται και να χορεύουν σε ρυθμούς κρητικούς. Ο ταλαντούχος Κωνσταντής Πιστιόλης έκλεψε για άλλη μια φορά την παράσταση, ερμηνεύοντας το ηπειρώτικο «Εγώ κρασί δεν έπινα» σε μια μοναδική διασκευή.

xaroulis-katrakeio1

Ο ξάστερος ουρανός και το δροσερό αεράκι ήταν η καλύτερη συντροφιά σε αυτό το ταξίδι με μύθους και ιστορίες γνωστές και άγνωστες από την Κρήτη και από τόπους ξεχασμένους στο χρόνο, σμίγοντας το παραδοσιακό με το έντεχνο και την Κρήτη με την Ήπειρο μέσα σε λίγες μόνο ώρες.

Το Κατράκειο σήμερα θα ξαναγεμίσει. Όχι τυχαία. Ο Γιάννης Χαρούλης και η παρέα του έχουν τα κατάλληλα υλικά, αλλά και το ταλέντο για να κάνουν τη συνταγή αυτή να πετυχαίνει πάντα.

Κι όπως λέει και ο Γιάννης «να’ μαστε καλά να ξανασμίξουμε».

 

*η φωτογραφία του εξωφύλλου είναι από τη βραδιά στο Κατράκειο και από τη σελίδα facebook του Γιάννη Χαρούλη

Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.

Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.

[fbcomments width="100%" count="off" num="5"]

About The Author

Γεννήθηκε στην Αθήνα, μεγάλωσε όμως σε δύο πόλεις, σε πολύ μικρή ηλικία στη Λαμία-και τα καλοκαίρια στο χωριό-και ύστερα μόνιμος κάτοικος Αθήνας. Όταν τέλειωσε το σχολείο και δήλωνε τη σχολή Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών, έβλεπε όπως τα περισσότερα παιδιά πιο ρομαντικά την ιδέα της δημοσιογραφίας. Αργότερα, δουλεύοντας, συνειδητοποίησε ότι η δουλειά είναι πάντα δουλειά και για ένα τόνο διαφέρει από τη δουλεία. Πέρασε από διάφορα διαδικτυακά μέσα μέχρι να καταλήξει να την κερδίσει η διεθνής επικαιρότητα και το ραδιόφωνο. Στην ομάδα του 3point όμως και την αυτοδιαχείριση βρήκε αυτό που έλειπε από την δημοσιογραφική της καθημερινότητα, το πάθος για κάτι συλλογικό, γράφοντας ελεύθερα χωρίς αφεντικά πάνω από το κεφάλι της για όσα αλλού δεν θα μπορούσε να εκφράσει.

Related Posts