Στο Βόλο πρώτος ο Μπέος, στη Χαλκιδική παραλίγο ο Πάχτας, στον Πειραιά ο Μώραλης κι ο Μαρινάκης, στην Αττική το φασιστικό μόρφωμα διπλασίασε σχεδόν τα ποσοστά του. Τι δεν καταλαβαίνεις;
Στο Βόλο πρώτος ο Μπέος, στη Χαλκιδική παραλίγο να βγει ο Πάχτας, στον Πειραιά το πρόσταγμα του Μαρινάκη βρήκε αντίκρισμα και στην Αττική το φασιστικό μόρφωμα διπλασίασε σχεδόν τα ποσοστά του. Τι άλλο θέλεις Έλληνα για να πειστείς;
Η αλήθεια είναι ότι ο πρόλογος θα ήταν ιδανικός για επίλογος στο κείμενο που ακολουθεί, αλλά δεδομένης της κατάστασης που βιώνουμε στην – δημοκρατική πάνω από όλα – χώρα που ζούμε, δεν θα είχε έτσι κι αλλιώς και καμία διαφορά.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές θεωρητικά θα πει κάποιος ότι είναι ίσως πιο σημαντικές και από τις ίδιες τις εθνικές, αν αναλογιστεί κανείς πως ψηφίζουμε πρόσωπα οικεία, γνωστά και ακόμα και αν στηρίζονται από παρατάξεις, μη κομματικοποιημένα (λέμε τώρα). Παρόλα αυτά η Κυριακή αυτή αποδεικνύεται ακόμα καλύτερη και από τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις του βοσκού, αναφορικά με τη συμπεριφορά των προβάτων του όταν αυτός ανοίξει την πόρτα στο μαντρί.
Ναι, κι όμως τα πρόβατα δεν έφυγαν. Τουλάχιστον όχι όλα. Αρκετά από αυτά που έφυγαν μάλιστα, πήγαν στη διπλανή στάνη. Εκεί που ο αυλός είχε μελωδία διαφορετικού ρυθμού, αλλά ίδιου (ίσως και χειρότερου) νοήματος.
Κι αν στις εθνικές εκλογές κάποιοι βάφτισαν την ψήφο τους «αντίδραση», «αγανάκτηση», «τιμωρία», τώρα πραγματικά δυσκολεύομαι πολύ να καταλάβω τι στο καλό σκέφτονταν όταν αποφάσισαν ότι ο Αχιλλέας Μπέος, ο άνθρωπος που συνέδεσε το όνομά του με τη διαπλοκή στο ελληνικό ποδόσφαιρο και μάλιστα πρόσφατα εξέτισε θητεία στη φυλακή για το συγκεκριμένο λόγο, είναι ο πλέον κατάλληλος για να τους εκπροσωπεί στην τοπική τους κοινωνία, στον Βόλο.
Ζουν ανάμεσά μας
Αντίστοιχη είναι και η απορία για τον Πειραιά. Εκεί όπου όπως φαίνεται η πλειοψηφία του κόσμου ψηφίζει με γνώμονα τον… Γιαταμπαρέ. Ασφαλώς δεν αναφέρομαι στους οπαδούς του Ολυμπιακού. Αυτοί άλλωστε δεν ασχολούνται με πολιτική, το λένε ξεκάθαρα: No Politica.
Αναφέρομαι στους άλλους, αυτούς που προέρχονται από τους Ελ, ζουν ανάμεσά μας, αλλά κανείς δεν μπορεί να τους ξεχωρίσει. Εμφανίζονται σποραδικά (σαν τους καλικάντζαρους), διαμορφώνουν εκλογικά αποτελέσματα και συνειδήσεις και ακολούθως εξαφανίζονται. Εμφανίζονται ξανά στη φιέστα. Την… πολιτική, έτσι;
Για το διψήφιο αριθμό των φασιστικών αντιλήψεων, τι να πρωτοπεί κανείς; Όντως αδυνατώ να δεχτώ ότι περίπου το 12%-14% των Αθηναίων πολιτών είναι φασίστες. Πλέον όμως έχω πειστεί ότι καλύπτονται πλήρως από φασιστικές λογικές, έχοντας πατήσει «off» στον διακόπτη του αισθήματος περί αλληλεγγύης, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ανθρωπιάς γενικότερα. Είναι βέβαιο και αδιαπραγμάτευτο.
Όπως επίσης είναι βέβαιο ότι σε αυτή τη χώρα ελάχιστοι ψηφίζουν με κριτήριο το επίπεδο διαβίωσης. Οπαδικά, συνεταιριστικά, συμφεροντολογικά, αλλά σίγουρα όχι με γνώμονα το αύριο. Και στις περισσότερες περιπτώσεις, ακόμα κι εκεί το κριτήριο είναι λανθασμένο. Σε όσες προανέφερα, πλην Χ.Α. είναι φανερό ότι το οπαδικό αίσθημα αποτέλεσε σημαντικό κίνητρο.
Όπως και στην αντίστοιχη της Δούρου με τον Σγουρό. Εκεί όπου έχει επικρατήσει για τα καλά η λογική ότι σε περίπτωση εκλογής της πρώτης, η ΑΕΚ θα μείνει χωρίς γήπεδο, ενώ σε περίπτωση εκλογής Σγουρού, μέχρι και το Champions League θα εξασφαλίσει η ιστορική ομάδα.
Μαύρο στον… «Μαυρογιαλούρο»
Θα κλείσω αυτό το άρθρο με την ιδιότητα όχι του δημοσιογράφου, αλλά του οπαδού της ΑΕΚ. Ξεκαθαρίζοντας ότι δεν ψήφισα τη Ρένα Δούρου (προφανώς ούτε τον Σγουρό) θα προσπαθήσω απλά να υπενθυμίσω μερικά πραγματάκια στους ομοϊδεάτες μου. Ο Γιάννης Σγουρός ήταν στην κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, στα χειρότερα χρόνια που γνώρισε ποτέ η ομάδα και ο ελληνικός αθλητισμός γενικότερα, ειδικότερα σε όσα αφορούν το ποδόσφαιρο.
Μιλάμε βέβαια για την παντοκρατορία του Ολυμπιακού του Σωκράτη Κόκκαλη σε μια περίοδο όπου η ΑΕΚ – μεταξύ άλλων ομάδων – γνώρισε τεράστιο πλήγμα σε γόητρο αλλά και σε οικονομικά οφέλη, στερούμενη τίτλους, φήμη, έσοδα, αξιοπρέπεια και τελικά ένα ολόκληρο γήπεδο. Για όσους το ξέχασαν, επί ΠΑΣΟΚ (και Σγουρού βέβαια) βγήκε το «Νίκος Γκούμας» από το φάκελο των Ολυμπιακών Έργων και αντικαταστάθηκε από το «Γ. Καραϊσκάκης», επί ΠΑΣΟΚ γκρεμίστηκε και με το ΠΑΣΟΚ του Σγουρού έβαλε υποψηφιότητα ο Γιάννης Γρανίτσας, επιχειρώντας να καπηλευτεί το γεγονός για ψηφοθηρικούς λόγους.
Αλλά και στη διαδοχή της… «δημοκρατικής παράταξης», το μέλλον για τον Δικέφαλο δεν ήταν καλύτερο. Το σκάνδαλο Ψωμιάδη που οδήγησε την ΑΕΚ στην Γ’ κατηγορία και σε όσα πέρασε μέχρι να φτάσει εκεί – που πλέον μοιάζει λύτρωση – ήρθε επί κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας, που σημειωτέον στηρίζει ανοιχτά την υποψηφιότητα Σγουρού! Και βέβαια, επί συγκυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας – ΠΑΣΟΚ δεν δικάστηκε ποτέ ο Μάκαρος, με αποτέλεσμα όσα προανέφερα.
Το συμπέρασμα; Μα είναι πασιφανές. Φταίει η Δούρου, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, η Αριστερά, οι κουκουλοφόροι και οι αναρχικοί. Είναι φανερό. Μαύρο στη Δούρου λοιπόν και όλοι στο πλευρό του Γιάννη Σγουρού, την προσεχή Κυριακή.
Γιατί αν είναι να ψηφίσεις οπαδικά, κάντο σωστά διάολε…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.